نگهداری حیوانات در خانه

احکام نگهداری حیوانات در خانه چه بوده و آیا روایتی در این موضوع وارد شده است؟

نگهداری از حیوانات خانگی و نیز حیواناتی که فایده ای بر نگهداری آنها مترتب است اشکال ندارد و جایز است. در روایات وارده از معصومین علیهم السلام بر نگهداری حیوان در خانه توصیه شده است. در روایات حتی بر نگهداری از حیوانات خاصی مانند کبوتر، مرغ، خروس، گوسفند یا بز و یا گاو شیرده سفارش شده است. البته کسی که اقدام به نگهداری حیوان در خانه می کند بایستی نفقه آن حیوان و وظایفی که از این جهت بر عهده اش می آید را نسبت به آن حیوان انجام دهد. نگاهداشتن حيوانات در خانه با توجه به روایات: حضرت رسول(صلّى الله عليه وآله): حيوانات در خانه بسيار نگاه داريد شياطين به آنها مشغول شوند و طفلان شما را ضرر نرسانند. حضرت باقر عليه السلام : خوب است حيوانات در خانه نگاه داشتن، مثل كبوتر و مرغ و بزغاله، تا آن كه اطفال جنيان با ايشان بازى كنند و با اطفال شما بازى نكنند. حضرت صادق عليه السلام: كبوتر از مرغان پيغمبران است. در حديث ديگر فرمودند: كبوتر در خانه نگاه داريد كه دوست داشتنى است، و دعا كرده حضرت نوح است، و هيچ چيز در خانه مثل آن باعث انس نمى‏شود. امام کاظم عليه السلام: هر بالى كه كبوتر مى‏زند باعث نفرت و گريختن شياطين مى‏شود. در حديث ديگر فرمودند: در خانه حضرت رسول (صلّى الله عليه وآله) يك جفت كبوتر سرخ بود. در چند حديث منقول است كه: كبوتر خانگى يا كبوتر ياهو ياد خدا بسيار مى‏كنند و اهلبيت را دوست مى‏دارند و صاحب خانه را دعا مى‏كنند كه خدا شما را بركت دهد. حضرت صادق عليه السلام: خروس بال گشاده سفيدى كه در خانه باشد آن خانه و هفت خانه دور آن خانه را از بلاها نگاه مى‏دارد، و يك بال زدن كبوتر دو رنگ بهتر است از هفت خروس سفيد. حضرت اميرالمؤمنين عليه السلام: فرياد كردن خروس نماز او است و بال زدنش ركوع و سجود او است. حضرت صادق عليه السلام: اهل هر خانه كه گوسفند نگاه دارند، خداوند روزى آن گوسفند را به ايشان بدهد و روزى ايشان را زياد كند و فقر از ايشان دور شود. امام باقر عليه السلام: هر اهل خانه كه نزد ايشان گوسفند شير دهى باشد هر روز دو مرتبه ملائكه به ايشان گويند خدا شما را بركت دهد. حضرت رسول (صلّى الله عليه وآله) به عمه خود فرمودند: كه چه مانع است تو را از آن كه در خانه خود بركتى نگاه دارى؟ گفت: يا رسول اللّه بركت كدام است؟ فرمودند: گوسفندى كه شير دهد. هر كه در خانه او گوسفند شيرده يا بز شيرده يا گاو شيرده باشد باعث بركت خانه او مى‏شود. (1) نکته : بطور مسلم حیوانی که فایده ای معقول (مادی یا معنوی) بر نگهداری آن در خانه وجود داشته باشد اشکال ندارد و از نظر شرعی جایز است ولو نام آن جزو حیوانات ذکر شده نباشد. قابل توجه این که ائمه معصومین در صدد این نبوده اند که از بین تمام حیوانات برخی را جدا و انتخاب نموده و به نگهداری آن توصیه نمایند، بلکه با توجه به زندگی مردم آن زمان و نیز حیواناتی بوده که با آنها برخورد داشته اند؛ و الا به عنوان مثال در آن زمان مردم تصوری از امکان نگهداری ماهیان زینتی و انواع پرندگان و... نداشته اند. حکم نگهداری سگ چیست؟ نگهداری از سگ، مانعی ندارد؛ خصوصا اگر فایده ای مثل نگهبانی، پاسبان گله، صید و شکار، و ... بر آن مترتب باشد. البته اسلام توصیه ای به نگهداری سگ در خانه نکرده است، به ویژه که سگ نجس العین است و یک مسلمان بایستی برای عبادت و ... احکام طهارت و نجاست را رعایت نماید. توجه: روشى (همزیستی) كه غربى ها در مورد سگ دارند، اسلام هرگز نمى پسندد. مطلبی دیگر: آزار و اذیت حیوانات جایز نیست حتی حیوان وحشی. اسلام اجازه نمى دهد کسی حتی سگ هاى ولگرد را مورد آزار و اذیت قرار دهد، مگر اين كه به صورت خطرى درآيند. حتی غذا دادن به آنها نيز كار خوبى است و در روایات متعددی به آن اشاره شده است. پیامبر(ص) در فتح مکه، هنگام آمدن از مدینه به مکه، در کنار آبی سگی ماده را دیدند که عوعو می کرد و به بچه هایش شیر می داد. به یکی از یارانشان دستور دادند که در برابر آن سگ بنشیند تا کسی از سپاهیان متعرض سگ و بچه هایش نشود.(2) پیامبر(ص) فرمودند: مردی از راهی می گذشت. تشنه شد. چاهی یافت. وارد آن شد و آب نوشید وقتی بیرون آمد، سگی را دید که (از تشنگی) له له می زد و خاک (مرطوب) را می خورد. با خویش گفت: او هم مثل من تشنه است! دوباره وارد چاه شد. کفشش را از آب پر کرد، آن را به دندان گرفت و از چاه بیرون آمد و سگ را سیراب کرد. خداوند نیز از وی سپاسگذاری کرد. پرسیدند: مگر سیراب کردن چارپایان نیز پاداش دارد؟ فرمود: سیراب کردن هر تشنه ای پاداش دارد. در روایتی دیگر فرمودند: سپاسگذاری خدا از آن مرد آن بود که وی را وارد بهشت کرد. (3) هرگز عضوهای جانداری را نبرید؛ گرچه آن حیوان سگی درنده باشد.(4)

__________

(1) حلیة المتقین، ص 452 تا 455؛ بحارالانوار، ج 16، ص 124؛ ج 60، ص 74 و 75؛ ج 61، ص 128 تا 134؛ ج 62، ص 2 تا 30؛ ج 100، ص 64.

(2) کنزالعمال، ج13، ص429؛ مسند احمد، ج4، ص35.

(3) صحیح بخاری، ج3، ص77؛ صحیح مسلم، ج7، ص44.

(4) بحارالانوار، ج42، ص246؛ شرح اصول کافی ،ج6،ص249؛ معجم الکبیر، ج6، ص100.

برای مشاهده مطلب در تاپیک اصلی کلیک فرمائید