اخلاقی

پرسش :

در خانه ما زیاد غیبت می کنند و هر چه می گویم گوش نمی دهند. من چکار باید بکنم شریک گناه ایشان نباشم؟

پاسخ :

اگر واقعاً غیبت شمرده می شود وظیفه شما نصیحت، راهنمایی و نهی از منکر در صورت بودن شرایطش می باشد و الا سعی کنید استماع نکنید، یعنی گوش ندهید و حتی در این شرایط اگر به گوشتان هم بخورد و ناخواسته بشنوید گناهی بر شما نخواهد بود. البته این نکته را هم توجه کنید که می توانید با زیرکی بحث را عوض کنید و سر صحبت از موضوع دیگری را باز کنید تا اطرافیان از پرداختن به غیبت، منصرف شوند یا حواس شان پرت شود.

پرسش :

لطفاً روایاتی که نشان دهد جلب رضایت پدر و مادر، به کسب رضایت خداوند منجر می شود (حق پدر و مادر از حق خداوند ریشه گرفته است) را بیان فرمایید.

پاسخ :

روایات ذیل تا حدودی با مقصود شما تناسب دارد:

۱. قال رسول الله(صلی الله علیه و آله و سلم): من ارضی والدیه فقد ارضی الله و من اسخط والدیه فقد اسخط الله.(۱).

آنکه پدر و مادرش را خشنود کند، خدا را خشنود کرده و کسی که پدر و مادر خود را به خشم آورد، خدا را به خشم آورده است.

۲. قال رسول الله(صلی الله علیه و آله و سلم): نظر الولد الی والدیه حبا لهما عباده.(٢)

پرسش : 
چگونه می توان اخلاص در عمل داشت؟ 

پرسش :
منظور از پرهیزکاری چیست؟

پرسش :

چه کارها یاگناه اعمالی هستند که هم ثواب دارند و هم باعث آمرزش خطاها یا ان می شوند؟

پاسخ :

هر عملی که باعث رضایت خدای حکیم باشد دارای اجر و پاداش است و به تعبیر قرآن: «ان الحسنات یذهبن السیئات» (۱)؛ هر کار خوبی کارهای زشت را از بین می برد. مثلا صلوات، خدمت به مردم به ویژه خدمت به والدین، نماز اول وقت، خواندن قرآن و ...؛ اما برخی از امور از اهمیت ویژه ای برخوردارند مانند انس با اذکار و خصوصا ذکری مانند استغفار.

پرسش :
چگونه می توان اخلاص در عمل داشت؟
پاسخ :
برای دستیابی به اخلاص در امور حتی نسبت به دیگران باید به نقطه مقابل آن توجه نمود؛ نقطه مقابل اخلاص، ریا، خودنمایی و شهرت طلبی است که در آیات و روایات از آن مذمت شده و آن را عاملى براى بطلان اعمال و نشانه اى از نفاق ونوعى شرک به خدا دانسته اند.

پرسش :
منظور از پرهیزکاری چیست؟
پاسخ :
پرهیزکاری در آموزه های دینی مرادف هایی چون تقوا و خداترسی دارد.
تقوا در اصل از ماده وقایه به معنى نگهدارى یا خویشتن دارى است و به تعبیر دیگر یک نیروى کنترل درونى است که انسان را در برابر طغیان شهوات حفظ مى کند، و در واقع نقش ترمز نیرومندى را دارد که ماشین وجود انسان را در پرتگاهها حفظ و از تندروی هاى خطرناک، باز مى دارد.

پیامبر عظیم الشأن اسلام در مقام انسانی کامل، خود را به عیب پوشی ازدیگران آراسته بود و پیروان خویش را نیز به این امر توصیه می فرمود. آن حضرت به سبب شرح صدر خویش، کسی را رسوا نمی کرد و تا آنجا که امکان داشت، عذرهای مردمان را می پذیرفت. این بزرگوار حتی پرده کفر منافقان را نیز نمی درید و با آنکه به خوبی از همه چیز آگاه بود، همواره پنهانشان می داشت تا آنان که شایسته تربیت و هدایتند، به راه هدایت آیند و اسرار مردم از پرده برون نیفتد.۳ از آن حضرت روایت است که فرمود:

چرا مدیون مادرمان هستیم؟مگر او به خاطر میل خودش ما را به دنیا نیآورده است؟

پاسخ را در چند نکته تقدیم می کنیم :

یکم : بعضی مواقع اگر موقعیت انسان تغییر کند، به خاطر تغییر زاویه دیدش مسائل را بهتر می فهمد. مثل همین مساله که اگر کسی از زاویه پدر یا مادر بودن خودش به این مساله بنگرد، می تواند راحت تر جواب این سوال را بیابد.

دوم: قدردانی از پدر یا مادر، به خاطر اینکه میل داشته اند، بچه داشته باشند، نیست. بلکه به خاطر زحماتی است که برای فرزند کشیده اند. که قطعا این زحمات به خاطر میل خودشان نبوده. چون انسان هرگز به سختی میل ندارد.

چگونه در این وضع جامعه می توان نگاه به نامحرم رو کنترل کرد ؟