امانت الهی
منظور از "امانت" که خداوند بر آسمان ها و زمین و کوه ها عرضه کرد ولی آن ها ابا کردند چیست؟
«إِنَّا عَرَضْنَا الْأَمانَةَ عَلَى السَّماواتِ وَ الْأَرْضِ وَ الْجِبالِ فَأَبَيْنَ أَنْ يَحْمِلْنَها وَ أَشْفَقْنَ مِنْها وَ حَمَلَهَا الْإِنْسانُ إِنَّهُ كانَ ظَلُوماً جَهُولاً»؛ ما امانت (تعهّد، تكليف، و ولايت الهيّه) را بر آسمان ها و زمين و كوه ها عرضه داشتيم، آن ها از حمل آن سر برتافتند، و از آن هراسيدند امّا انسان آن را بر دوش كشيد او بسيار ظالم و جاهل بود، (چون قدر اين مقام عظيم را نشناخت و به خود ستم كرد)!(1) در مورد این که منظور از امانت چیست، تفسيرهاى مختلفى ذكر شده از جمله: 1. منظور، ولايت الهيه و كمال صفت عبوديت است كه از طريق معرفت و عمل صالح حاصل مى شود.(2) 2. منظور، اطاعت است.(3) 3. منظور، دین و تکلیف است.(4) 4. مقصود، عقل یا تکلیف است.(5) 5. منظور، چیزهایی است که آسمان و زمین ندارند یعنی اعضا و جوارح، شعور و تکلیف.(6) 6. منظور، امانت هايى است كه مردم از يكديگر مى گيرند و وفاى به عهدها است.(7) 7. منظور، واجبات و تكاليف الهى است.(8) 8. به قرینه آیه «وَ نَفَخْتُ فِيهِ مِنْ رُوحِي»(9)، منظور از امانت، روح و روان است.(10) 9. منظور، ولایت و امامت است.(11) 10. تسليم در برابر پيامبر، همان امانت است.(12) 11. نعمت هاى الهى به انسان (عقل، اراده، فطرت، هدايت پيامبران و ...) امانت الهى است.(13) 12. امانت الهى همان قابليت تكامل به صورت نامحدود، آميخته با اراده و اختيار، و رسيدن به مقام انسان كامل و بنده خاص خدا و پذيرش ولايت الهيه است.(14) جمع بین اقوال: با كمى دقت روشن مى شود كه اين تفسيرهاى مختلف با هم متضاد نيستند بلكه بعضى را مى توان در بعضى ديگر ادغام كرد، بعضى به گوشه اى از مطلب نظر افكنده و بعضى به تمام. براى به دست آوردن پاسخ جامع، بايد نظرى به انسان بيفكنيم ببينيم انسان چه دارد كه آسمان ها و زمين ها و كوه ها ندارند؟! انسان موجودى است با استعداد فوق العاده كه مى تواند از فرشتگان آسمان هم بگذرد. از طرفی اين استعداد توأم با آزادى اراده و اختيار است. لذا تنها موجودى است كه قوس صعودى و نزوليش بى انتها است. بنا بر اين در يک جمله كوتاه و مختصر بايد گفت: امانت الهى همان قابليت تكامل به صورت نامحدود، آميخته با اراده و اختيار، و رسيدن به مقام انسان كامل و بنده خاص خدا و پذيرش ولايت الهيه است.(15) نکته: البته برخی این آیه را از متشابهات دانسته و می آورند: توجيهات بسيارى راجع به اين آيه از مفسرين نقل شده لكن با هيچ كدام نص صريحى يا آيه اى كه شاهد بر آن باشد ـ كه بتوان مطمئن به آن گرديد ـ نداریم، پس بنا بر اين آيه از متشابهات قرآن بشمار می رود و علم آن نزد خداوند است.(16)
_________
(1) احزاب/ 72.
(2) الميزان في تفسير القرآن، ج 16، ص 350.
(3) تفسير جوامع الجامع، ج 3، ص 336؛ تفسير منهج الصادقين في إلزام المخالفين، ج 7، ص 338.
(4) تفسير أحسن الحديث، ج 8، ص 401.
(5) تفسير كنز الدقائق و بحر الغرائب، ج 10، ص 450.
(6) تفسير آسان، ج 16، ص 149.
(7) ر.ک: مجمع البيان في تفسير القرآن، ج 8، ص 584.
(8) ر.ک: مجمع البيان في تفسير القرآن، ج 8، ص 584؛ تفسير المعين، ج 2، ص 1134.
(9) حجر/ 29.
(10) انوار درخشان، ج 13، ص 174.
(11) تفسير القمي، ج 2، ص 198؛ تفسير الصافي، ج 4، ص 207.
(12) تفسير هدايت، ج 10، ص 323.
(13) تفسير نور، ج 9، ص 411.
(14) تفسير نمونه، ج 17، ص 453.
(15) ر.ک: تفسير نمونه، ج 17، ص 452 – 454.
(16) مخزن العرفان در تفسير قرآن، ج 10، ص 262.
برای مشاهده مطلب در تاپیک اصلی کلیک فرمائید