عواقب نگاه به نامحرم
پرسش:
در زمان ما برخی از خانم‌ها رعایت نمی‌کنند و در منزل و حتی مکان‌های عمومی بدون رعایت پوشش مناسب ظاهر می‌شوند، بر اساس روایات، آیا نگاه کردن به این افراد گناه است و عواقب اُخروی دارد؟
پاسخ:
مقدمه
یکی از موضوعات اجتماعی مهمی که در اسلام بر آن تأکید فراوان شده، موضوع حفظ حجاب است. اهل‌بیت علیهم‌السلام همواره کوشیده‌اند تا به زنان و مردان این احکام را گوشزد کرده و آن‌ها را از آثار و عواقب رعایت نکردن آن آگاه بخشند.
متأسفانه برخی افراد بدون توجه به این حکم الهی، حجاب اسلامی خود را خوب رعایت نمی‌کنند. همین کار سبب می‌شود که بعضی از افراد نیز با نگاه به افراد بدحجاب و بی‌حجاب، خود را گرفتار گناه کنند. در ادامه برخی سفارش‌های اهل‌بیت علیهم‌السلام در مذمت نگاه به نامحرم و همچنین برخی مصادیق نگاه به نامحرم بیان خواهد شد.
۱. مذمت نگاه به نامحرم
در اسلام پوشش و حجاب در برابر نامحرم، یکی از مسائلی است که به آن اهمیت داده شده است. البته به طرف مقابل نیز توصیه کرده که چشم خود را از نگاه به نامحرم ببندند؛ در صورتی که هرکسی این دو امر الهی را رعایت نکند دچار عواقبی در دنیا و آخرت خواهد شد. مثلاً در حدیثی از پیامبر صلی‌الله علیه و آله آمده است: مَنْ مَلَأَ عَینَهُ مِنْ حَرَامٍ مَلَأَ اللَّهُ عَینَهُ یوْمَ الْقِیامَهِ مِنَ النَّارِ إِلَّا أَنْ یتُوبَ وَ یرْجِعَ؛(۱)
کسی که چشمش را از حرام پُر کند، خداوند در روز قیامت چشمش را از آتش پُر خواهد کرد، مگر اینکه توبه کند و از کارش برگردد.
مطابق این حدیث، نگاه به نامحرم موجب عذاب الهی خواهد بود. برخی فکر می‌کنند که نگاه به نامحرم فقط از مردان ناپسند است درصورتی‌که چنین چیزی صحیح نیست و هر یک از مرد و زن باید از نگاه خود محافظت نمایند. در حدیث دیگر از پیامبر صلی‌الله علیه و آله بیان‌شده است:
اشْتَدَّ غَضَبُ اللَّهِ عَلَی امْرَأَهٍ ذَاتِ بَعْلٍ مَلَأَتْ عَینَهَا مِنْ غَیرِ زَوْجِهَا ْ ذِی مَحْرَمٍ مِنْهَا فَإِنَّهَا إِنْ فَعَلَتْ ذَلِکَ أَحْبَطَ اللَّهُ کُلَّ عَمَلٍ عَمِلَتْه؛(۲)
خشم خداوند عزوجل فزونی می‌گیرد بر زنِ شوهرداری که چشمش را از غیر شوهرش یا نامحرم، پُر کند؛ چراکه اگر چنین کند، خداوند، هر کاری را که انجام داده، تباه می‌سازد.
در بخش دیگری از این حدیث آمده است:
مَنْ مَلَأَ عَینَیهِ مِنِ امْرَأَهٍ حَرَاماً حَشَاهُمَا اللَّهُ تَعَالَی یوْمَ الْقِیامَهِ بِمَسَامِیرَ مِنَ النَّارِ وَ حَشَاهُمَا نَاراً حَتَّی یقْضِی بَینَ النَّاسِ ثُمَّ یؤْمَرُ بِهِ إِلَی النَّار؛(۳)
کسی که چشمان خود را از نگاه حرام به زنی پر کند، خدای بزرگ و بلندمرتبه در روز قیامت چشمان او را با میخ‌های آتشین پرکرده و از آتش انباشته می‌سازد تا حساب مردم به پایان رسد، آنگاه فرمان می‌دهد که او را به آتش جهنم برند.
بنابراین مردان و زنان باید چشم‌هایشان را از نگاه به نامحرم حفظ کنند تا دچار عذاب و قهر خداوند نگردند.
اما این نگاه تعریف و حدی دارد. در حدیثی آمده است:
سَأَلْتُهُ عَنِ الرَّجُلِ مَا یصْلُحُ لَهُ أَنْ ینْظُرَ إِلَیهِ مِنَ الْمَرْأَهِ الَّتِی لَا تَحِلُّ لَهُ قَالَ الْوَجْهُ وَ الْکَفُّ وَ مَوْضِعُ السِّوَار.(۴)
از امام کاظم علیه‌السلام سؤال شد که مرد تا چه اندازه می‌تواند به زن نامحرم نگاه کند، حضرت فرمودند صورت و کف دست و محل دستبند. (تا مچ)
پس برای مردان، حد دیدار با نامحرم، به همین اندازه است و دیدن سایر اعضای بدن نامحرم اشکال دارد. برای زن نیز دیدن قسمت‌هایی از بدن مرد که باید پوشیده باشند اشکال دارد.(۵)
۲-نگاه به موی زن نامحرم
متأسفانه در دوران کنونی برخی بانوان بدون توجه به مسئله حجاب، بخشی از موی خود را بیرون می‌گذارند. این کار مطابق احادیث کاری ناپسند است؛ اما مردان نیز باید سعی کنند از نگاه به این زن‌ها خودداری کنند در روایتی از امام رضا علیه‌السلام آمده است: «نگاه کردن به موهای زنان پوشیده و بانوان شوهردار و غیر ایشان حرام است زیرا این نگاه مرد را تحریک نموده و او را به فساد و چیزی که حلال و پسندیده نیست میکشاند و همچنین است حکم غیر مو که نگاه مرد به آن‌ها حلال نیست».(۶)
همچنین در روایتی از حضرت امام باقر علیه‌السلام نقل‌شده است: یکی از جوانان مدینه با یکی از زنان مدینه روبرو شد، در آن زمان زنان روسری خود را به پشت گردن می‌انداختند، وقتی‌که آن زن از کنار این جوان گذشت، به آن زن خیره شد و از پشت سر به او نگاه می‌کرد. جبرئیل نازل شد و آیه ﴿قُلْ لِلْمُؤْمِنِینَ یغُضُّوا مِنْ أَبْصارِهِمْ وَ یحْفَظُوا فُرُوجَهُمْ ذلِکَ أَزْکی لَهُمْ إِنَّ اللَّهَ خَبِیرٌ بِما یصْنَعُون﴾ را برای پیامبر آورد.(۷)
معنای این آیه چنین است: به مردان مؤمن بگو: چشمان خود را [ازآنچه حرام است مانند دیدن زنان نامحرم و عورت دیگران] فروبندند و شرمگاه خود را حفظ کنند، این برای آنان پاکیزه‌تر است، قطعاً خدا به کارهایی که انجام می‌دهند، آگاه است.
بنابراین نگاه به موی نامحرم از کارهایی است که مورد نهی خداوند و معصومان علیهم‌السلام است. در این کار فرقی بین نگاه کردن به زنان در خیابان و محیط‌های اجتماعی و یا در منزل و همچنین قوم‌وخویش و غریبه نیست. به‌عنوان‌مثال در روایتی چنین نقل‌شده است: یکی از اصحاب امام رضا علیه‌السلام می‌گوید از ایشان سؤال کردم آیا برای مرد جایز است که به موی خواهرزنش نگاه کند؟ فرمود نه مگر اینکه از زنان سالخورده باشد. گفتم پس خواهرزن و بیگانه یکی است؟ فرمود بلی.(۸)
البته باید دقت داشت که نگاه به موی برخی زنان نامحرم اشکال ندارد. به‌عنوان‌مثال نگاه به موی زنان کافر و نگاه به بانوانی که مسن هستند اشکالی ندارد. در ادامه همین روایت آمده است: به امام علیه‌السلام گفتم (در مورد نگاه به زن سالخورده) چقدر برای من جایز است نگاه کنم؟ فرمود به موی او و ذراع (از انگشت تا آرنج) او می‌توانی نگاه کنی.(۹)
۳-نگاه به اندام‌های نامحرم
متأسفانه گاهی نگاه حرام از این هم جلوتر رفته و افراد به اندام‌ها و اعضاء شخصی دیگران نیز نگاه می‌کنند. با توجه به گسترش فضای مجازی در دوران حاضر و بی‌بندوباری‌هایی که در این زمینه وجود دارد، لازم است حرمت و ناپسندی این موضوع هر چه بیشتر ارائه و تبیین شود. در حدیثی آمده است: لَعَنَ رَسُولُ اللَّهِ صلی‌الله علیه و آله رَجُلًا ینْظُرُ إِلَی فَرْجِ امْرَأَهٍ لَا تَحِلُّ لَهُ.(۱۰) پیامبر اکرم صلی‌الله علیه و آله لعنت کرد کسی را که به اندام جنسی زنی که نامحرم است نگاه کند.
در روایتی دیگر از امیرالمؤمنین علیه‌السلام آمده است:
نَهَی رَسُولُ اللَّهِ صلی‌الله علیه و آله... أَنْ ینْظُرَ الرَّجُلُ إِلَی عَوْرَهِ أَخِیهِ الْمُسْلِمِ وَ قَالَ مَنْ تَأَمَّلَ عَوْرَهَ أَخِیهِ الْمُسْلِمِ لَعَنَهُ سَبْعُونَ أَلْفَ مَلَکٍ وَ نَهَی الْمَرْأَهَ أَنْ تَنْظُرَ إِلَی عَوْرَهِ الْمَرْأَهِ.(۱۱)
پیامبر صلی‌الله علیه و آله مردان را نهی می‌کرد که به عورت برادر مسلمانشان نگاه کنند و می‌فرمود: کسی که به عورت برادر مسلمانش نگاه کند، هفتاد هزار فرشته او را لعنت می‌کنند و همچنین نهی می‌کرد که زنی به عورت زن دیگری نگاه کند.
باید دقت داشت که منظور از عورت هر اندامی است که آشکار بودن آن مورد مذمت و زشت است.(۱۲) بنابراین دیدن هر عضوی از بدن نامحرم ناپسند است و این نهی در اعضا جنسی مضاعف و حرمت بیشتری دارد.
در روایتی دیگر از پیامبر صلی‌الله علیه و آله درباره عواقب نگاه به اعضای بدن نامحرم آمده است:
هر که به خانه همسایهاش نگاه افکند و شرمگاه مرد یا موی زنی را ببیند یا قسمتی از اعضای بدن آن زن را مشاهده کند، بر خداوند است که او را با منافقانی که در دنیا در پی عیوب مردم بودند وارد دوزخ نماید و از دنیا نرود تا اینکه خداوند او را رسوا گرداند.(۱۳)
۴-نگاه شهوت‌انگیز به نامحرم پوشیده
متأسفانه برخی بانوان برای پوشش خود از لباس‌های چسبان و بدن‌نما استفاده می‌کنند. اهل‌بیت علیهم‌السلام از چنین عملی نهی کرده‌اند.(۱۴) مطابق احادیث، نگاه کردن به اعضاء پوشیده نامحرم نیز به‌قصد شهوت کاری غیراخلاقی است. در حدیثی از امام صادق علیه‌السلام آمده است:
مَنْ تَأَمَّلَ خَلْفَ امْرَأَهٍ فَلَا صَلَاهَ لَه.(۱۵)
مردی که از پشت به قامت زنی نگاه کند و او را تماشا کند نمازش مورد قبول واقع نمی‌شود.
در روایتی دیگر ابو بصیر به امام صادق علیه‌السلام عرض کرد: اگر در راه زنی از کنار مردی بگذرد آیا جایز است به پشت او بنگرد؟
حضرت فرمودند: قَالَ أَ َسُرُّ أَحَدُکُمْ أَنْ ینْظَرَ إِلَی أَهْلِهِ وَ ذَاتِ قَرَابَتِهِ قُلْتُ لَا قَالَ فَارْضَ لِلنَّاسِ مَا تَرْضَاهُ لِنَفْسِکَ؛(۱۶)
حضرت فرمود: آیا کسی از شما دوست دارد مردی اجنبی به همسر او، یا زنی از بستگانش نظر افکند؟ عرض کردم: نه، فرمود: برای مردم همان را بخواه که برای خود می‌خواهی.
بنابراین مطابق احادیث، نگاه با شهوت به نامحرم پوشیده نیز اشکال دارد و علاوه بر آثار منفی در دنیا، عواقبی را نیز در آخرت به دنبال خواهد داشت.
پی‌نوشت‌ها:
۱. الأمالی، ابن‌بابویه، محمد بن علی (شیخ صدوق)، تهران: کتابچی، ۱۳۷۶ ش، ص۴۲۹، ح ۱.
۲. ابن‌بابویه، محمد بن علی، ثواب الأعمال و عقاب الأعمال، محقق / مصحح: ندارد، قم: دارالشریف الرضی للنشر، ۱۴۰۶ ق، ص۲۸۷.
۳. ابن‌بابویه، محمد بن علی، ثواب الأعمال و عقاب الأعمال، همان، ص۲۸۶.
۴. عریضی، علی بن جعفر، مسائل علی بن جعفر و مستدرکات‌ها، قم: مؤسسه آل البیت علیهم‌السلام، ۱۴۰۹ ق، ص۲۱۹، ح ۴۸۷.
۵. ابن‌بابویه، محمد بن علی، الخصال، محقق / مصحح: غفاری، علی‌اکبر، قم: جامعه مدرسین، ۱۳۶۲ ش، ج۲، ص۶۳۰.
۶. ابن‌بابویه، محمد بن علی، عیون اخبار الرضا علیه‌السلام، محقق / مصحح: لاجوردی، مهدی، تهران: نشر جهان، ۱۳۷۸ ق، ج۲، ص۹۷.
۷. کلینی، محمد بن یعقوب، الکافی، محقق / مصحح: غفاری علی‌اکبر و آخوندی، محمد، تهران: دارالکتب الإسلامیه، ۱۴۰۷ ق، ج۵، ص۵۲۱.
۸. حمیری، عبدالله بن جعفر، قرب الإسناد، محقق / مصحح: مؤسسه آل البیت علیهم‌السلام، قم: مؤسسه آل البیت علیهم‌السلام، ۱۴۱۳ ق، ص۳۶۳، ح ۱۳۰۰.
۹. حمیری، عبدالله بن جعفر، قرب الإسناد همان، ص۳۶۳.
۱۰. کلینی، محمد بن یعقوب، الکافی، همان، ج۵، ص۵۵۹، ح ۱۴.
۱۱. ابن‌بابویه، محمد بن علی، من لا یحضره الفقیه، محقق / مصحح: غفاری، علی‌اکبر، قم: دفتر انتشارات اسلامی وابسته به جامعه مدرسین حوزه علمیه قم، ۱۴۱۳ ق، ج۴، ص۹، ح ۴۹۶۸.
۱۲. راغب اصفهانی، حسین بن محمد، ترجمه و تحقیق مفردات الفاظ قرآن، محقق / مصحح: خسروی حسینی، غلامرضا، تهران: مرتضوی، ۱۳۷۴ ش، ج۲، ص۶۷۰.
۱۳. ابن‌بابویه، محمد بن علی، ثواب الأعمال و عقاب الأعمال، همان، ص۲۸۲.
۱۴. کلینی، محمد بن یعقوب، الکافی، همان، ج۵، ص۵۱۹.
۱۵. برقی، احمد بن محمد بن خالد، المحاسن، محقق / مصحح: محدث، جلال‌الدین، قم: دارالکتب الإسلامیه، ۱۳۷۱ ق، ج۱، ص۸۲، ح ۱۳.
۱۶. ابن‌بابویه، محمد بن علی، من لا یحضره الفقیه، همان، ج۴، ص۱۹، ح ۹۴۷۲.
