روزه سکوت حضرت مریم

خداوند سبحان میفرماید..."فَإِمَّا تَرَيِنَّ مِنَ الْبَشَرِ أَحَدًا فَقُولي إِنِّي نَذَرْتُ لِلرَّحْمنِ صَوْمًا فَلَنْ أُكَلِّمَ الْيَوْمَ إِنسِيًّا"(سوره مریم، ایات 27 و 28) نکته قابل توجه این می باشد که خداوند نفرموده اشاره کن در حالی که در ایه 31 اشاره بواضح دیده می شود و این برای خدای سبحان امر محالی می باشد که سخن نقض بیان کند بنابر این نکته در سخن گفتن و نگفتن می باشد با تاملی در قران مشخص می شود بشر با انسان متفاوت میباشد. هر جا خدای سبحان از انسان نام می برد با صفات کلی بیان میشود ولی در قران بشر با لفظ عالی بکار برده شده است و جز برای افراد خاص و اندکی شامل نمیشود. حال سوال اینجا می باشد که خدا به حضرت مریم امر نمود اگر بشری را دیدی بگو برای خدای رحمن روزه گرفته ام اما با هیچ انسانی سخن نمیگویم. بنظر مي رسد که بشر وجود حضرات زکریا و مسیح علیهم السلام، و کلمه انسان، مابقی افراد راشامل می شود. آيا اين برداشت صحيح است؟
به چند مطلب توجه نمایید: مطلب اول: مراد از"قولى ـ بگو" سخن گفتن نيست چون بنا شد سخن نگويد، بلكه مقصود از آن فهماندن است، و لو به اشاره؛ چون تفهيم به اشاره را هم قول مى‏گويند. و از فراء نقل شده كه هر چيزى را كه به انسان برسد، به هر طريق كه باشد عرب آن را كلام مى‏گويد مگر آنكه با مصدر تاكيد شود كه در آن صورت مقصود تنها سخن گفتن خواهد بود. (1) مطلب دوم: بشر در این جا مراد هر فردی است که ممکن است در پاک بودن دامان حضرت مریم(س) شک داشته و لذا از او سؤال کند که این فرزند را از کجا آورده ای؟ حضرت زکریا(ع) که به پاکی مریم(س) اطمینان دارد و خود حضرت عیسی(ع) هم که این سؤال را از مادرش نمی پرسد. اصلا در این آیه می خواهد بگوید اگر از آينده و سخن مردم نگرانى، آسوده خاطر باش، و ‏نيازى به اين نيست كه تو از خود دفاع كنى، آن كس كه اين مولود را به تو داده وظيفه دفاع را هم نيز به خود او سپرده است. بنا بر اين از هر نظر آسوده خاطر باش و غم و اندوه به خاطرت راه نده. مطلب سوم: در تفاوت بین بشر و انسان است که می توان گفت: انسان: با مراجعه به موارد آن خواهيم ديد كه از آن جسد ظاهرى و صورت ظاهرى مراد نيست، چنان كه در بشر مراد است، بلكه باطن و نهاد و استعداد و انسانيت و عواطف او در نظر است. بشر: شك نيست كه بشر به معنى انسان است، ولى آدمى را نسبت به فضائل و كمالات و استعدادهايش انسان، و نسبت به جسد و ظاهر بدن و شكل ظاهرش بشر مي گويند. قرآن در هر كجا كه از انسان جسد و شكل ظاهر مراد بوده لفظ بشر آورده است. لذا فرموده: «إِنَّما أَنَا بَشَرٌ مِثْلُكُمْ» (2) يعنى مردم از حيث بشريّت برابراند و فرقشان در كمالات و اعمال است. (3)

_____________

(1) ترجمه الميزان، ج‏14، ص 57.

(2) فصّلت، 6.

(3) قاموس قرآن، ج‏1، ص 132 و 192.

برای مشاهده مطلب در تاپیک اصلی کلیک فرمائید