شراب بهشتی

تعبیر "غول" و "ینزفون" در آیه 47 سوره صافات چه چیزهایی را از شراب های بهشتی دور می سازد؟
«لا فيها غَوْلٌ وَ لا هُمْ عَنْها يُنْزَفُونَ»؛ شرابى كه نه در آن مايه تباهى عقل است، و نه از آن مست مى‏ شوند.(1) در این آیات کریمه ـ که بیانگر نعمات و پاداش های بهشتی بندگان مخلص خداست ـ از نعمت شراب طهور الهی یاد می کند. این شراب فقط در نامش با شراب های دنیوی ـ که مست کننده و زایل کننده عقل اند ـ شباهت دارد اما ماهیتش چیز دیگری است. پیش تر در «اینجا» درباره تفاوت های شراب دنیوی و شراب بهشتی مباحثی از آیات کریمه قرآن عرض کرده ام که ان شاء الله مطالعه می فرمایید. «غول» در اصل به معنى فسادى است كه به طور پنهانى در چيزى نفوذ مى‏ كند. «ينزفون» هم در اصل از ماده «نزف» و به معنى از بين بردن چيزى به صورت تدريجى است. اين واژه هنگامى كه در مورد آب چاه به كار رود مفهومش اين است كه آب را به تدريج از چاه بكشند تا پايان يابد. در مورد خونريزى تدريجى كه منتهى به ريختن تمام خون بدن شود نيز تعبير «نزف الدم» به كار مى‏ رود. منظور از این واژه ها در آيه مورد بحث، از بين رفتن تدريجى عقل و مست شدن است؛ شراب طهور بهشتی فاقد این آفات است یعنی نه از هوشیاری و عقل نوشنده اش مى‏ كاهد و نه در او فساد توليد مى‏ نماید. البته اين دو تعبير به طور ضمنى بيان ظريفی در مورد شراب هاى دنيوی و مواد الكلى دارد و آن این که شراب دنیا به صورت تدريجى و مخفيانه در وجود انسان نفوذ مى‏ كند و او را به فساد و تباهى مى‏ کشاند؛ نه تنها عقل و سلسله اعصابش را به تدریج ويران مى‏ کند، كه در تمام دستگاه هاى بدنش از قلب گرفته تا عروق، و از معده تا كليه‏ و كبد، تأثيری مخرب و غير قابل انكارى می گذارد و گويى انسان را به صورت مخفیانه «ترور» مى‏ كند و نابود مى‏ سازد! نيز به تدریج عقل و هوش او را همانند آب چاه مى‏ كشد و سرانجام آن را خشک و خالى مى‏ نماید.(2)

ـــــــــــــــــــ

(1) صافات/ 47.

(2) تفسير نمونه، ج ‏19، ص 54 و 55.

برای مشاهده مطلب در تاپیک اصلی کلیک فرمائید