خلقت شتر
چرا در آیات سوره غاشیه، روی خلقت "شتر" تکیه شده است؟
«أَ فَلَا يَنظُرُونَ إِلىَ الْابِلِ كَيْفَ خُلِقَتْ»؛ آيا آنان به شتر نمى نگرند كه چگونه آفريده شده است؟!(1) در این زمینه دو نکته قابل توجه است: یکی توجه به موقعیت منطقه ای و جغرافیایی، و دیگر وجود ویژگی های خاص این حیوان. این سوره در مكه نازل شده و جزو اولين سوره هايى است كه به گوش مردم عرب مى خورد، و در مكه در آن ايام داشتن شتر از اركان اصلى زندگيشان بوده است. لذا خداوند متناسب با موقعیت جغرافیایی و محیط زندگی اعراب، تدبیر در خلقت یکی از مخلوقات خود را ـ که در زندگی اعراب نقش اساسی دارد و جزئی لاینفک از زندگی آن ها است ـ متذکر شده و می خواهد تا آن ها نیز در خلقت و آفرینش این حیوان تدبر و تفکر بیشتری داشته باشند. مطلب دیگر این که خود اين حيوان هم ويژگی هاى عجيبى دارد كه او را از حيوانات ديگر ممتاز مى كند، و به حق آيتى است از آيات خدا. ويژگي هاى اين حيوان چنان است كه دقت در آفرينش او انسان را متوجه خالق بزرگى مى كند كه آفريننده چنين موجودى است. خار و گياه صحرا كه حیوانات دیگر نمى توانند بخورند، او مى خورد و بار مى كشد و مطیع و فرمانبردار است. و هر آن چه مطلوب است از حيوان، مثل نسل و حمل و شير و پشم و سوارى از او حاصل مى شود. تنها حیوانی است که وقتی نشسته است بار بر او می نهند و سوارش می شوند و او سپس به پا می خیزد. بیش از 10 روز می تواند تشنگی را تحمل نماید. او به کشتی بیابان معروف است. به جهت این اوصاف، این حیوان در نزد عرب، از اهمیت و جایگاه خاصی برخوردار است. آيا انسان عاقلى به خود اجازه مى دهد كه احتمال معقول بدهد كه شتر و اين فوايدش به خودى خود پديد آمده باشد، و در خلقت او براى انسان هيچ غرضى در كار نبوده، و انسان هيچ مسئوليتى در برابر آن و ساير نعمت ها ندارد؟
_________
(1) غاشیه، 17.
برای مشاهده مطلب در تاپیک اصلی کلیک فرمائید
