فهم ما از قرآن

اگر فهم قرآن منحصراً در اختيار اهل بيت (عليهم‌السلام) است پس چرا قرآن همگان را به تدبر در آيات دعوت می كند؟
فهم قرآن كريم در حد تفسير (و نه تأويل) و فهم ظواهر الفاظ آن منحصر به امامان معصوم (عليهم السّلام) نيست و نه تنها آن ها آن را به خود منحصر نساختند، بلكه مردم را به آن تشويق و ترغيب كردند. لذا استفاده از ظواهر الفاظ قرآن در حد تبيين كليات دين با رعايت شرايط ويژه آن، بهره همگان است، چون رسول اكرم (صلی الله عليه و آله) عهده‌دار تبيين جزئيات و تفصيل كليات شريعت و معلم الهی قرآن كريم است و آن حضرت نيز به موجب حديث متواتر ثقلين، همين سمت‌ها را به جانشينان خود سپرده است. تبيين حدود و جزئيات معارف و احكام كلي قرآنی بر عهده معصومين (عليهم السّلام) است و سخنان آنان عمومات قرآني را تخصيص و مطلقات آن را تقييد می كند و بر همين اساس نيز استناد به قرآن برای معتقد شدن به «اصول اعتقادی» و عمل كردن به «فروع عملی» بدون رجوع به روايات بی ارزش است و در حقيقت، سخن «مجموع ثقلين» سخن اسلام است نه آن كه سخن «يكي از دو ثقل» به تنهايی باشد.(1)

ــــــــــــــــــــــــ

(1) تسنيم، آيت الله جوادی آمل، ج 1، ص88، نشر اسراء؛ پژوهش‌های قرآنی، شماره 5و6، بهار و تابستان 1375، نشر دفتر تبليغات اسلامی.

برای مشاهده مطلب در تاپیک اصلی کلیک فرمائید