عقاید

کجای قرآن اذن شفاعت را مشخص کرده است؟ و آیا کسی غیر خدا اجابت کننده است؟ در پاسخ سؤال شما گفتنی است: حدود سی آیه در قرآن مربوط به شفاعت است که به چند دسته تقسیم می شوند: 1- آیاتی که شفاعت را نفی می کنند، مانند: «يَوْمٌ لَا بَيْعٌ فِيهِ وَلَا خُلَّةٌ وَلَا شَفَاعَةٌ»؛ روزی که معامله و دوستی و شفاعت در آن نیست.(1) 2- آیاتی که تنها به شفاعت خداوند صراحت دارند. مانند: «مَا لَكُمْ مِنْ دُونِهِ مِنْ وَلِيٍّ وَلَا شَفِيعٍ»؛ برایتان غیر از او هیچ یاور و شفاعت کننده ای نیست.(2) 3- آیاتی که از شفاعت دیگران با اذن خداوند یاد می کنند.

آیا مسیحیان و یهودیان امروز کافر هستند؟ آیا لآن تمام جهان غیر از مسلمانان، کافر هستند و بر طبق قرآن باید با کافر بجنگیم و آن ها را بکشیم (یک نمونه سوره توبه)؟ لازم است به چند مطلب توجه شود: مسئله نخست این است که کافر یعنی چه کسی؟ كفر در انسان، پوشانيدن و كتمان آگاهانه است.

چرا خداوند از همان ابتدا آدم و حوا را از یک گِل واحد و همزمان نیافرید؟

نظرتان در باره سال 2021 میلادی مصادف با 1400 شمسی و ارتباطی که می شود به نشانه های ظهور داد چیست؟

این که ظهور حضرت چه زمانی است هیچ وقت مشخص نبوده و از این کار هم نهی شده است و علائمی هم که ذکر شده برای تطبیق می تواند به عنوان صرف احتمالات باشد و نه بیشتر. لذا نباید با تطبیق علائمی در جامعه به روایات، زمان مشخصی رو را برای ظهور حضرت بیان کرد.

فرق وسوسه های نفسانی و وسوسه های شیطانی چیست؟

وسوسه در لغت دعوت مخفیانه به کارهای زشت و گناه می باشد. زبیدی در این رابطه می گوید: «الوَسْوَسَةُ: الكَلامُ الخَفِيُّ فِي اخْتِلاطٍ، و يُرْوَى بالشِّينِ»، وسوسه کلام و سخن مخفی در حال اختلاط می باشد و دعوت به بدی می کند.(1) وسوسه نفسانی همان دعوت نفس به بدی ها و شهوات و اموری است که خدا از آن ها نهی کرده است و نفس انسانی امرکننده و دعوت کننده به بدی هاست و در قرآن از زبان حضرت یوسف می خوانیم: «وَ ما أُبَرِّئُ نَفْسي‏ إِنَّ النَّفْسَ‏ لَأَمَّارَةٌ بِالسُّوءِ إِلاَّ ما رَحِمَ رَبِّي إِنَّ رَبِّي غَفُورٌ رَحيمٌ»(2)

معنی این آیه از سوره ممتحنه «رَبَّنَا لا تَجْعَلْنَا فِتْنَةً لِلَّذِینَ کَفَرُوا وَاغْفِرْ لَنَا رَبَّنَا إِنَّکَ أَنْتَ الْعَزِیزُ الْحَکِیمُ» که به صورت دعایی است، از این که ما برای کافران فتنه نشویم چیست؟

در مورد معنای این آیه چند احتمال از طرف مفسران بیان شده است: 1- این تعبیر ممکن است اشاره به اعمالى باشد که گاهى از افراد بی خبر سر میزند و کارى می کنند که سبب تقویت گمراهان می گردد در حالى که گمان می ‏کنند کار خلافى نکرده‏ اند.

منظور از «كَبائِرَ الْإِثْمِ وَ الْفَواحِش‏» در آیه 32 سوره نجم می تواند انجام واجبات و دوری از محرمات باشد؟ و آیا منظور از «اللَّمَم» می تواند گناهان کوچک مثل مکروهات باشد؟

در مورد این آیه در تفسیر نمونه(1) آمده: "كبائر" جمع كبيره و "اثم" در اصل به معنى عملى است كه انسان را از خير و ثواب دور مى ‏كند، لذا معمولا به گناهان اطلاق مى ‏شود.

آیا جهنم هفت درب ولی بهشت هشت درب دارد؟ اگر درست است آیا دلیل و حکمتی دارد؟ آیا در قرآن اشاره دقیق به درب های بهشت و جهنم شده؟

با ذکر نکاتی پاسخ را عرض می کنم دقت بفرمایید: 1- در آیات متعددی از قرآن کریم آمده است که برای بهشت و جهنم درب هائی وجود دارد از جمله در این دو آیه: «وَ سِیقَ الَّذِینَ كَفَرُواْ إِلىَ‏ جَهَنَّمَ زُمَرًا حَتىَّ إِذَا جَاءُوهَا فُتِحَتْ أَبْوَابُهَا»؛ و کسانی که کافر شدند گروه گروه به سوی جهنم رانده می شوند وقتی به دوزخ رسیدند درب های آن گشوده می شود.(1)

خداوند در آیه 16 سوره احقاف می فرماید: «أُولَئِكَ الَّذِینَ نَتَقَبَّلُ عَنْهُمْ أَحْسَنَ مَا عَمِلُوا وَنَتَجَاوَزُ عَنْ سَیئَاتِهِمْ فِی أَصْحَابِ الْجَنَّةِ وَعْدَ الصِّدْقِ الَّذِی كَانُوا یوعَدُونَ» آنها کسانی هستند که ما بهترین اعمالشان را قبول می‌کنیم و از گناهانشان می‌گذریم و در میان بهشتیان جای دارند؛ این وعده راستی است که وعده داده می‌شدند. با این حساب مشخص نیست خداوند همه اعمال خوب را می پذیرد یا فقط بهترین اعمال را؟

بنابر منطق قرآن آیا دینداری فقط آخرت انسان را آباد می کند؟

در مورد پرسش شما عرض کنم که نه خیر؛ فواید دین تنها به آخرت بر نمی گردد و می توانیم بدون در نظر گرفتن معاد، فواید دین داری در زندگی دنیوی را بررسی کنیم و تعدادی از آن ها را مورد اشاره قرار دهیم. البته لازم به ذکر است که این فواید در دین حق موجود می باشند و ادیان به میزان حقانیت خود می توانند این فواید را به انسان ها هدیه کنند. همان گونه که میزان بُروز این فواید، به میزان حاکمیت دین، وابسته است.