افزایش رزق و روزی

پرسش:

من چند ساله هر کار و کاسبی میخواهم انجام دهم با شکست یا ضرر روبه رو می‌شوم یا اینکه مالم جمع نمی‌شود و پی در پی ضرر می‌کنم و توی روحیم تاثیر گذاشته و همیشه هم از خدا طلب کمک دارم و دعا هم می‌کنم. آیا دعا یا ذکری برای حل این مشکلات وجود دارد؟

پاسخ:

در روایات معصومین (علیهم السلام) موارد متعددی برای افزایش رزق و روزی بیان شده است؛ البته مراد از رزق، اعم از رزق مادی و معنوی است یعنی هم برای بیرون رفت از فقر مالی است و هم برای رزق‌های معنوی مثل سلامتی، عافیت، برکت، توفیقات معنوی، توفیق انجام کارهای نیک و...؛ اما برخی از مواردی که به عنوان عوامل افزایش رزق و روزی بیان شده‌اند عبارتند از:
احسان و نیکی به پدر و مادر(۱)
تلاش و کوشش(۲)
نماز و دعا(۳)
خواندن دعای «یا خَیرَ الْمَسْئُولِینَ وَ یا خَیرَ الْمُعْطِینَ ارْزُقْنِی وَ ارْزُقْ عِیالِی مِنْ فَضْلِکَ الْوَاسِعِ فَإِنَّکَ ذُو الْفَضْلِ الْعَظِیم» در سجده نمازهای واجب(۴)
خواندن ذکر «لَا حَوْلَ وَ لَا قُوَّهَ إِلَّا بِاللَّهِ الْعَلِی الْعَظِیمِ تَوَکَّلْتُ عَلَی الْحَی الَّذِی لَا یمُوتُ وَ الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِی لَمْ یتَّخِذْ صَاحِبَهً وَ لَا وَلَداً وَ لَمْ یکُنْ لَهُ شَرِیکٌ فِی الْمُلْکِ وَ لَمْ یکُنْ لَهُ وَلِی مِنْ الذُّلِّ وَ کَبِّرْهُ تَکْبِیرا»(۵)
بیداری ما بین الطلوعین (اذان صبح تا طلوع خورشید) که زمان تقسیم روزی بندگان است(۶)
خواندن نماز شب(۷)
خواندن سوره واقعه(۸) و سوره ذاریات(۹) نیز برای دوری از فقر و افزایش رزق و روزی توصیه شده‌اند.
به توصیه معصوم، این ذکر را بین الطلوعین زیاد بخوانید: «سُبْحَانَ اللَّهِ الْعَظِیمِ وَ بِحَمْدِهِ أَسْتَغْفِرُ اللَّهَ وَ أَسْأَلُهُ مِنْ فَضْلِه‌»(۱۰)

نکته:
البته باید توجه داشت که اگر مانعی برای افزایش رزق و روزی هست، برداشته شود زیرا با وجود مانع، ذکر و دعا اثر نمی‌گذارد؛ انجام گناه از بزرگترین موانع است لذا در قدم اول بایستی در انجام واجبات و ترک محرمات، تلاش نمود و در کنار آن، با توسل و ذکر و دعا، در پی برآوردن حوائج بود.

پی نوشت‌ها:
۱. مجلسی، بحارالأنوار، چاپ بیروت، ج۷۱، ص۸۵.
۲. کلینی، الکافی، اسلامیه، ج۵، ص۳۱۱، ح ۲۹.
۳. الکافی، ج۲، ص۵۵۰، بَابُ الدُّعَاءِ لِلرِّزْقِ.
۴. همان، ص۵۵۱، ح ۴.
۵. همان، ص۵۵۱، ح ۳.
۶. طوسی، الاستبصار، الاسلامیه، ج۱، ص۳۵۰، ح ۲.
۷. ابن بابویه، من لا یحضره الفقیه، جامعه مدرسین، ج۱، ص۴۷۴، ح ۱۳۷۱.
۸. حویزی، نور الثقلین، اسماعیلیان قم، ج۵، ص۲۰۳.
۹. همان، ج۵، ص۱۲۰.
۱۰. الکافی، ج۲، ص۵۵۰، ح ۱۲