اخلاقی

چرا فاصله ای برای نماز اول وقت و غیر اول وقت تعیین شد!؟ آیا انجام کار مردمی که نماز اول وقت نمی خوانند، نوعی سبک شمردن نماز نیست!؟ همانطور که فرمودید در حدیثی از امام جعفر صادق (علیه السلام) نقل شده که فرمودند: «لا یَنالُ شَفاعَتَنا مَن استَخَفَّ بِالصَّلاةِ»؛ هر کس نماز را سبک بشمارد، به شفاعت ما دست نخواهد یافت.(1) اما تاخیر انداختن در نماز، فقط یکی از مصادیقِ سبک شمردن آن است. مصادیقی مانند عدم رعایت آداب نماز، بی توجهی در قرائت، بی توجهی در حضور قلب، انجام ندادن آداب قبل از نماز، عجله و شتاب در نماز و ... نیز از عوامل تخفیف نماز هستند.

آیه دو سوره «یس» و «ص»، فرموده سوگند به قرآن حکمت آموز. آیا حکمت شامل همه مردم می شود؟ راه های کسب حکمت چیست؟ آیا حکمت اکتسابی است؟ الف: حکمت مجموعه ای از حقایق هستی و آموزه های معرفتی و دستوری است که آدمی را در مسیر درست قرار می دهد. بر همین اساس است که حکمت به حکمت علمی و حکمت عملی دسته بندی می شود. پس اگر بخواهیم حکمت واقعی داشته باشیم باید در دو عرصه حرکت کنیم که همان علم و عمل است.

اگر در نماز حضور قلب نباشد مقبول حق نیست؟ دقیقاً حضور قلب چطوری باید باشد؟ آیا اینکه ما در هنگام نماز به معنی کلمات توجه می کنیم و مخاطبمان را پرودگار می دانیم کافی است؟ یکی از شرط های اساسی پذیرفته شدن نماز در نزد خدای متعال، مساله حضور قلب پیدا کردن در حین نماز است؛ از این رو آیات و روایات فراوانی در این باره وارد شده که همه بر این مطلب تصریح می کنند که میزان قبولی نماز، بستگی به میزان توجه انسان در نماز دارد.

چطور می توانیم حسادت را تبدیل به غبطه کنیم؟ توجه به این راه کارها به انسان کمک می کند، حسادت را کنار بگذارد: 1. فکر کردن در ضررهایی که حسد بر روح و روان دارد: چون حسود همواره در غم و غصه خواهد بود، زیرا نعمت های الاهی نسبت به دیگران هم همیشگی است و هم بی شمار و او در این آتش نگرانی و افسردگی می سوزد. 2.

چطور می شود دو رکعت نماز مقبول خواند؟ خداوند در قرآن کریم می‌فرماید: «أَقِمِ الصَّلَاةَ؛ إِنَّ الصَّلَاةَ تَنْهَى عَنِ الْفَحْشَاء وَالْمُنكَر»؛ بخوان و نماز را برپا دار كه نماز از كار زشت و ناپسند باز مى‏ دارد.(1) با توجه به این آیه، در می‌یابیم که شرط قبولی نماز این است که نماز، انسان را از کارهای زشت و ناپسند باز دارد.

تفاوت شخص بدگوی عیب جو، با فرد ناهی از منکر و آمر به معروف، در چیست؟ معمولا قصد ناهی از منکر اصلاح فرد و جامعه است، بر خلاف عیب جویی که در آن قصد اصلاح وجود ندارد بلکه برای تحقیر فرد یا گرفتن نکته ای علیه فرد برای روز مبادا و یا از روی حسد و کینه و انتقام و دلائلی از این دست انجام می شود. علاوه بر این که عیب جویی معمولا در مواردی است که عیب طرف پنهان است یا لااقل برای همه واضح نیست. برای اینکه نهی از منکرتان، جلوه عیب جویی نداشته باشد، باید ابتدا تشخیص بدهید که طرف مرتکب منکری می شود. بعد با لحن خوب و مهربان که قصد خیرخواهی در آن نهفته باشد، او را از آن کار باز دارید.

نظر شما در مورد این جمله معروف (خواهی نشوی رسوا همرنگ جماعت شو) چیست؟ آیا درست است؟ این جمله نه کاملا درست و نه کاملا غلط است.در جاهایی که جمعی کار اشتباهی انجام می دهند، یقینا همرنگ آنها شدن کار درستی نیست، حتی اگر ما را مسخره یا توبیخ کنند؛ حال چه آن کار، خلاف شرع باشد و چه خلاف ادب و اخلاق و انسانیت. مگر در جائی که مثلا جان ما در خطر باشد و ما را تهدید بکنند که آن هم موضوعش فرق می کند.

تعریف کامل زهد در فقه و ادبیات چیست و آیا خداوند سنت اسلامی را با سرشت و رفتار معصومین (علیهم السلام) و ذریه پیامبر (صلی الله علیه و آله و سلم) قرین کرده است؟ از نظر ارباب لغت، زهد ورزیدن نسبت به یک چیز به مفهوم اعراض از آن شیء و به مقدار‌ اندکی از آن، رضایت دادن است.(1)در فرهنگ عالمان اخلاق، «زهد» عبارت است از اعراض قلبی و عملی از دنیا، مگر به مقداری که آدمی بدان نیاز ضروری دارد. به عبارت دیگر، زهد یعنی روی گردانیدن از دنیا برای آخرت و از غیر خداوند دل بریدن. از این تعریف برمی‌آید که اولاً، زهد نسبت به کسی صادق است که امکان تحصیل دنیا و برخورداری از آن را داشته باشد.

با توجه به این که یکی از تاکتیک های جنگ نرم دشمنان، مسخره کردن است، تمسخر دشمن در چه مواردی جایز است؟ همانطور که می دانید استهزاء نمودن دیگران، چه مؤمن و چه کافر، به صورت ابتدایی به عنوان رذیله‌ای اخلاقی و صفتی مذموم معرفی می شود و به هیچ عنوان جایز نیست.

ملاک در گناهان صغیره و کبیره، آثار گناه و راه های مقابله با گناه چیست؟ پاسخ به این سه سوال، بیان مفصلی را می طلبد که خارج از حوصله این مقال است. در عین حال به اجمال مطالبی مطرح و در ذیل منابعی جهت تکمیل اطلاعات معرفی می شود: الف) ملاک گناه کبیره و صغیره: گر چه تمام گناهان از آن جهت که سرپيچی از دستور خدا است، بزرگ است. اما با توجه به خصوصيات ذاتی و پيامدهای مختلف و آثار گوناگونی که در آن ها وجود دارد، می توان گفت: بين گناهان اختلاف مرتبه ای وجود دارد.