در زمان غیبت، چه انتظاری بهتر است؟

روایات فراوانی در باب فضیلت انتظار فرج وارد شده است،می خواستم بدونم چه نوع انتظارى ارجح است ؟

درك دقیق معنای انتظار مبتنی بر فهم جامع اندیشه مهدویت است واندیشه مهدویت را باید با توجه به مجموعه معارف اسلامی و در راستای هدف كلی دین اسلام د ید.
بنا بر آموزه های دینی، مهدی (عج) روزی ظهور كرده و وعده های الهی را به اجرا درمی آورد، او برپا كننده حكومت صالحان می باشد و مومنان به میزان ایمان وعمل صالحشان در حكومت مهدی (عج) قرب و منزلت دارند. این اندیشه پایانی زیبا و نورانی برای جریان زندگی انسان تصویر می كند و عامل شعله ور شدن امید در دل های مومنین است.
امید به ظهور مهدی (عج) همان امید به خداست. امید موتور حركت انسان در زندگی است و امید به مهدی (عج) عامل حركت استوارتر انسان در مسیر خوبی ها یعنی همان هدف اصلی دین می باشد.
مقصود از انتظار فرج، امید و دلبستگی به مهدی (عج) است. بنابراین انتظار فرج ارجح که مقصود دین است به تعبیر شهید مطهری، انتظاری سازنده و نگه دارنده، تعهدآور، نیرو آفرین و تحرك بخش است. به گونه ای كه خود نوعی عبادت و حق پرستی است. برخی به خطا به گونه ای اندیشه مهدویت را تصویر می كنند كه انتظار براساس آن به معنای كمك به رشد ظلم و فساد و پرشدن دنیا از گناه می باشد در حالی كه بی شك چنین اموری با هدف دین بیگانه است، بنابراین انتظار و عشق به مهدی؛ یعنی، عشق به همه خوبی ها و امید اقامه همه خوبی ها در دنیا این عشق و امید عاملی است كه انسان را وا می دارد تا هر چه بیشتر و محكم تر در راه خوبی ها قدم بردارد، پس انتظارفرج مسئولیت آفرین است.

به تعبیری دیگر می توان گفت: انتظار ظهور منجی هیچ گاه به حقیقت نمی‏ پیوندد مگر در صورتی كه سه عنصر اساسی در آن محقّق گردد:
۱ - عنصر عقیدتی:
شخص منتظر باید ایمان راسخی به حتمی بودن ظهور منجی ونجات‏ بخشی او داشته باشد.

۲ - عنصر نفسانی:
زیرا شخص منتظر باید در حالت آمادگی دائمی به سر ببرد.

۳ - عنصر عملی وسلوكی:
شخص منتظر باید به قدر استطاعت خود در سلوك ورفتارش زمینه‏ های اجتماعی وفردی را برای ظهور منجی فراهم نماید.
با نبود هر یك از این سه عنصر اساسی، انتظار حقیقتاً معنا پیدا نمی‏ كند.

منابع زیر جهت مطالعه پیرامون شناخت انتظار ارجح و واقعی بسیار مفید است:

۱- قیام و انقلاب مهدی، شهید مطهری، صدرا، تهران (این كتاب اساسا" به معنای انتظار پرداخته است).

۲- امامت ومهدویت، آیت الله صافی، انتشارات اسلامی قم، ۱۳۷۵ (این اثر به مجموعه ای از بحث ها پیرامون امام مهدی (عج) پرداخته و خصوص بحث انتظار نیز یكی از فصل های كتاب است، ج ۱، ص ۳۵۱ - ۳۹۸).