قرآن و نام حضرت زهرا(س)

چرا با وجود شأن و منزلت بسياری كه شيعه براي حضرت علی و حضرت فاطمه (عليهما السلام) قائل است، در قرآن نامی از آن ها برده نشده است، در حالی که نام حضرت مریم یا نام همسر فرعون در قرآن آمده است؟ در ثانی آیا ادله ای که برای نیامدن نام حضرت علی (علیه السلام) در قرآن ذکر شده در مورد حضرت فاطمه (سلام الله علیها) هم صدق می کند؟
الف) روش قرآن کریم در مورد معرفی افراد یکسان نیست، گاهی اوقات قرآن از افراد با نامشان یاد می کند و گاهی با عدد و گاهی با ذکر اوصاف. 1. معرفی به نام گاهى شرايط ايجاب مى كند(1) كه فردى را به نام معرفى كند، چنان كه مى فرمايد: «وَمُبَشّراً بَرَسُول يَأْتِى مِنْ بَعْدى اسْمُهُ أَحْمَد»؛ (عيسى مى گويد) من به شما مژده پيامبرى را مى دهم كه پس از من مى آيد و نامش احمد است».(2) در اين آيه، حضرت مسيح، پيامبر پس از خويش را به نام معرفى مى كند و قرآن نيز آن را از حضرتش نقل مى نمايد. «وَ إِذْ قالَتِ الْمَلائِكَةُ يا مَرْيَمُ إِنَّ اللَّهَ اصْطَفاكِ وَ طَهَّرَكِ وَ اصْطَفاكِ عَلى‏ نِساءِ الْعالَمِين»؛ و (به ياد آوريد) هنگامى را كه فرشتگان گفتند: اى مريم! خدا تو را برگزيده و پاک ساخته و بر تمام زنان جهان، برترى داده است.(3) 2. معرفى با عدد گاهى شرايط ايجاب مى كند كه افرادى را با عدد معرفى كند، چنان كه مى فرمايد: «وَلَقَدْ أَخَذَ اللّه مِيثاقَ بَنى إِسرائيلَ وَ بَعَثْنا مِنْهُمُ اثْنَى عَشَرَ نَقِيباً...»؛ و خدا از فرزندان اسرائيل پيمان گرفت و از آنان دوازده سرگروه برانگيختيم.(4) 3. معرفى با صفت ‏گاهی اوقات شرايط ايجاب مى كند كه فرد مورد نظر را با اوصاف معرفى كند، چنان كه پيامبر خاتم (صلی الله علیه و آله) را در تورات و انجيل، با صفاتى معرفى كرده است: «الّذينَ يَتَّبِعُونَ الرَّسُول الأُمّى الّذى يَجِدُونَهُ مَكْتُوباً عِنْدهُمْ فِى‏ التَّوراهِ وَالإِنْجِيل يَامُرُهُمْ بِالْمَعْرُوفِ وَيَنْهاهُمْ عَنِ الْمُنْكَرِ ويُحِلُّ لَهُمُ الطَّيّبات وَ يُحَرّمُ عَلَيْهِمُ الخَبائِث وَ يَضَعُ عَنْهُمْ إِصْرَهُمْ وَ الأَغْلالَ الّتى كانَتْ عَلَيْهِمْ...»؛ كسانى كه از رسول و نبى درس ناخوانده اى پيروى مى كنند، كه نام و خصوصيات او را در تورات و انجيل نوشته مى يابند، كه آنان را به نيكى دعوت كرده و از بدى ها بازشان مى دارد، پاكى ها را براى آنان حلال كرده و ناپاكى ها را تحريم مى نمايد و آنان را امر به معروف و نهى از منكر مى كند و بارهاى گران و زنجيرهايى كه بر آنان بود، از ايشان بر مى دارد... .»(5) با توجه به اين روش، می بینیم هر چند که نام آن حضرت در قرآن نیامده(6) اما آیاتی در قرآن کریم وجود دارد که شان نزول آن ها اهل بیت (علیهم السلام) می باشد، و حضرت زهرا (سلام الله علیها) یکی از مصادیق آن و یا تنها مصداق آن در خارج است؛ برای نمونه ملاحظه فرمائید: 1) آیه تطهیر: «إِنَّما يُرِيدُ اللَّهُ لِيُذْهِبَ عَنْكُمُ الرِّجْسَ أَهْلَ الْبَيْتِ وَ يُطَهِّرَكُمْ تَطْهِيراً»(7)، که این آیه در حق پنج تن می باشد و حضرت زهرا (سلام الله علیها) نیز یکی از آنان است. 2) آیه مباهله: «فَقُلْ تَعالَوْا نَدْعُ أَبْناءَنا وَ أَبْناءَكُمْ وَ نِساءَنا وَ نِساءَكُمْ وَ أَنْفُسَنا وَ أَنْفُسَكُمْ ثُمَّ نَبْتَهِلْ فَنَجْعَلْ لَعْنَتَ اللَّهِ عَلَى الْكاذِبِين»؛ به آن ها بگو: بياييد ما فرزندان خود را دعوت كنيم، شما هم فرزندان خود را ما زنان خويش را دعوت نماييم، شما هم زنان خود را ما از نفوس خود دعوت كنيم، شما هم از نفوس خود آن گاه مباهله كنيم و لعنت خدا را بر دروغگويان قرار دهيم.(8) مراد از زنان در این آیه کسی جز حضرت زهرا (سلام الله علیها) نیست. 3) آیه اطعام: «وَ يُطْعِمُونَ الطَّعامَ عَلى‏ حُبِّهِ مِسْكِيناً وَ يَتِيماً وَ أَسِيراً إِنَّما نُطْعِمُكُمْ لِوَجْهِ اللَّهِ لا نُرِيدُ مِنْكُمْ جَزاءً وَ لا شُكُوراً»؛ و غذاى (خود) را با اين كه به آن علاقه (و نياز) دارند، به «مسكين» و «يتيم» و «اسير» مى‏ دهند (و مى‏ گويند) ما شما را به خاطر خدا اطعام مى ‏كنيم، و هيچ پاداش و سپاسى از شما نمى‏ خواهيم!(9) که در شان اهل بیت (علیهم السلام) نازل شده. 4) آیه مرج البحرین: «مَرَجَ الْبَحْرَيْنِ يَلْتَقِيانِ بَيْنَهُما بَرْزَخٌ لا يَبْغِيان»؛ دو درياى مختلف را در كنار هم قرار داد، در حالى كه با هم تماس دارند.(10) که در روایات اهل سنت آمده است مقصود از بحرین علی و فاطمه (علیهما السلام) اند و برزخ میان آن دو دریا پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله) است و لوءلوء و مرجان امام حسن و امام حسین (علیهما السلام) می باشند. 5) «فِي بُيُوتٍ أَذِنَ اللَّهُ أَنْ تُرْفَعَ وَ يُذْكَرَ فِيهَا اسْمُهُ يُسَبِّحُ لَهُ فِيها بِالْغُدُوِّ وَ الْآصال»؛ (اين چراغ پرفروغ) در خانه ‏هايى قرار دارد كه خداوند اذن فرموده ديوارهاى آن را بالا برند (تا از دستبرد شياطين و هوسبازان در امان باشد) خانه ‏هايى كه نام خدا در آن ها برده مى‏ شود، و صبح و شام در آن ها تسبيح او مى‏ گويند.(11) که در روایات اهل سنت، بیت فاطمه (علیها السلام) از رفیع ترین آن ها به حساب آمده است. و آیات دیگری که شان نزول آن ها در مورد اهل بیت (علهیم السلام) وارد شده و مصداق دیگری نیز ندارند و حضرت زهرا (سلام الله علیها) نیز یکی از مصادیق تام آن می باشد. ب) قرآن کریم سنت پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله) را برای ما حجت می داند، و سنت نیز دومین مصدر تشریع نزد همه مسلمانان شمرده می شود. لذا ولو این که نام حضرت زهرا (سلام الله علیها) در قرآن نیامده اما در سنت قطعیه مقامات رفیعه آن حضرت در ابعاد مختلف آن توسط پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله) بیان گردیده است، که از جمله این روایات که در تمام متون روایی آمده پاره تن پیامبر (صلی الله علیه و آله) بودن سیده نساء عالمیان می باشد. ج) همان ادله ای که در رابطه با عدم ذکر نام امامان (علیهم السلام) در قرآن آمده در مورد حضرت زهرا (علیها السلام) نیز تصوّر می شود؛ و هیچ بُعدی نداشت که در صورت ذکر نام آن حضرت، کسانی که با نام و یاد آنان مخالف بودند اقدام به دست بردن در قرآن می نمودند.

ــــــــــــــــــــ

(1) هر چند ما حکمت همه آن ها را نمی دانیم.

(2) صف/ 6.

(3) آل عمران/ 42.

(4) مائده/ 11.

(5) اعراف/ 157.

(6) علاوه بر این که نام حضرت خدیجه (علیها السلام) که خود از زنان برگزیده عالم است و اسلام مرهون خدمات و مجاهدت های آن حضرت است در قرآن نیامده است.

(7) احزاب/ 33.

(8) آل عمران/ 61.

(9) الانسان/ 8.

(10) الرحمن/ 19.

(11) نور/ 36.

برای مشاهده مطلب در تاپیک اصلی کلیک فرمائید