عدم

برخی از فلاسفه معاصر به این نظر معتقدند که وجود دو معنا دارد: وجود به معنای عام (یا همان واقعیت) و وجود به معنای خاص. وجود به معنای عام شامل وجود به معنای خاص و عدم می شود. در این صورت، وقتی گفته می شود که فلانی کور است؛ از یک واقعیت خبر می دهیم. این واقعیت از سنخ عدم و فقدان است. اینطور نیست که ما این عدم را اعتبار کرده باشیم.
سوالی که پیش می آید از این قرار است که طبق این نظر، آیا وجود در برابر عدم بیشتر از یک معنا دارد؟ این مطلب مذکور، همان مشترک لفظی بودن وجود است؟

قرآن در باره وجود و هستی شناسی چه آیاتی دارد و آیا نگاه قرآن به وجود، به صورت استدلالی است یا آن را بدیهی می داند؟ آيا در قرآن صحبتی از عدم شده و اين كه می گويند انسان از عدم آمده منظور چيست؟

چگونه به عدم باز می گردیم؟

احتمالا منشأ پرسش حضرت عالي اين است كه مرگ را عدم و نيستي مي پنداريد ، اما حقيقت اين است كه مرگ معدوم شدن نيست ؛ بلكه وارد شدن از فضايي به فضاي ديگر و كاملتر است اساسا در ديدگاه فلاسفه اسلامي محال است موجودي معدوم شود براي توضيح بيشتر عرض مي شود: برخی متکلمین خیال می کردند انسان معدوم می شود و در قیامت دوباره موجود می شود ، در حالی که موت ( مرگ) معدوم شدن و زوال پذیری نیست ، بلکه مرگ عبور از دنیای دانی به دنیای کامل است ، به عبارتی بهتر مرگ نوعی استکمال است .