تاریخی

در سیره پیامبر، روایاتی وجود دارد که نشان دهنده ی عفو بزرگوارانه پیامبر در هنگام برخورد با توهین کنندگان است. از سوی دیگر، روایات دیگری نشان دهنده إعمال مجازات برای برخی از توهین کنندگان است. چرا پیامبر در شرایط مختلف، رفتار متفاوتی با توهین کنندگان داشته اند؟

آیا تمام کسانی که در غدیر حاضر بودند، بدون استثناء با حضرت علی بیعت کردند؟ آیا این کار با توجه به انبوه جمعیت عملا ممکن بوده است؟ اهل سنت در این باره چه می گویند؟

مرحوم علامۀ امینی (رضوان الله تعالی علیه) در کتاب شریف «الغدیر»(1) حدیث تهنیت را از طریق اهل سنت بیان نموده اند و 60 نفر از علمای عامه را ذکر می کنند که این واقعه را در کتب خود آورده اند.

آیا تمام سیره شیخین توسط امام علی (علیه السلام) رد شد یا بعضی از آن ها؟ دلیل رد یا قبول آن چه بود؟

در خصوص موضع امیر المؤمنین (علیه السلام) نسبت به عملکرد شیخین باید ابتداء توجه نمود که امام (علیه السلام) شخصی معصوم و برخوردار از علم الهی است، و کسی که متصف به این ویژگی ها بود تبعا بر اساس احساسات و خواستۀ شخصی خود گام بر نمی دارد، بلکه عملکرد او منطبق بر خواسته تشریعی الهی خواهد بود.

ابوالفرج إصفهانى، دانشمند پر آوازه و مقبول نزد اهل سنت، در كتاب «مقاتل الطالبيین» با سند صحيح نقل كرده است: "لما أن جاء عائشة قتل علي عليه السلام سجدت"؛ وقتى خبر شهادت على (عليه السلام) به عائشه رسيد، سجده كرد. سند اين روايت كاملا صحيح و تمام راويان آن ثقه هستند. آیا عایشه با شنیدن خبر شهادت امام علی (علیه السلام)، سجده کرده است؟

آن چه در «مقاتل الطابیین» درباره سجده عایشه آمده، از نظر سندی نیز صحیح می باشد؛ و به جز سجده، عکس العمل های دیگری نیز داشته است که بعضی از مورخین و علمای اهل سنت به آن اشاره کرده اند.

معاویه با به راه انداختن جنگ صفین چه نقشه ای را دنبال می کرد؟

معاویه می دانست حکومت عدل حضرت علی (علیه السلام) وی را تحمل نخواهد کرد، لذا دست پیش گرفته و خونخواهی عثمان را بهانه قرار داده و از بیعت با حضرت علی (علیه السلام) سرباز زد. ولی شواهد تاریخی وجود دارد که معاویه از سال ها قبل اندیشه خلافت بر سر داشت و مقدمات خلافت خود را مهیا می کرد.

در تاریخ آمده که در زمان بعثت پیامبر، در مدینه آدم های با سواد از تعداد انگشتان دست تجاوز نمی کرده و این افراد هم افراد عادی بودند نه عالم و مورّخ. با این حساب تاریخ اسلام خصوصا وقایع زمان پیامبر اسلام چگونه نوشته شده است و این تاریخ تا چه معتبر و قابل اعتماد است؟

در رابطه با چگونگی ثبت وقایع تاریخی صدر اسلام باید بدانیم نخستین منابع تاریخ اسلام قرآن و حدیث است. قرآن اشارات تاریخی دارد که داستان پیامبران از خلقت آدم تا محمد پیامبر اسلام را شامل می شود.

با توجه به دوران حبس طولانی امام کاظم (علیه السلام) چگونه امام زادگان بسیاری منتسب به ایشان هستند؟

امام زادگان را می توان به چند گروه تقسیم كرد: 1. امام زادگان بی واسطه؛ فرزندان بلافصل امامان (علیهم السلام) هستند. تعداد این گروه، اندک بوده و بخش مهمی از آرامگاه آنان در عراق، عربستان، ایران و سوریه واقع شده است، همانند آرامگاه حضرت معصومه (سلام الله علیها) در قم، و حضرت شاه چراغ، سید احمد و برادرش سید محمد (علیهما السلام) در شیراز. این سه بزرگوار، فرزندان امام كاظم (علیه السلام) می باشند.

آیا سید جمال الدین اسد آبادی فردی غرب زده بود؟ آیا جمله زیر که سبب انتقاد های زیادی به سید جمال الدین شده است، واقعاً سخن ایشان است؟ «در غرب مسلمان دیدم ولی خبری از اسلام نبود ! در شرق اسلام دیدم اما خبری از مسلمان نبود !»

بحث در باره شخصیت هایی هم چون سید جمال الدین اسدآبادی نیازمند ارائه مطالب مفصل و بررسی منابع متعدد است، که این جا مجال آن نیست، ولی به اختصار مطالبی پیرامون شخصیت سید جمال الدین اسدآبادی عرض می کنم.

چه کسانى از اصحاب در جنگ صفّین به شهادت رسیده‌ اند؟

در نبرد صفّین تعدادی از برجستگان اصحاب پیامبر حضور داشتند. یعقوبی گوید: هفتاد نفر از رزمندگان جنگ بدر، و هفتصد نفر از آنان که در بیعت رضوان با نبی گرامی اسلام بیعت کرده بودند، و از دیگر مهاجران و انصار چهار صد نفر در رکاب امیرمؤمنان علی (علیه‎السلام) بودند(1)، در حالی که تعداد اصحاب پیامبر در لشگر معاویه از عدد انگشتان دست تجاوز نمی ‎کرد، آن هم از نو مسلمانانی بودند که بعد از فتح مکه مسلمان شده بودند!

جایگاه باستان گرایی و افتخار به اجداد گذشته، چیست؟

قرآن در این باره سخنان واضح و روشنی دارد. جد اصلی تمام انسان ها، واحد است و در این جهت بین آن ها، هیچ فرقی نیست. پس دیگر جایی برای افتخار در مقابل دیگران با تکیه بر پدران باقی نمی ماند. و اگر کسی می خواهد که برتری ای داشته باشد، باید آن را در معیارهایی واقعی طلب کند: