دوستی دختر وپسر

پرسش:

آیا دوستی دختر و پسر اشکال دارد؟

پاسخ:

رابطه و دوستی پسر و دختري که نامحرم هستند، به گونه‌اي که امروز در جامعه ما وجود دارد و مرزها و احکام شرعی مراعات نمی شود، حرام و داراي اشکالات متعدد است. چرا كه اين نوع دوستی ها، مانند دوستی دو دختر، يا دو پسر با هم نمی باشد. آنچه در اين دوستی ها مبادله مي شود، غير از دوستی های با همجنس خواهد بود.

در آغاز نوجوانی به علت بیداری غرايز و شدت حالات هیجانی، گرایش دختران و پسران به دوستی با جنس مخالف بیش تر مي شود. داشتن دوست، اعتماد به خود را تأييد و تقويت می کند. نيازهای عاطفی و احساسی را تا حدی تأمين می نمايد؛ در صورتي که پيوند دوستی گسسته شود، شخص نسبت به ارزش های وجودی خود دچار شک و ترديد می شود.

بعضي از نوجوانان و جوانان، داشتن دوست دختر را نوعی محبوبيت، قدرت اجتماعی و موفقيت براي خود محسوب می کنند. در شرايطی که توانايی تشکيل خانواده از طريق ازدواج را ندارند، عده اي از آنان، نيازهای جنسی و عاطفی خود را از طريق دوستی هاي افراطی برطرف می نمايند. متقابلاً برخي دختران ارتباط با پسران را نوعی جذابيت براي خود تلقی می کنند، متأسفانه اکثر قريب به اتفاق اين دختران تصور می کنند که اين دوستی ها به ازدواج منتهی می شوند.

اصولاً تحول عاطفي دختران متفاوت از پسران است. پسران نسبت به جنبه غريزی تخيلات خود غافل باقی نمی مانند، اما دختران در اين دوستی ها معمولاً به دنبال عشق آرمانی و رمانتيک هستند. آن ها اين عشق را آسماني و پاک می دانند. خيانت در آن را گناهی بخشش ناپذير می شمارند.

پسر جوان در جست و جوی لذت های جنسی خود با وعده های فريبنده و دروغين، دختر جوان را تسليم خواسته های خود می کند. پس از مدتی روابط نامشروع، و در پی آن تسليم نشدن پسر براي ازدواج، دختر جوان دچار آسيب رواني مي شود. احساس افسردگی، پوچی و بي ارزشی می کند.

متأسفانه در فرهنگ ما، آسيب های اجتماعی، تربيتی و رواني چنين دوستی هايی بيش تر متوجه دختران است. پسران بدون هيچ گونه محدوديتی، تجربه های متنوع اين دوستی ها را پشت سر می گذارند. اما دختر، اگر يک نمونه چنين دوستی با جنس مخالف را تجربه کند، تا پايان عمر شأن و حرمت خويش را از ديدگاه خانواده و جامعه از دست می دهد.

برچسب ناشايست بودن را با خود حمل می کند. آثار سوء اين تجربهِ منفی پس از ازدواج هم به نوعي در زندگی اش نمايان مي شود.

دوستی های خيابانی، عاري از شکوفايی محبت و عشق واقعی است. بيش تر يک پيوند غريزی است. اگر هم به ازدواج منتهی شود، پشتوانه عشق و محبت ندارد. چنين ازدواجي دوام پيدا نمی کند؛ زيرا پسر و دختر جوان بيش تر شريک لذت هاي جنسی يکديگر بوده اند. زندگي واقعي پس از ازدواج امری فراتر از ارضاي غرايز جنسي است. در تجربه اين دوستی ها، فرصتی براي انتخاب و شناخت صحيح يکديگر به وجود نمی آيد، زيرا در اوج هيجانات ناشی از غرايز جنسی، افراد نمی توانند عاقلانه و آگاهانه يکديگر را بشناسند و انتخاب کنند. اگر هم اجباراً ازدواجی صورت گيرد، پس از مدتی کوتاه به جدايي و طلاق منتهی می شود.

به طور كلي دوستي دختر و پسر آسيب های فراواني دارد از جمله؛

۱- فقدان شناخت درست و واقع بينانه:

معمولا ادعا می شود اين گونه روابط و دوستي ها به انگيزه ازدواج شكل مي گيرد، ولي با كمي دقت فهميده مي شود، روح حاكم بر اين دوستي ها عشق ورزي كور است، نه خرد ورزي. اين نوع انتخاب كه در فضايی آكنده از احساسات و عواطف انجام می گيرد ، به دليل عدم شناخت عميق و واقع بينانه، زندگي مشترك را تلخ و آينده را تيره و تار می سازد.

۲-ايجاد جو بدبيني:

دختر و پسر نسبت به هم پس از ازدواج اعتماد نداشته و احتمال وجود رابطه اي ديگر را می دهند.

۳-افت تحصيلي يا ركود علمي:

به علت تمركز و توجه صرف به ديدارها و ملاقات حضوري و تلفني مانع بزرگي براي رشد و ترقي علمي ايجاد مي شود.

۴- عدم استقبال از تشكيل خانواده:

اين گونه روابط و دوستی ها معمولا به انگيزه تفنن و سر گرمی شكل می گيرد. در خلال آن از خود باوری و زود باوری دختران سوء استفاده می شود. حس تنوع طلبی انسان از يك طرف و فقدان عامل بازدارنده از طرف ديگر باعث می شود برخي سراغ ازدواج و تشكيل خانواده نروند.

۵- اضطراب، تشويش و احساس نگراني:

در دوستي های موجود بين دختران و پسران به علت مقاومت خانواده و جامعه در برابر اين مسئله، اين گونه دوستی ها با مخاطرات روانی گوناگون از جمله اضطراب و تشويش همراه است. وجود افكار ديگری جون احساس گناه و نگرانی از تهديداتی كه توسط پسر برای فاش كردن روابطش با دختر صورت می گيرد، يك تعارض درونی و اضطراب مستمر را دنبال خود دارد.

۶-محروميت از ازدواج پاك:

دخترانی كه در پی اين روابط هستند، معمولا به جرم آلودگي به اين روابط، شرايط ازدواج پاك را از دست می دهند. البته اين گونه روابط ناسالم حتي در ازدواج پسران نيز تاخير ايجاد می كند.