عقاید

در آیه زير خداوند می فرماید از یکدیگر سوال نخواهند کرد فَإِذَا نُفِخَ فِی الصُّورِ فَلَا أَنْسَابَ بَینَهُمْ یوْمَئِذٍ وَلَا یتَسَاءَلُون هنگامی که در «صور» دمیده شود، هیچ یک از پیوندهای خویشاوندی میان آنها در آن روز نخواهد بود؛ و از یکدیگر تقاضای کمک نمی‌کنند (چون کاری از کسی ساخته نیست)! (سوره مومنون آیه 101( ولی در آیاتي دیگر می فرماید: اما همچنان در یک پرس و جوی دو جانبه شرکت خواهند کرد وَأَقْبَلَ بَعْضُهُمْ عَلَى بَعْضٍ یتَسَاءَلُونَ در این هنگام رو به یکدیگر کرده (از گذشته) سؤال می‌نمایند؛( سوره طور آیه 25(

اگر همه موجودات برای انسان خلق شدند موجوداتی که میلیونها سال قبل از خلقت انسان نسل شان منقرض شده بود برای چه خلق شدند. از طرفی انسان جوانترین مخلوق می باشد چگونه موجودات دیگر میلیونها و شاید میلیاردها سال زودتر برای او آفریده شدند

چرا مقام «امامت» از مقام «رسالت» بالاتر است؟

از دیدگاه قرآن : خداوند در قرآن می فرماید:

در مورد وجود شر و موجود شرور در محضر اراده حق توضیح دهید.

خداوند سرمنشأ همه موجودات، تمام موجودات بهره وجودی خود را از او گرفتند، تمام بدیهای عالم نیز از خرمن وجود خداوند موجودند، و اگر در موردی شرّی می بینیم آن شر نسبی است، یعنی نسبت به موجودات دیگر معنای شر پیدا می کند، برای توضیح بیشتر خود شیطان را مثال می زنیم. واضح ترین شر در عالم شیطان لعین رجیم است، او مظهر همه بدیها و زشتیها و مصداق کامل شرور است، قطعا شیطان فلسفه وجودی داشته و بود و نبود آن مساوی نیست، که اگر بود آفریده نمی شد، و خداوند او را مأمور گمراهی مردم و شراکت در مال و جانشان نمی ساخت!

آیا در قیامت، همین جسم خاکی دنیائی ما حامل روح ماست؟ اگر اینگونه است پس چگونه آخرت را عالم بالاتر از دنیا می نامیم که نیازمند آثار و لوازم خاص خود است در حالیکه با جسم دنیایی محشور می شویم. و آیا همین جسم دنیایی ما مسخ می شود به گونه ای که حامل آثار و عوارض اعمال و نیاتمان قرار می گیرد و حالت اولیه اش را از دست می دهد؟

بیان احوالات روز قیامت در قرآن کریم دارای ویژه گی های فراوانی است که به تناسب بحث به دو مورد آن اشاره می شود: اول آسمان و زمین روز قیامت غیر آسمان و زمین دنیاست:

استاد مطهري در كتاب «فطرت» گفته اند كه عاشق، خيال معشوق را بيشتر از خود او مي خواهد، لطفا در اين مورد توضيح دهيد؟

آیا اولیایی که علم لدنی داشته اند از علمشان در حکومت داری هم استفاده می نمودند؟ یعنی می توان علم لدنی را یکی از ابزار اعمال قدرت در اولیاء الهی دانست؟

اگر به تعریف علم لدنی واقف شویم بهتر به پاسخ خواهیم رسید، علم لدنی ریشه قرآنی دارد، خداوند متعال درباره حضرت خضر می فرماید: «فَوَجَدا عَبْداً مِنْ عِبادِنا آتَيْناهُ رَحْمَةً مِنْ عِنْدِنا وَ عَلَّمْناهُ مِنْ لَدُنَّا عِلْماً» (در آن جا) بنده‏اى از بندگان ما را يافتند كه رحمت (و موهبت عظيمى) از سوى خود به او داده، و علم فراوانى از نزد خود به او آموخته بوديم.(1)

منظور از متکبر بودن خدا چیست؟

واژه تکبر برای خداوند یک بار در قرآن استعمال شده است: «هُوَ اللَّهُ الَّذي لا إِلهَ إِلاَّ هُوَ الْمَلِكُ الْقُدُّوسُ السَّلامُ الْمُؤْمِنُ الْمُهَيْمِنُ الْعَزيزُ الْجَبَّارُ الْمُتَكَبِّرُ سُبْحانَ اللَّهِ عَمَّا يُشْرِكُونَ»،و خدايى است كه معبودى جز او نيست، حاكم و مالك اصلى اوست، از هر عيب منزّه است، به كسى يتم نمى‏كند، امنيّت بخش است، مراقب همه چيز است، قدرتمندى شكست‏ناپذير كه با اراده نافذ خود هر امرى را اصلاح مى‏كند، و شايسته عظمت است خداوند منزّه است از آنچه شريك براى او قرار مى‏دهند.(1)

می خواستم بدانم که علم لدنی و توحیدی ای که به پیامبران و ائمه اطهار(س) داده شده آیا دربرگیرنده علوم مادی و طبیعی هم می شود یعنی هر کس که علمش را مستقیمأ از خداوند دریافت کند ،«العلم نور قذفه الله فی قلوب من یشاء» می تواند دانشمندترین افراد در علوم مادی هم باشد ؟ ویا این علم تنها مختص به عوالم معنوی است و تنها در موضع روحانیت و هدایت مطرح می شود؟

علم لدنّی، علمی است که خداوند بدون اکتساب بندگان، به آنان عطا می‏کند؛ یعنی، علومی که بدون استاد وتعلیم و تعلّم، خداوند به افراد عنایت می‏کند؛ مانند علم پیامبران و ائمه(ع) و بعضی از اولیا

با عرض سلام اگر اتفاقی غیرازآنجه پیش بینی کرده ایم برایمان بیفتد وهرجه فکرکنیم نتوانیم بفهمیم مشکل کجا بوده وایراذ ازکجا بوده،آیا میتوان عامل را حکمت اللهی دانست یا نه.

با سلام خدمت شما دوست گرامی