فضیلت منتظران ظهور

در حدیثی دیدم که پیامبر (صلوات الله علیه) فرمود (اگر عین روایت ذکر گردد با منبع بهتر است): ثواب منتظران زمان غیبت، برابر با هفتاد نفر از افراد زمان ائمه دیگر هستند که امام زمان خود را زیارت کردند. تفسیر این روایت چیست؟
در پاسخ به سوال شما باید عرض کنم روایتی را که در قسمتی از سوالتان بیان کرده اید، به شکل گسترده و کامل در متون روایی مورد بررسی و جستجو قرار گرفت اما با این مضمون و با این محتوا روایتی در متون حدیثی ذکر نشده است. البته بیش از 10 روایت در متون روایی موجود هست که اشاره به افضلیت منتظران ظهور دارد، اما: اولا: افضل بودن در ثواب نیست (به نظرم اصلا عبارت ثواب منتظران ظهور افضل از...، به لحاظ مفهومی اشکال دارد زیرا ثواب به عمل تعلق می گیرد و نه به عنوان افراد) بلکه افضل بودن در مقام اخلاص؛ عقل و معرفت در نظر بوده است. ثانیا: افضل هستند بر مردم تمام زمان ها، نه فقط یاران ائمه (علیهم السلام) در زمان ایشان «المنتظرین لظهوره افضل من اهل کل زمان...» ثالثا: اصلا بحث تعداد در این افضلیت مطرح نیست، همان طور که از عبارت مشخص است منظور افضل بودن یک منتظر واقعی بر تمام مردم زمان و عصرهاست و نه تعداد مشخصی از آنها. از این رو به نظر می رسد روایتی که شما بیان نموده اید در هیچ مصدر روایی موجود نیست اما در پایان به ذکر روایتی در موضوع روایت مورد نظر شما می پردازم: «حدثنا علي بن عبد اللّه الوراق عن محمّد بن هارون عن عبد اللّه ابن موسى عن عبد العظيم بن عبد اللّه الحسني عن صفوان بن يحيى عن ابراهيم بن أبي زياد عن أبي حمزة الثمالي عن أبي خالد الكابلي قال‏: دخلت على سيدي علي بن الحسين زين العابدين (عليه السّلام) فقلت له: يا ابن رسول اللّه أخبرني بالذين فرض اللّه لي طاعتهم و مودتهم، و أوجب على العباد الاقتداء بهم بعد رسول اللّه (صلّى اللّه عليه و آله و سلّم)؟ فقال: يا كابلي إن أولي الأمر الذين جعلهم اللّه عز و جل أئمة الناس و أوجب عليهم طاعتهم أمير المؤمنين علي بن أبي طالب، ثم الحسن و الحسين ابنا علي بن أبي طالب، ثم انتهى الأمر إلينا فسكت، فقلت له يا سيدي روي عن أمير المؤمنين (عليه السّلام) أن الأرض لا تخلو من حجة للّه على عباده، فمن الحجة و الإمام بعدك؟ فقال: ابني محمّد و اسمه في التوراة باقر يبقر العلم بقرا هو الحجة و الإمام بعدي، و من بعد محمّد ابنه جعفر الصادق و ذكر الحديث إلى أن قال: ثم تشتد الغيبة يولي اللّه الثاني عشر من أوصياء رسول اللّه صلّى اللّه عليه و آله و سلّم بعده يا أبا خالد إن أهل زمان غيبته و القائلين بإمامته و المنتظرين لظهوره‏ أفضل‏ من أهل كل زمان، لأن اللّه أعطاهم من العقول و الأفهام ما صارت الغيبة عندهم بمنزلة المشاهدة، و جعلهم في ذلك الزمان بمنزلة المجاهدين بين يدي رسول اللّه (صلّى اللّه عليه و آله و سلّم) بالسيف أولئك المخلصون حقا و شيعتنا صدقا و الدعاة إلى دين اللّه سرا و جهرا. و قال علي بن الحسين (عليه السّلام): انتظار الفرج من أعظم الفرج»(1) ...و از أبو حمزه ثمالى از أبو خالد كابلى نقل است كه گفت: بر سرورم امام سجّاد (عليه السّلام) وارد شده و گفتم: اى زاده رسول خدا، به من فرماييد افرادى كه طاعت و دوستی شان از طرف خداوند بر ما واجب شده چه كسان هستند؟ همانها كه پس از رسول خدا (صلّى اللَّه عليه و آله) بر بندگان واجب است كه از ايشان پيروى كنند؟ فرمود: اى أبو كنكر، بى‏ شكّ صاحبان امر؛ امامانى كه خداوند طاعتشان را بر همه مردم واجب ساخته عبارتند از: أمير المؤمنين علىّ بن ابى طالب، سپس حسن و حسين دو فرزند علىّ بن ابى طالب (عليهم السّلام)، تا اينكه كار به ما رسيد، سپس خاموش شد. عرض كردم: سرور من، از حضرت أمير (عليه السّلام) براى ما نقل است كه فرموده: «زمين از حجّت خداوند بر بندگان خالى نمى‏ ماند» پس حجّت و امام پس از شما كيست؟ فرمود: پسرم محمّد، و نام او در تورات باقر است، علم و دانش را مى‏ شكافد شكافتنى، هموست حجّت و امام پس از من، و پس از محمّد پسرش جعفر است و نام او نزد أهل آسمان صادق است..... حضرت فرمود: آنگاه غيبت ولىّ خدا طولانى خواهد شد، همو كه دوازدهمين از اوصياى رسول خدا و امامان پس از او است.اى أبا خالد، مردم دوران غيبت آن امام، كه معتقد به امامت و منتظر ظهور اويند، از مردم هر روزگارى برترند، زيرا خداى تعالى عقل و فهم و معرفتى به آنان عطا فرموده كه غيبت نزد آنان به منزله مشاهده است، و آنان را در آن روزگار همچون مجاهدين در مقابل رسول خدا (صلّى اللَّه عليه و آله) كه با شمشير به جهاد برخاسته‏ اند قرار داده است، آنان مخلصان حقيقى و شيعيان راستين ما و داعيان به دين خداى تعالى در نهان و آشكاراند. و فرمود: چشم به راه بودن فرج و گشايش، خود بزرگترين فرج است.(2)

________________

(1) شيخ حر عاملى، محمد بن حسن، إثبات الهداة بالنصوص و المعجزات - بيروت، چاپ: اول، 1425 ق.

(2) ترجمه از: طبرسى، احمد بن على، الإحتجاج، ترجمه جعفرى - تهران، چاپ: اول، 1381 ش.

برای مشاهده مطلب در تاپیک اصلی کلیک فرمائید