حضرت ابراهیم (ع) و نمرود
در بعضی کتاب های تاریخی جدید حضرت ابراهیم(علیه السلام) را هم دوره نمرود دانسته اند، آیا منبع تاریخی قدیمی قبل از اسلام مثل کتیبه و ... مربوط به این مساله موجود است یا خیر؟ راه های علم و آگاهی پيدا كردن نسبت به حقائق، مختلف است، بعضی مطالب با براهين و استدلال‌های عقلی و برخی نيز با تجربه و مشاهده معلوم و ثابت می شوند؛ امّا نبايد فراموش كرد كه تنها راه علم و آگاهی پيدا كردن به يک حقيقت، تعقّل و انديشيدن و يا تجربه نيست. چه بسا مطالبی كه قابل تجربه نبوده و با براهين و ادلة عقلی نيز ثابت نمی شوند همانند تاريخ و سرگذشت پيشينيان. به خوبی روشن است كه كسی از راه تجربه و يا تفكّر و انديشيدن نمی تواند نسبت به تاريخ گذشته آگاهی پيدا كند؛ در اين‌گونه موارد تنها راه كسب اطّلاعات و آگاهی، گوش سپردن به گفته تاريخ نگاران و يا كسانی است كه از گذشته به هر طريقی آگاهی دارند و راستگويی آنها مُبَرهن است. لذا با توجه به اخبار متعددی که در منابع متعددی همچون تورات، قرآن و کتب تاریخی آمده است، نیز با توجه به دلایلی که لزوم بعثت انبیاء را ثابت می کنند، وجود حضرت ابراهیم (علیه السلام) امری مسلم و قطعی می باشد. آن چه در عهد عتیق آمده، اگر چه خالی از تناقض نیست، ولی تاریخ زندگی ابراهیم را تا اندازه‌ای می‌توان از خلال آن دریافت. در عهد جدید نیز از ابراهیم در ۷۲ موضع یاد شده و نسب عیسی مسیح از طریق اسحاق با ۳۹ واسطه یا ۵۴ واسطه به وی متصل شده است. ایمان ابراهیم در عهد جدید به عنوان عالی‌ترین ایمان یاد شده است، زیرا غریبانه در فلسطین ـ که سرزمین او نبود ـ به فرمان خدا زیست و فرزند خود را به قربانگاه برد. پس او به عمل نیز مؤمن و مطیع بود و ایمانش از رهگذر عمل کامل شد، «پس انسان نه از ایمان تنها، بلکه به عمل نیز عادل شمرده می‌شود». ولی به گفته پولس رسول، ایمان ابراهیم به خداوند قبل از عمل ختان او نبود، و از این جهت وعده به ذریت ایمانی ابراهیم تعلق یافته و نه ذریت شرعی. پس مؤمنان فرزندان ابراهیم هستند، و چون خداوند امت ها را از ایمان عادل خواهد شمرد، ابراهیم را بشارت داد که تمامی امت ها از تو برکت خواهند یافت، و این برکت از طریق عیسی مسیح که از ذریه ابراهیم است به امت هایی که از نسل ابراهیم نیستند نیز خواهد رسید. در قرآن ۶۹ مرتبه در ۲۵ سوره از ابراهیم یاد شده و سوره‌ای نیز به نام او موسوم گشته است. در این آیات اساساً از ابراهیم به عنوان فردی مصلح و موحد سخن رفته و تکامل اندیشه دینی و اجتماعی او در مقابله با تقکر غالب بر جامعه، یعنی شرک، باز نموده شده است. با این همه، نمی‌توان از این آیات سیر تاریخی زندگی ابراهیم را روشن و معین کرد. در منابع متعدد تاریخی که به بیان ماجرای حضرت ابراهیم (علیه السلام) پرداخته اند، به این مطلب هم اشاره کرده اند که پادشاه آن دوران نمرود بوده است: _ البداية و النهاية، ج 1، ص 148 _ تاريخ الطبري، ج 1، ص 240 _ تاريخ اليعقوبى، ج 1، ص 24 _ التنبيه و الإشراف، متن، ص 34 _ الطبقات الكبرى، ترجمه، ج 1، ص 28
برای مشاهده مطلب در تاپیک اصلی کلیک فرمائید
