قرآن خواندن

پرسش:

فواید خواندن قرآن کریم چیست؟

پاسخ:

قرآن کتاب هدایت است و راه و برنامه زندگی و رسیدن به سعادت دنیا و آخرت را به انسان می‌آموزد. از آنجا که معجزه جاودان است، تا قیامت باقی می‌ماند و روشنگر هر چیزی است که بشر برای هدایت به آن نیاز دارد، بر خلاف معجزات دیگر که خود آنها از بین رفته‌اند. نه تنها تفکر در آن، بلکه قرائت آن نیز فواید شگفت انگیزی دارد که در سخن معصومین (علیهم السلام) وارد شده است؛ از جمله:

۱. پاداش قاری قرآن
خداوند، به قرائت کننده قرآن، پاداشی بزرگ خواهد داد. پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله) فرمودند: هرکس برای رضای خدا و آگاهی عمیق در دین، قرآن بخواند، ثواب ملائکه و انبیا و رسولان را خواهد داشت.(۱)
۲. بالارفتن درجه قاری
درجات بهشت به اندازه آیات قرآن است. به قاری گفته می‌شود: بخوان و [در مراتب بهشت] بالا برو. سپس می‌خواند و مقامش بالا می‌رود.(۲)
۳. آمیخته شدن قرآن با گوشت و خون قاری
امام صادق (علیه‌السلام) فرمود: «هر جوان مؤمنی که قرآن بخواند، قرآن با گوشت و خونش آمیخته خواهد شد.»(۳)
۴. صفای دل
پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله) فرمود: بدون شک این دل‌ها زنگار می‌گیرد؛ همچنانکه آهن زنگ میزند. عرض شد: صیقل آن چیست؟ فرمودند: قرائت قرآن.(۴)
۵. استجابت دعا
امام باقر (علیه‌السلام) فرمود: «دعا را هنگام چهار چیز غنیمت بشمارید: (از جمله) زمان قرائت قرآن»(۵)
۶. نورانی شدن خانه
پیامبر اکرم (صلّی الله علیه و آله) فرمود: «خانه‌هایتان را با تلاوت قرآن نورانی کنید»(۶)
۷. افزایش برکت خانه
امام صادق (علیه‌السلام) از امام علی (علیه‌السلام) چنین نقل می‌کند: «خانه‌ای که در آن، قرآن تلاوت و یادی از خدا شود، برکتش زیاد شده، ملائکه در آنجا حاضر می‌شوند و شیاطین را دور می‌کنند... »(۷)
۸. بهترین عبادت
پیامبر (صلی الله علیه و آله) فرمود: «بهترین عبادت امت من، تلاوت قرآن است»(۸)
۹. بخشش گناهان و نوشته شدن حسنه(۹)
۱۰. تخفیف عذاب از پدر و مادر
امام صادق (علیه‌السلام) می‌فرماید: «هرکس قرآن را تلاوت کند، چشمانش روشنایی یابد و از پدر و مادرش عذاب کم می‌شود، هرچند کافر باشند.»(۱۰)
۱۱. باروری ایمان نیز از آثار قرآن خواندن است.(۱۱)
۱۲. روشنایی چشمان
پیامبر اکرم (صلّی الله علیه و آله) می‌فرماید: چشم درد داشتم، به جبرئیل شکایت کردم. گفت: پیوسته به قرآن نگاه کن.(۱۲)

پی نوشت‌ها:
[۱] حر عاملی، محمد، وسائل الشیعه، ج۶، ص۱۸۴.
[۲] همان، ص۱۸۷.
[۳] کلینی، محمد، كافی، ج۲، ص۵۶۸.
[۴] متقی هندی، كنز العمّال، ۴۲۱۳۰.
[۵] همان، ص۴۴۸.
[۶] مجلسی، محمدباقر، بحارالأنوار، ج۸۹، ص۲۰۰.
[۷]کلینی، همان، ج۲، ص۵۷۵.
[۸] حر عاملی، همان، ج۶، ص۱۶۸.
[۹] کلینی، همان، ج۲، ص۵۷۵ و ۵۸۴.
[۱۰]مجلسی، همان، ج۸۹، ص۲۰۲.
[۱۱] ابوالفتح آمدی، غررالحكم، ص۱۱۲.
[۱۲] مجلسی، همان، ج۸۹، ص۲۰۲.