علوم قرآن و حدیث

منظور و مقصود اصلي از كلمه "كهف" و مصداق آن در زمان معاصر در آيه «فَأْوُوا إِلَى الْكَهْفِ يَنْشُرْ لَكُمْ رَبُّكُمْ مِنْ رَحْمَتِهِ...» تا آخر آيه 16 سوره كهف چيست؟

خود واژه «كهف» به مفهوم «غار» مى باشد و منظور از آن اشاره به همان «غارى» است كه گروهى از جوانان متفكّر و آزادى خواه در پيكار با استبداد و ارتجاع روزگار تيره و تار خويش، به آن جا پناه بردند تا ساعتى آسوده از شرارت و شقاوت گماشتگان اختناق و ارتجاع، بياسايند و براى يافتن راه نجات و مبارزه با ستم طرحى بريزند.(1)

در آیه 21 آل عمران، منظور از کلمه «آیات» فقط کتاب های آسمانی است یا هر گونه آیت و نشانه ای که در جهان وجود دارد، حتی پیامبران هم آیاتی بودند که مردم انکار می کردند و به نا حق آن ها را می کشتند؟

آیات جمع آیه و به معانی علامت، نشانه، عبرت، دلیل و معجزه آمده است.(1) در قرآن کلمه آیه و آیات به‌ طور مکرر آمده که در بسیاری از آن ها، منظور قرآن مجید است. آیات الهی، اموری هستند که به وجود آفریدگار و صفات او (مانند قدرت، حکمت و عظمت)، دلالت دارند؛ از این رو در مورد همه آفریدگان قابل استعمال است.(2)

آيا تحقيقاتی كه رشاد خلیفه انجام داده مورد قبول ساير محققان قرآنی هم هست؟ آيا مبانی او مبانی صحيحی بودند؟ بالاخره قرآن دارای اعجاز عددی و رياضی هست يا نيست؟

قرآن کریم کتاب انسان سازی و برنامه زندگی است؛ قرآن چراغ هدایت و هدیه آسمانی خداوند به بشر زمینی است تا در پرتو آیات روشن گر و نورانی اش، راه را از بیراهه تشخیص داده و مسیر عبودیت و کمال را طی نماید.

با توجه به آیه (مؤمنون/ 37)، ابتدا لفظ "نموت" آورده و بعد لفظ "نحیا"؛ یعنی اول می میریم و بعد زنده می شویم! درحالی که این سخن منکران معاد است! این تناقض را برای بنده برطرف کنید. تفسیر این آیه چگونه است؟ منظور از نموت و نحیا چیست؟

«إِنْ هِيَ إِلاَّ حَياتُنَا الدُّنْيا نَمُوتُ وَ نَحْيا وَ ما نَحْنُ بِمَبْعُوثينَ»؛ مسلّماً غير از اين زندگى دنياى ما، چيزى در كار نيست پيوسته گروهى از ما مى‏ ميريم، و نسل ديگرى جاى ما را مى‏ گيرد و ما هرگز برانگيخته نخواهيم شد.(1)

آیات قرآن که خداوند کوه ها را میخ های زمین قرار داده است به چه معنا است؟

«وتد» به میخ های بزرگی از تکه چوب يا فلزی گفته می شود که بخش بزرگتر آن در زمين يا ديوار کوبيده می شود و بخش کوچکتری از آن بيرون می ماند. در مورد کوه ها علت تشبیه آن به میخ، چندین علت می تواند داشته باشد که مفسرین به برخی از این موارد اشاره کرده اند و البته تحقیقات زمین شناسی در مورد کوه ها هم به فهم این مطلب کمک کرده است.

كدام سوره قرآن دارای بيشترين دعاهای قرآنی است؟

بیشترین دعاها در قرآن، در سوره‌ های آل عمران و مؤمنون قرار دارد. برخی از این آیات را می نویسم: «رَبَّنَا لَا تُزِغْ قُلُوبَنَا بَعْدَ إِذْ هَدَيتَنَا وَ هَبْ لَنَا مِنْ لَدُنْكَ رَحْمَةً إِنَّكَ أَنْتَ الْوَهَّابُ»؛ پروردگارا، پس از آن كه ما را هدايت كردى، دلهايمان را دستخوش انحراف مگردان، و از جانب خود، رحمتى بر ما ارزانى دار كه تو خود بخشايشگرى.(1)

چرا در قرآن از حیواناتی مثل پلنگ یا شیر و ... یا از خیلی از میوه ها که در عربستان نبوده، نام برده نشده است؟

قرآن کتاب هدایت است و هر مطلبی که در این کتاب آمده است بر مدار مساله هدایت می چرخد.

بنا بر آیه 18 سوره «ق» رقیب و عتید، چه سخنانی را ثبت می کنند؟

«إِذْ يَتَلَقَّى الْمُتَلَقِّيانِ عَنِ الْيَمينِ وَ عَنِ الشِّمالِ قَعيدٌ ما يَلْفِظُ مِنْ قَوْلٍ إِلاَّ لَدَيْهِ رَقيبٌ عَتيدٌ»؛ (به خاطر بياوريد) هنگامى را كه دو فرشته راست و چپ كه ملازم انسانند اعمال او را دريافت مى‏ دارند، انسان هيچ سخنى را بر زبان نمى ‏آورد مگر اين كه همان دم، فرشته ‏اى مراقب و آماده براى انجام مأموريت (و ضبط آن) است.(1)

منظور از صیحه در آیه 67 سوره هود چیست؟ این صدا چگونه تولید می شود؟ آیا صیحه همان رعد و برق می باشد؟

این آیه درباره عذاب قوم ثمود است. صيحه در لغت به معنى صداى عظيمى است كه معمولا از دهان انسان يا حيوانى بيرون مى ‏آيد ولى اختصاص به آن ندارد بلكه هر گونه صداى عظيم را شامل مى‏ شود. چند قوم گنه كار به وسيله صيحه آسمانى مجازات شدند؛ قوم ثمود (که در آیه مورد بحث از آن ها یاد شده)(1)، قوم لوط(2)، و نیز قوم شعيب(3).

مقصود از توبه نصوح در قرآن چيست و چه نوع توبه ای است؟

پرسش شما ناظر به این آیه کریمه است: «يا أَيُّهَا الَّذينَ آمَنُوا تُوبُوا إِلَى اللَّهِ تَوْبَةً نَصُوحاً عَسى رَبُّكُمْ أَنْ يُكَفِّرَ عَنْكُمْ سَيِّئاتِكُمْ وَ يُدْخِلَكُمْ جَنَّاتٍ تَجْری مِنْ تَحْتِهَا الْأَنْهارُ...»؛ اى كسانى كه ايمان آورده‏ ايد بسوى خدا توبه كنيد، توبه‏ اى خالص. اميد است (با اين كار) پروردگارتان گناهانتان را ببخشد و شما را در باغ هايى از بهشت كه نهرها از زير درختانش جارى است وارد كند... .(1)