مهدویت
چرا وقتی کلمه قائم می آید باید بلند شویم؟
نقش حضرت خضر(علیه السلام) در زمان غیبت و ظهور امام زمان(عجل الله فرجه) چیست؟
منظور از تطبیق در امر فرج چیست و رابطه آن با تعجیل و توقیت چگونه است؟
در رابطه با وجود امام عصر(ع) داریم که خداوند بواسطه من، عذاب را از شما دور می کند، در حالی که در آیه «بَقِيَّتُ اللَّهِ خَيْرٌ لَكُمْ إِنْ كُنْتُمْ مُؤْمِنينَ وَ ما أَنَا عَلَيْكُمْ بِحَفيظٍ» آمده من نگهبان شما نیستم! این دو چگونه با هم سازگار است؟
چرا احتمال این که «مهدی» یک شخص نبوده، بلکه یک وصف باشد را نپذیریم؟ یعنی کسی در آینده متولد شده و رهبری جهان را به دست خواهد گرفت، لزومی ندارد که پسر امام حسن عسکری(علیه السلام) باشد، چند دلیل بر صحت این سخن وجود دارد: اول: اینکه تکثر ادیان مجازی بوده و منجی آخرالزمان موعود همه ادیان است، نه فقط اسلام. دوم: وظائفی که قرآن کریم برای ائمه(علیهم السلام) برشمرده است را امام غائب نمی تواند آنها را بر عهده بگیرد؛ علاوه بر اینکه وظائف امام که روشن است، امام غائب هم که نمی تواند آنها را انجام دهد، پس وجودش چه ضرورتی دارد؟
در حدیثی دیدم که پیامبر (صلوات الله علیه) فرمود (اگر عین روایت ذکر گردد با منبع بهتر است): ثواب منتظران زمان غیبت، برابر با هفتاد نفر از افراد زمان ائمه دیگر هستند که امام زمان خود را زیارت کردند. تفسیر این روایت چیست؟
امام مهدی(عجل الله تعالی فرجه) چند سال حکومت خواهند کرد و چگونه از دنیا خواهند رفت؟ آیا درست است که شیطان به دست آن حضرت کشته خواهد شد
پس از ظهور و اقداماتی که برای برپایی حکومت صاحب الزمان صورت می گیرد، دولتی تشکیل می شود بنام دولت کریمه؛ چرا دولت کریمه نام گذاشته می شود؟ کار این دولت چیست؟
آیا زمان ظهور، و در زمان حکومت امام زمان (عجل الله تعالی فرجه الشریف) فرد فاسقی وجود خواهد داشت؟ اگر بله، برخورد امام (علیه السلام) با ایشان چگونه خواهد بود؟ و اگر خیر، چگونه فسق در آن زمان ریشه کن خواهد شد؟
منظور از ناحیه مقدسه چیست؟
ناحيه مقدّسه، اصطلاحى است كه اماميه، از نيمه اوّل قرن سوم هجرى و به خاطر شرايط سخت سياسى اجتماعى، در نقل مطلب از امامان: هادى و عسكرى (عليهما السلام) و مهدى (عليه السلام) يا گفتگو درباره ايشان، آن را به جاى نام امام، به كار مى برده اند و عمدتا در عصر غيبت صغرا و براى امام زمان (عليه السلام) به كار مى رفته است.(1)
__________
(1) دانشنامه امام حسين «عليه السلام» بر پايه قرآن، حديث و تاريخ، ج12، ص271، پاورقی.
