نیروی حضرت داود(ع)
نیروی حضرت داود (علیه السلام) چگونه بود؟ این ویژگی حضرت را معرفی کنید.
حضرت داود (علیه السلام) از پيامبران بزرگ بني اسرائيل بود، كه حكومتي عظيم داشت و در آيات متعددي از قرآن مجيد مقام والاي او ستوده شده است. نيروي جسمانيش در حدي بود كه در ميدان جنگ بني اسرائيل با جالوت جبار و ستمگر، با يك ضربه نيرومند به وسيله سنگي از فلاخن رها كرد جالوت را از بالاي مركب به روي خاك افكند و در خون خود غلطيد. بعضي نوشته اند سنگ سينه او را شكافت و از آن طرف بيرون آمد! و از نظر قدرت سياسي، حكومتي نيرومند داشت كه با قدرت تمام در برابر دشمنان مي ايستاد، و در اطراف محراب عبادت او هزاران نفر شب تا به صبح به حال آماده باش بودند! و از نظر قدرت معنوي و اخلاقي و نيروي عبادت چنان بود كه بسياري از شب را بيدار بود و به عبادت پروردگار مشغول، و نيمي از روزهاي سال را روزه مي گرفت. از نظر نعمتها خداوند انواع نعمتهاي ظاهري و باطني را به او ارزاني داشته بود.(1) خلاصه اينكه حضرت داود (علیه السلام) مردي بود نيرومند در جنگها، در عبادت، در علم و دانش و در حكومت، و هم صاحب نعمت فراوان. قرآن به شرح قسمتي از نعمت هاي خداوند بر حضرت داود (علیه السلام) پرداخته و چنين مي فرماید: «ما كوه ها را مسخر او ساختيم به گونه اي كه هر شام و صبحگاه با او خدا را تسبيح مي گفتند! نه تنها كوه ها كه پرندگان را نيز دسته جمعي مسخر او كرديم، تا همراه او تسبيح خدا گويند.»(2) «همه اين پرندگان و كوه ها مطيع فرمان حضرت داود و همصدا با او و بازگشت كننده به سوي او بودند...»(3) گرچه هر ذرات جهان ذكر و تسبيح و حمد خدا مي گويند، خواه داودي با آنها همصدا بشود يا نشود، ولي امتياز داود اين بود كه به هنگام بلند كردن صدا و سردادن نغمه تسبيح، آنچه در درون اين موجودات بود آشكار مي گشت و زمزمه دروني به نغمه بروني تبديل مي شد، همان گونه كه در مورد تسبيح «سنگريزه» در دست پيامبر اسلام (صلی الله علیه و آله) نيز در روايات آمده است. در روايتي از امام صادق (علیه السلام) مي خوانيم: «داود به سوي دشت و بيابان خارج مي شد، و هنگامي كه زبور را تلاوت مي كرد هيچ كوه و سنگ و پرنده اي نبود، مگر اينكه با او همصدا مي شد.»(4) قرآن بعد از ذكر اين فضيلت معنوي به ذكر يك فضيلت مادي پرداخته مي گويد: «و ما آهن را براي او نرم كرديم و به او گفتيم زره هاي كامل و فراخ بساز و حلقه هاي آنها را به اندازه و متناسب كن»(5) ظاهر قرآن اين است كه نرم شدن آهن در دست داود به فرمان الهي و به صورت اعجاز انجام مي گرفت. آخرين نعمت بزرگ خدا بر داود اين بود كه قرآن مي فرمايد: «ما به او علم قضا و داوري صحيح و عادلانه داديم.»(6)
پی نوشت ها:
1. آیت الله مکارم شیرازی، ناصر، تفسیر نمونه ، تهران دارالکتب الاسلامیه، 1384. ش، ج 19 ص 236 تا 238.
2.سوره ص، آیه 18.
3.سوره ص، آیه 19.
4. ر.ک: علامه مجلسى، محمد باقر ، حيوة القلوب ، تهران ، انتشارات اسلامی، ج2، ص904.
5.سوره سبا، آیه 11.
6.سوره ص، آیه 20 ؛ برای آگاهی بیشتر ر. ک: تفسیر نمونه، همان.
برای مشاهده مطلب در تاپیک اصلی کلیک فرمائید