علوم قرآن و حدیث

قرانی ، علوم قران، حدیث

پرسش:

بهترین کارهایی که برای اموات می‌توان انجام داد چیست؟

 

پاسخ:

پرسش:
قرآن می‌گوید به بت‌های دیگران فحش ندهید و توهین نکنید؛ ولی خودش می‌گوید «اولئک کالانعام بل هم اضل» و یا درباره یهودیان می‌گوید «کمثل الحمار» و یا در جای دیگر می‌گوید «فمثله کمثل الکلب» و یا نسبت زنا زاده «زنیم» می‌دهد و...! بالاخره توهین درست است یا نه؟ اگر درست نیست چرا خود قرآن توهین می‌کند؟

 

پرسش:
در آیات متعددی قرآن می‌فرماید گناه کسی بر دوش دیگری نیست، (ولا تزر وازرة وزر اخری) ولی در آیات ۲۵ نحل و ۱۳ عنکبوت آمده که علاوه بر گناه خودشان گناه دیگری را هم به دوش می‌کشند. منظور این آیات چیست؟

 

پرسش:
یکجا قرآن می‌گوید «لا اقسم بهذا البلد» یعنی به مکه قسم نمی‌خورم، اما در جای دیگر قسم خورده و می‌گوید «و هذا البلد الامین» آیا این تعارض نیست؟

 

پرسش:
قرآن یک جا می‌گوید: «همانا ما انسان را در رنج و سختی قرار داده‌ایم»، اما در جای دیگر می‌گوید: «هرچه از رنج و سختی به انسان می‌رسد از خود اوست و هر چه نیکی می‌رسد از خداوند است»! آیا این تناقض بین آیات قرآن نیست؟

 

پرسش:
صحیفۀ سجادیه توسط خود امام سجاد(ع) نوشته شده یا شخص دیگری آن را جمع آوری کرده است؟ 

پرسش:
در اول ماه شعبان چه اعمالی (نماز، دعا یا ...) سفارش شدہ است؟

پاسخ:

نماز اول ماه

برخی از اعمال، بین ماه های قمری مشترک است، مثل نماز اول ماه که مستحب است در ابتدای اول هر ماه قمری خوانده شود:

پرسش:

با توجه به آغاز بعثت پیامبر(ص) در ۲۷ ماه رجب و نزول اولین آیات قرآن در این روز، چرا خداوند متعال نزول قرآن را در ماه رمضان و شب قدر دانسته است؟

 

پاسخ:
مفسران و دانشمندان علوم قرآنی در باب جمع بین این دو مسئله، آراء و نظرات متعددی ارائه نموده‌اند(۱) و ما در اینجا به سه دیدگاه مهم اشاره می‌کنیم:

دیدگاه اول:

پرسش:

حضرت ابوطالب پدر امیرالمؤمنین(ع) از حامیان بزرگ پیامبر اکرم (ص) بود، متأسفانه حدیثی با عنوان حدیث «ضَحْضَاحٍ» وجود دارد که برخی افراد از جمله اهل سنت با استناد به آن، حضرت ابوطالب را بهشتی نمی‌دانند، خواستم بدانم که موضع دانشمندان شیعه در برابر این حدیث چگونه است؟

 

پاسخ:

پرسش:
آیا در قرآن آیاتی برای اثبات توسل به اولیای الهی وجود دارد؟

 

پاسخ:

از آیات قرآن کریم به خوبی استفاده می‌شود که وسیله قرار دادن مقام انسان صالحی در پیشگاه خدا و طلب چیزی از خداوند به خاطر او، به هیچ وجه ممنوع نیست و منافات با توحید ندارد. برای اثبات این سخن ابتدا به مشروعیت توسل در قرآن کریم و در ادامه به نمونه‌هایی از توسل در قرآن کریم اشاره می‌شود:

الف) مشروعیت توسل در قرآن