دفع چشم زخم
برای ازبین بردن چشم زخم چه کنیم؟ همسرم عمل سختی در پیش دارد، اگر ذکر و دعای خاصی برای بهبود و بی خطری عمل دارید برایم بفرستید.
در ابتدا نکته ای خدمتتان عرض کنم و آن این که چشم زخم واقعیت دارد ولی دلیل نمی شود هر اتفاقی را از اثرات چشم زخم دانسته و فکر و ذهنمان را درگیر آن کرده و به دنبال شناسایی چشم زننده یا راه های رهایی از چشم زخم باشیم.
بله، در روایات و منابع دینی، برای در امان ماندن از چشم زخم و یا برای درمان آن، توصیه هایی شده است که به برخی اشاره می شود.
درمان یا دفع چشم زخم
ـ برخی از ادعیه و اذکار
عَنْ أَبِي عَبْدِ اللَّهِ (علیه السلام) قَالَ: «قَالَ أَمِيرُ الْمُؤْمِنِينَ (علیه السلام) : رَقَى النَّبِيُّ (صلی الله علیه و آله) حَسَناً وَ حُسَيْناً فَقَالَ: "أُعِيذُكُمَا بِكَلِمَاتِ اللَّهِ التَّامَّاتِ وَ أَسْمَائِهِ الْحُسْنَى كُلِّهَا عَامَّةً مِنْ شَرِّ السَّامَّةِ وَ الْهَامَّةِ وَ مِنْ شَرِّ كُلِ عَيْنٍ لَامَّةٍ وَ مِنْ شَرِّ حاسِدٍ إِذا حَسَدَ"؛ ثُمَّ الْتَفَتَ النَّبِيُّ (صلی الله علیه و آله) إِلَيْنَا فَقَالَ هَكَذَا كَانَ يُعَوِّذُ إِبْرَاهِيمُ إِسْمَاعِيلَ وَ إِسْحَاقَ (علیهم السلام)»؛ امام صادق (علیه السلام) می فرمایند: امير مؤمنان (علیه السلام) فرمود: پيامبر (صلی الله علیه و آله) براى حسن و حسين "رقيه"[دعا، حرز، تعویذ] گرفت و اين دعا را خواند: شما را به تمام كلمات و اسماء حسناى خداوند از شر مرگ و حيوانات موذى، و هر چشم بد، و حسود آن گاه كه حسد ورزد مى سپارم. سپس پيامبر (صلی الله علیه و آله) نگاهى به ما كرد و فرمود: اين چنين ابراهيم براى اسماعيل و اسحاق (علیهم السلام) تعويذ نمود.(1)
لذا کسی که برای خودش بخواهد این خرز را بخواند، چنین بگوید: «أُعِيذُ بِكَلِمَاتِ اللَّهِ التَّامَّاتِ، وَ أَسْمَائِهِ الْحُسْنَى كُلِّهَا عَامَّةً، مِنْ شَرِّ السَّامَّةِ وَ الْهَامَّةِ، وَ مِنْ شَرِّ كُلِ عَيْنٍ لَامَّةٍ، وَ مِنْ شَرِّ حاسِدٍ إِذا حَسَدَ»
در روایت دیگری آمده که جبرئیل (علیه السلام) به پیامبر (صلی الله علیه و آله) عرض کرد: برای رفع چشم زخم از حسنین (علیهما السلام) این دعا و ذکر را بگو:
«اللَّهُمَّ يَا ذَا السُّلْطَانِ الْعَظِيمِ وَ الْمَنِّ الْقَدِيمِ وَ الْوَجْهِ الْكَرِيمِ، يَا ذَا الْكَلِمَاتِ التَّامَّاتِ وَ الدَّعَوَاتِ الْمُسْتَجَابَاتِ، عَافِ الْحَسَنَ وَ الْحُسَيْنَ مِنْ أَنْفُسِ الْجِنِّ وَ أَعْيُنِ الْإِنْس»؛ پس از خواندن این تعویذ، اثر چشم زخم از بین رفت و حسنین (علیهما السلام) بلند شده و به بازی مشغول شدند. پیامبر (صلی الله علیه و آله) به اصحاب فرمودند زنان و فرزندانتان را با این تعویذ، در امان بدارید.(2)
لذا کسی که بخواهد این تعویذ را بخواند می تواند به جای نام حسن و حسین، نام شخص مورد نظر را بگوید.
ـ یاد خدا و ذکر گفتن
عَنْ أَبِي عَبْدِ اللَّهِ (علیه السلام) أَنَّهُ قَالَ: «الْعَيْنُ حَقٌّ وَ لَيْسَ تَأْمَنُهَا مِنْكَ عَلَى نَفْسِكَ وَ لَا مِنْكَ عَلَى غَيْرِكَ فَإِذَا خِفْتَ شَيْئاً مِنْ ذَلِكَ فَقُلْ مَا شَاءَ اللَّهُ لَا حَوْلَ وَ لَا قُوَّةَ إِلَّا بِاللَّهِ الْعَلِيِّ الْعَظِيمِ ثَلَاثاً»؛ از امام صادق (علیه السلام) روایت شده است: چشم حق است و در امان نیستی از آن بر خودت و بر غیرت (یعنی هم می توانی خودت را چشم بزنی و هم دیگری را)، اگر ترسیدی از چشم زخم، سه بار بگو: «مَا شَاءَ اللَّهُ لَا حَوْلَ وَ لَا قُوَّةَ إِلَّا بِاللَّهِ الْعَلِيِّ الْعَظِيمِ»(3)
عَنْ أَبِي عَبْدِ اللَّهِ الصَّادِقِ (علیه السلام) أَنَّهُ قَالَ: «أَلَا إِنَّ رَسُولَ اللَّهِ (صلی الله علیه و آله) قَالَ الْعَيْنُ حَقٌّ فَمَنْ أَعْجَبَهُ مِنْ أَخِيهِ شَيْءٌ فَلْيَذْكُرِ اللَّهَ فِي ذَلِكَ فَإِنَّهُ إِذَا ذَكَرَ اللَّهَ لَمْ يَضُرَّهُ»؛ امام صادق (علیه السلام) می فرمایند: رسول خدا (صلی الله علیه و آله) فرمود: چشم حقیقت دارد، اگر کسی چیزی در برادرش دید که چشم گیر بود (چشمش را گرفت)، ذکر خدا را بگوید، پس اگر ذکر خدا را بگوید ضرری به او نمی رساند.(4)
«فَإِذَا نَظَرَ أَحَدُكُمْ إِلَى إِنْسَانٍ أَوْ إِلَى دَابَّةٍ أَوْ إِلَى شَيْءٍ حَسَنٍ فَأَعْجَبَهُ فَلْيَقُلْ آمَنْتُ بِاللَّهِ وَ صَلَّى اللَّهُ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ فَإِنَّهُ لَا تُضِرُّ عَيْنُهُ»؛ از پیامبراکرم (صلی الله علیه و آله) نقل شده که فرمودند: هرگاه یکی از شما انسان یا حیوان یا چیزی را ببیند که از آن خوشش آید بگوید: «آَمَنتُ بِاللهِ وَ صَلَّی اللهُ عَلَی مُحَمَّدٍ وَ اَلِه» تا چشم او به آن زیان نرساند.(5)
ـ حرز و تعویذ
امام رضا (علیه السلام) می فرمایند:
«إِنَّ الْعَيْنَ حَق فَاكْتُبْ فِي رُقْعَةٍ الْحَمْدَ وَ قُلْ هُوَ اللَّهُ أَحَدٌ وَ الْمُعَوِّذَتَيْنِ وَ آيَةَ الْكُرْسِيِّ وَ اجْعَلْهَا فِي غِلَافِ الْقَارُورَةِ»؛ چشم [بد] حقیقت دارد، پس بنویس در رقعه ای سوره های حمد، توحید، ناس، فلق و آیة الکرسی را و آن را در ظرف و حفاظی قرار بده.(6)
وَ قَالَ (علیه السلام) : «إِذَا تَهَيَّأَ أَحَدُكُمْ تَهْيِئَةً تُعْجِبُهُ فَلْيَقْرَأْ حِينَ يَخْرُجُ مِنْ مَنْزِلِهِ الْمُعَوِّذَتَيْنِ فَإِنَّهُ لَا يَضُرُّهُ شَيْءٌ بِإِذْنِ اللَّهِ تَعَالَى»؛ در روایت دیگری آمده: هرگاه بخواهید با هیئتی آراسته و چشم گیر از خانه بیرون روید، معوذتین (سوره های فلق و ناس) بخوانید؛ پس به اذن الهی، هیچ چیزی (چشم زخمی) در شما اثر نمی کند.(7)
«سَأَلْتُ الرِّضَا (علیه السلام) ... وَ سَأَلَهُ رَجُلٌ عَنِ الْعَيْنِ فَقَالَ هُوَ حَقٌّ فَإِذَا أَصَابَكَ ذَلِكَ فَارْفَعْ كَفَّيْكَ بِحِذَاءِ وَجْهِكَ وَ اقْرَأِ الْحَمْدُ لِلَّهِ وَ قُلْ هُوَ اللَّهُ وَ الْمُعَوِّذَتَيْنِ وَ امْسَحْهُمَا عَلَى نَوَاصِيكَ فَإِنَّهُ نَافِعٌ بِإِذْنِ اللَّهِ»؛ امام رضا (علیه السلام) در پاسخ سؤال راوی که پرسید آیا چشم زخم واقعیت دارد؟ فرمودند: آری، هرگاه تو را چشم زنند، کف دستت را مقابل صورتت قرار ده و سوره «حمد» و «قل هو الله احد» و «معوذتین(ناس و فلق)» را قرائت کن و هر دو کف را به صورتت بکش. خداوند تو را از گزند آن حفظ می کند.(8)
دعا برای شفای بیمار یا در امان ماندن از بلایا
در این زمینه، بطور فهرست وار، مواردی خدمتتان عرض می شود:
ـ خواندن سوره «حمد» هفت مرتبه و نیز هفتاد مرتبه، بسیار سفارش شده است:
«مَنْ نَالَتْهُ عِلَّةٌ فَلْيَقْرَأْ عَلَيْهَا أُمَّ الْكِتَابِ سَبْعَ مَرَّاتٍ فَإِنْ سَكَنَتْ وَ إِلَّا فَلْيَقْرَأْهَا سَبْعِينَ مَرَّةً فَإِنَّهَا تَسْكُن»؛ برای کسی که بیماری به او رسیده است، هفت مرتبه سوره حمد را بخوانید، اگر تسکین نیافت، هفتاد مرتبه بخوانید، تسکین می یابد (خوب می شود).(9)
ـ دعای سریع الاجابة
در روایت داریم که امام صادق (علیه السلام) فرمودند شخصی محضر امام علی (علیه السلام) آمد و از دیر شدن استجابت دعایش شکایت کرد، حضرت فرمودند چرا دعای «سریع الاجابة» (دعایی که زود به استجابت می رسد) را نخواندی؟ عرض کرد آن دعا چیست؟ حضرت فرمودند بگو:
«اللَّهُمَّ إِنِّي أَسْأَلُكَ بِاسْمِكَ الْعَظِيمِ الْأَعْظَمِ الْأَجَلِّ الْأَكْرَمِ الْمَخْزُونِ الْمَكْنُونِ النُّورِ الْحَقِّ الْبُرْهَانِ الْمُبِينِ الَّذِي هُوَ نُورٌ مَعَ نُورٍ وَ نُورٌ مِنْ نُورٍ وَ نُورٌ فِي نُورٍ وَ نُورٌ عَلى نُورٍ وَ نُورٌ فَوْقَ كُلِّ نُورٍ وَ نُورٌ يُضِيءُ بِهِ كُلُّ ظُلْمَةٍ وَ يُكْسَرُ بِهِ كُلُّ شِدَّةٍ وَ كُلُّ شَيْطَانٍ مَرِيدٍ وَ كُلُّ جَبَّارٍ عَنِيدٍ لَا تَقِرُّ بِهِ أَرْضٌ وَ لَا تَقُومُ بِهِ سَمَاءٌ وَ يَأْمَنُ بِهِ كُلُّ خَائِفٍ وَ يَبْطُلُ بِهِ سِحْرُ كُلِّ سَاحِرٍ وَ بَغْيُ كُلِّ بَاغٍ وَ حَسَدُ كُلِّ حَاسِدٍ وَ يَتَصَدَّعُ لِعَظَمَتِهِ الْبَرُّ وَ الْبَحْرُ وَ يَسْتَقِلُّ بِهِ الْفُلْكُ حِينَ يَتَكَلَّمُ بِهِ الْمَلَكُ فَلَا يَكُونُ لِلْمَوْجِ عَلَيْهِ سَبِيلٌ وَ هُوَ اسْمُكَ الْأَعْظَمُ الْأَعْظَمُ الْأَجَلُّ الْأَجَلُّ النُّورُ الْأَكْبَرُ الَّذِي سَمَّيْتَ بِهِ نَفْسَكَ وَ اسْتَوَيْتَ بِهِ عَلَى عَرْشِكَ وَ أَتَوَجَّهُ إِلَيْكَ بِمُحَمَّدٍ وَ أَهْلِ بَيْتِهِ أَسْأَلُكَ بِكَ وَ بِهِمْ أَنْ تُصَلِّيَ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ وَ أَنْ تَفْعَلَ بِي كَذَا وَ كَذَا» (10)
توجه: به جاى «كذا و كذا» حاجت خود را ذكر كنید.
ـ خواندن «آیة الکرسی»
ـ خواندن آیات ابتدایی سوره «حدید» تا «وَ هُوَ عَلِيمٌ بِذاتِ الصُّدُور»؛ آیات آخر سوره «حشر» از «لَوْ أَنْزَلْنا هذَا الْقُرْآن...» تا آخر سوره و...
ـ توسل کردن مانند شبهای قدر (قرآن بر سر گذاشتن و خداوند متعال را به حق قرآنش و خودش و چهارده معصوم، قسم دادن)
ـ نذر کردن
ـ قربانی کردن
ـ صدقه دادن
ـ زیاد استغفار کردن
ـ مداومت در ذکرهای «لَا إِلَهَ إِلَّا اللَّه» «اللَّهُ أَكْبَر» «لَا حَوْلَ وَ لَا قُوَّةَ إِلَّا بِاللَّهِ الْعَلِيِّ الْعَظِيم» «مَا شَاءَ اللَّهُ لَا حَوْلَ وَ لَا قُوَّةَ إِلَّا بِاللَّه» و...
ـ خواندن نماز جعفر طیار
ـ خواندن نماز روز پنجشنبه
ـ خواندن نماز امام زمان (علیه السلام)
ـ ...
پی نوشت ها:
1. کلینی، الكافي، محقق/مصحح: غفاری و آخوندی، انتشارات دارالکتب اسلامیه ـ تهران، 1407ق، چاپ چهارم، ج 2، ص 569، ح 3.
2. ابن طاووس، على بن موسى، المجتنى من الدعاء المجتبى، محقق/مصحح: كرمانى و محرر، ناشر: دار الذخائر ـ قم، 1411ق، چاپ اول، ص 28.
3. طبرسى، حسن بن فضل، مكارم الأخلاق، ناشر: الشريف الرضي ـ قم، 1370 ه.ش، چاپ چهارم، ص 386؛ مجلسی، بحار الأنوار، ناشر: دار إحياء التراث العربي ـ بيروت، 1403 ق، چاپ دوم، ج 60، ص 26.
4. بحار الأنوار، پیشین، ج 60، ص 25.
5. ابن حيون، دعائم الإسلام، محقق/مصحح: فيضى، ناشر: مؤسسة آل البيت (عليهم السلام) ـ قم، 1385 ق، چاپ دوم، ج 2، ص 141؛ بحار الأنوار، پیشین، ج 60، ص 18.
6. مكارم الأخلاق، پیشین، ص 386؛ بحار الأنوار، پیشین، ج 60، ص 26.
7. مكارم الأخلاق، پیشین، ص 386.
8. بحار الأنوار، پیشین، ج 92، ص 129.
9. مکارم الاخلاق، پیشین، ص 363.
10. الكافي، پیشین، ج 2، ص 82، ح 17.
برای مشاهده مطلب در تاپیک اصلی کلیک فرمایید
