عام الحزن
«عام الحزن» چه سالی بود و چرا به اين نام مشهور شده است؟ «عام الحزن» سالی است که پیامبر (صلی الله علیه و آله) حضرت خدیجه و حضرت ابوطالب را از دست دادند. این نام را پیامبر (صلی الله علیه و آله) بر این سال نهادند. زمان آن سال هفتم بعثت بوده است؛ وفات حضرت ابوطالب و حضرت خدیحه، دو شخصیت گرانقدر که در پیشرفت دین اسلام و نیز حمایت مالی و معنوی از رسول اکرم لحظه ای دریغ نکردند، برای پیامبر (صلی الله علیه و آله) و مسلمانان بسیاز سخت بود. این دو واقعه به قدری برای رسول خدا (صلی الله علیه و آله) غمبار بود که آن سال را سال غم نام نهادند. مشرکان بعد از وفات ابوطالب جسور شده و بدترین اهانت ها را به رسول خدا (صلی الله علیه و آله) کردند. پیامبر (صلی الله علیه و آله) می فرمایند: «كافران قریش هرگز نمى توانستند مكروهى به من برسانند، تا این که أبوطالب از دنیا رفت.» حضرت خدیحه اولین زنى بود كه با پیامبر ازدواج كرد و سپس بعثت حضرتش را تصدیق و به وی ایمان آورد. در این که او اولین زنی است که ندای رسول خدا را پاسخ گفت، هیچ گونه اختلاف نظری وجود ندارد. ابن هشام در سیره خود آورده است که: «جبرئیل نزد پیامبر (صلی الله علیه و آله) آمد و گفت: از سوى خداوند خدیجه را سلام برسان. پس خدیجه گفت: خدا سلام است و سلام از او می باشد.»
____________
ـ مسعودی، أبوالحسن على بن الحسین؛ مروج الذهب و معادن الجوهر، ترجمه ابو القاسم پاینده، تهران، انتشارات علمى و فرهنگى، چ پنجم، 1374ش، ج 1، ص 638. ـ همدانى قاضى ابرقوه، رفیع الدین اسحاق بن محمد (ترجمه و انشا)؛ سیره رسول الله(ص)، تحقیق اصغر مهدوى، تهران، خوارزمى، چ سوم، 1377ش. ج 1،ص 41. ـ ابن واضح یعقوبى، احمدبن ابى یعقوب؛ تاریخ یعقوبى، ترجمه محمد ابراهیم آیتى، تهران، انتشارات علمى و فرهنگى، چ ششم، 1371ش، ج 1، ص 394. ـ المقریزى، تقى الدین أحمدبن على؛ إمتاع الأسماع بما للنبى من الأحوال و الأموال و الحفدة و المتاع، تحقیق محمد عبد الحمید النمیسى، بیروت، دار الكتب العلمیة، ط الأولى، 1420، ج 1، ص 46.
برای مشاهده مطلب در تاپیک اصلی کلیک فرمائید
