نهی از منکر

تفاوت شخص بدگوی عیب جو، با فرد ناهی از منکر و آمر به معروف، در چیست؟ معمولا قصد ناهی از منکر اصلاح فرد و جامعه است، بر خلاف عیب جویی که در آن قصد اصلاح وجود ندارد بلکه برای تحقیر فرد یا گرفتن نکته ای علیه فرد برای روز مبادا و یا از روی حسد و کینه و انتقام و دلائلی از این دست انجام می شود. علاوه بر این که عیب جویی معمولا در مواردی است که عیب طرف پنهان است یا لااقل برای همه واضح نیست. برای اینکه نهی از منکرتان، جلوه عیب جویی نداشته باشد، باید ابتدا تشخیص بدهید که طرف مرتکب منکری می شود. بعد با لحن خوب و مهربان که قصد خیرخواهی در آن نهفته باشد، او را از آن کار باز دارید.

آیا امر به معروف و نهی از منکر باید حتما به اسم دین و مذهب باشد؟ یا در صورت مسخره کردن و یا حساسیت مخاطب بر روی اسم دین، می توان بدون اسم دین و فقط با ذکر فوائد و مضرات، انجام شود؟ باید برای امر به معروف و نهی از منکر معتقد به مراتب شد: مرتبه اول: اگر مخاطب ما مسلمان باشد، قطعا در مرتبه اول در امر به معروف و نهی از منکر، خودِ برای خدا بودن، موضوعیت دارد. اینکه طرف را متوجه خدا و دین خدا کرده و بخواهیم به خاطر خدا و دین، دست از رفتارش بردارد، موضوعیت و اصالت دارد.

با سلام همه ي ما شنيده ايم كه امر به معروف و نهي از منكر واجب است اما آنچه در آيه اتامرون الناس بالبر و تنسون انفسکم و انتم تتلون الکتاب افلا تعقلون آمده ، ظاهرا اين وجوب را از كسي كه خودش عامل به مورد نيست ، برداشته است . نظر شما چيست ؟

با سلام و عرض ادب در پاسخ به پرسش شما عرض کنم که طبق آیه هماهنگی قول و عمل جزء شرایط لزوم امر به معروف و نهی از منکر نمی‌باشد بلکه جزء شروط تأثیر آن می‌باشد، بنابراین افرادی که عامل به قول خویش نیستند؛ می‌توانند امر و نهی نمایند و نباید به بهانه‌ی عمل نکردن به قول خود این دو فریضه بزرگ ترک شود.