عصا داران در بهشت
عصا داران در بهشت چه کسانی هستند؟
درمنابع روایی فضیلت ها و خصلت های ویژه ای برای معصومین (علیهم السلام) بیان شده است. یکی از این ویژگی های خاص مربوط به امیرالمومنین (علیه السلام) است که ایشان را «صاحب عصا» معرفی کرده اند. برخی از این روایات را در اینجا نقل می کنیم:
1. در روایتی از امیرالمومنین (علیه السلام) نقل شده است که فرمودند : به من شش فضيلت عطا شده است: 1- علم آجال و مرگها 2- علم بلاها 3- علم وصايا (آنچه اوصياء پيغمبران ميدانند) 4- فصل الخطاب (قرآن يا داورى ميان حق و باطل و يا بيان و سخن واضح) 5- و من صاحب كرات (حمله هاى مشهور ميدان جنگ يا عالم به حوادث و وقايع گذشته و آينده) و دولت حاكم بر همه دولتهايم 6- و من صاحب عصا و ميسم و جنبنده اى كه با مردم سخن گويد مي باشم.(1)
2. حضرت رسالت (صلّى اللَّه عليه و آله) روزى خطاب به امير المؤمنين (عليه السّلام) كرد و گفت: اى على، گويا من در تو مى نگرم، در روز قيامت و در دست تو عصائى مى بينم از عوسج، و تو به آن عصا گروهى را به بهشت ميرانى و طايفه اى ديگر را به آن عصا، به دوزخ مى فرستى، و به دوزخ مى گوئى كه: بگير فلان را كه از دشمنان من است، و فلان را بگذار كه از محبّان من است.(2)
3. «سعيد اعرج» گفت من و سليمان بن خالد خدمت حضرت صادق (عليه السّلام) رسيديم ابتدا و بدون سابقه سؤالى به من فرمود: سليمان؛ آنچه امير المؤمنين علي بن ابى طالب(علیه السلام) دستور داده بايد انجام داد و آنچه نهى كرده بايد خوددارى نمود. فضيلت و مقام علي (عليه السّلام) همان فضيلت و مقام پيامبر است. پيامبر اكرم(صلی الله علیه و آله) برترى بر تمام خلايق دارد. كسى كه عيب جوئى بر امير المؤمنين(علیه السلام) در چيزى نمايد مثل كسى است كه عيب بر خدا و پيامبر بگيرد. ردّكننده علي در چيز كوچك يا بزرگ در حد شرك به خداست. امير المؤمنين (عليه السّلام) باب اللَّه است كه نتوان بسوى خدا رفت مگر از طریق او . راه راه ایشان است و هر كه جز اين راه را برود هلاك شده. همچنين است حكم سائر ائمه (عليهم السّلام) پس از او يكى بعد از ديگرى خداوند آنها را اركان زمين قرار داده و حجت بالغه او هستند بر مردم روى زمين و زير آسمان. مگر نميدانى كه امير المؤمنين (عليه السّلام) فرمود من از جانب خدا تقسيم كننده هستم بين بهشت و جهنم و منم فاروق اكبر (تميز دهنده بين حق و باطل) و صاحب عصا(3) تمام فرشتگان و روح اقرار كرده اند برايم بمانند آنچه اقرار براى محمّد مصطفى (صلى اللَّه عليه و آله و سلم) نموده اند و بر من نيز بار تبليغ و ارشاد و علم و دانش گذارده شده همان مقدار كه بر حضرت محمّد (صلى اللَّه عليه و آله و سلم) تحميل گرديده و او مأمور از جانب خدا است. پيامبر اكرم (صلی الله علیه و آله) را خواهند خواست و بر او لباس مي پوشانند و از او مي خواهند صحبت كند شروع به سخن مي نمايد. مرا نيز مي خواهند لباس بر قامتم مي پوشانند و از من مي خواهند سخن بگويم شروع به سخن مي كنم به من امتيازاتى بخشيده اند كه به هيچ كس قبل از من نداده اند. علم بلايا و وقايع را دارم و داراى فصل الخطاب هستم.(4)
4. امير المؤمنين (عليه السّلام) فرمود: من قسمت كننده بهشت و جهنم هستم داخل نمي شود در آن مگر به يكى از دو قسمتى كه من كرده ام من فاروق اكبر و پيشوا براى كسى كه بعد از من است هستم و سفير و مأمورم از جانب كسى كه قبل از من بوده؛ هيچ كس را بر من فضيلت و برترى نيست مگر محمّد مصطفى (صلى اللَّه عليه و آله و سلم) من و او در يك راه هستيم جز اينكه او را بنام (پيامبر) ناميده اند؛ به من شش امتياز بخشيده اند: علم منايا(5) و بلايا و وصايا و علم انساب و فصل الخطاب من حمله كننده در جنگهايم و پيروزشونده بر قدرتهايم من صاحب عصا و ميسم هستم و آن جنبنده اى هستم كه با مردم سخن مي گويد.(6)
در ترجمه و شرح مصطفوی بر «اصول کافی» درباره جملات فوق می خوانیم:
مراد از عصا يا چوبدستى مخصوصى است كه از پيغمبران به اوصيائشان رسيده و همانست كه دست حضرت موسى (علیه السلام) بوده و دست بدست گشته تا بپيغمبر خاتم (صلی الله علیه و آله) و از او به امير المؤمنين (علیه السلام) رسيده است و يا آنكه كلمه «عصا» كنايه از قدرت و تصرفست و اما ميسم در لغت به معنى آلت نشانه گذارى و آهنى است كه با آن گوسفندان را داغ مي كنند و نشانه مي گذارند تا با گوسفندان ديگر اشتباه نشوند و بدين مناسبت بعضى از شراح گفته اند: مقصود از اينكه على (علیه السلام) صاحب عصا و ميسم است اينست كه او چوپان و گله دار امت است بعد از رسول اكرم (صلی الله علیه و آله) و عصا و ميسم از خصائص چوپان ست و از رواياتى استفاده مى شود كه امير المؤمنين (علیه السلام) در قيامت ابزارى در دست دارد كه ميان دو چشم اهل ايمان علامت «مؤمن» و ميان دو چشم كفار علامت «كافر» مي گذارد.(7)
پی نوشت ها:
1. كلينى، محمد بن يعقوب، أصول الكافي، ترجمه مصطفوى، ناشر: کتابفروشی علمیه اسلامیه، 1369ش، چاپ اول، تهران، ج 1، ص 283.
2. شهيد ثانى، زين الدين بن على، شرح مصباح الشريعة، ترجمه عبد الرزاق گيلانى، محقق: محمدبن حسین اقاجمال خوانساری، ناشر: پیام حق، 1377ش، چاپ اول، تهران، ص 262.
3. چنانچه در قرآن كريم آمده آن جناب موجودى است كه قبل از بپا شدن قيامت با عصاى موسى و انگشتر سليمان خواهد آمد و پيشانى مؤمنين و كافران را علامت مي گذارد تا از يك ديگر تميز داده شوند.
4 . مجلسى، محمد باقر بن محمد تقى، بخش امامت (ترجمه جلد 23 تا 27 بحار الأنوار)، مترجم: موسی خسروی ناشر: اسلامیه،1363ش، چاپ دوم، تهران، ج 3، ص 265.
5. اطلاع از بلاها كه بر مردم عارض مى شود و مرگ و ميرها دارد وصاياى انبياء در اختيار اوست و از نژاد هر كس مطلع است كه حلال زاده است يا حرام زاده.
6 . مجلسى، محمد باقر بن محمد تقى، بخش امامت (ترجمه جلد 23 تا 27 بحار الأنوار)، مترجم: موسی خسروی ، ناشر: اسلامیه، 1363ش، چاپ دوم، تهران، ص 265.
7. كلينى، محمد بن يعقوب، أصول الكافي، ترجمه مصطفوى، ناشر: کتابفروشی علمیه اسلامیه، 1369ش، چاپ اول، تهران، ج 1، ص 283.
برای مشاهده مطلب در تاپیک اصلی کلیک فرمائید
