چرا توصیه می‌کنید مردم، گذشته خود را برای همسرشان، فاش نکنند؟
شما یک روانشناس هستید چون هربار به مطالبتان توجه میکنم میبینم توصیه می‌کنید مردم گذشته را برای همسرشان فاش نکنند. این یعنی به همسرت دروغ بگویی. چرا اشتباهی که یک آقا یا یک خانم مرتکب شده، طرف دیگر نیز باید در آتش این اشتباه بسوزد؟ یکی رابطه نامشروع داشته یا عاشق یا وابسته شده یا اینکه قرار حضوری داشته آیا خواستگار یا دختری که ازش خواستگاری می‌شود باید در این اتش بسوزد؟
باعرض سلام و تشکر
از اینکه درباره پاسخ مشاور ابراز نظر کرده اید بسیار خوشحالیم. خدمت شما عرض کنم گفتن تجارب گذشته که در حال حاضر با توبه و ندامت و انجام ندادن و ترک گناه پاک شده است، طبق نظر مراجع و فقها جایز نیست و وقتی که خداوند فرموده کسی که گناه کرده و پشیمان شده و در حال حاضر پاک است مانند کسی است که هیچ گناهی ندارد؛ پس خداوند این تشبیه را بی هدف انجام نداده و واقعا مانند کسی است که گناه نکرده است. پس فرض ما این است که تجارب گذشته نباید گفته بشود البته بعد از توبه، چون این گناهان پاک شده است. اگر صحبت شما صحیح باشد این نقد نعوذ بالله بیشتر به خداوند برخواهد گشت که خدا چون در توبه را باز گذاشته باعث می شود انسان ها به امید مغفرت و گذشتن خداوند تشویق به گناه شوند. از طرفی گفتن تجارب گذشته و فاش کردن کرده خویش هیچ فایده عقلایی ندارد چون اگر این فاش شدن زمان خواستگاری باشد که فرد تا ابد الدهر باید مجرد باشد و اگر بعد از خواستگاری باشد و دو نفر همدیگر را بخواهند بعد این موضوع فاش شود چیز جز به هم ریختگی اعصاب طرف مقابل ، بدبینی ، تنفر و وسواس فکری و در عین حال سر دوراهی ماند ثمره دیگری ندارد. جز راست نباید گفت*هر راست نشاید گفت، دروغ گفتن جایز نیست ولی راست گفتن واجب نیست خیلی وقتها سکوت و یا بعضی اوقات دروغی که باعث جلوگیری از متلاشی شدن یک زندگی و روان و ذهن یک فرد باشد خیلی بهتر از راستی است که فرد نه تنها از همسر خودش بلکه که از همه خانم ها و یا آقایان متنفر می شود. پس قدری عمیق تر فکر کنید تا به عمق مطلب پی ببرید موفق باشید.
