تورات مثل قرآن؟

آیه 49 سوره قصص، از مشرکین می خواهد کتابی بیاورند که مانند قرآن و یا تورات باشد، و این نشان می دهد این دو را مشابه و مثل می داند. اگر قرآن مثل تورات است می توان نتیجه منطقی گرفت که تورات نیز مثل قرآن است، پس دیگر لازم نیست کافران، کتابی مثل قرآن بیاورند. قرآن با این تناقض مشخص، خودش حرف خودش (همانند آوری) را رد می کند و ادعای خودش را باطل می کند. و جالب است که توراتی که محمد(ص) به دست داشته است همان توراتی است که امروز وجود دارد و این کتاب کاملا نوشته بشر است.
در این زمینه چند نکته ذکر می شود: 1. مراد از "مثل قرآن" كتابى است كه از حيث مضمون و معارف الهى شبيه به قرآن باشد، و آن همان تورات اصلى است كه بر موسى (علیه السلام) نازل شد. لذا باید گفت: بله، تورات مثل قرآن است، از این جهت که آن هم کتاب آسمانی و فرستاده شده از طرف خداوند است. 2. چرا کافران در همان زمان، چنین نکردند و تورات را در مقابل تحدی قرآن برای مثل آوری، عرضه نکردند؟! آیا این نمی رساند که کافران در آن زمان، بهتر می دانستند که منظور قرآن، از مثل، نازل شدن از طرف خداوند است، و منظور این تورات تحریف شده نیست. 3. این که در قرآن تناقض وجود دارد، صرف ادعایی گزاف و باطل، چیز دیگری نیست. هر ادعایی نیاز به اثبات دارد و بدیهی است که ادعای بی اساس، پذیرفتنی نیست. 4. از کجا فهمیده اید که پیامبر (صلی الله علیه و آله)، تورات در دست داشته اند؟! 5. همین که قرآن در مقابله با کافران، می فرماید: "اگر می گویید این دو کتاب (تورات و قرآن) از طرف خدا نیست ...."، می رساند که آن چه مد نظر قرآن است تورات نازل شده از طرف خداوند است، نه تورات تحریف شده و تورات موجود. اما نکته ای در مورد آیه شریفه: «قُلْ أَ رَأَيْتُمْ إِنْ كانَ مِنْ عِنْدِ اللَّهِ وَ كَفَرْتُمْ بِهِ وَ شَهِدَ شاهِدٌ مِنْ بَني‏ إِسْرائيلَ عَلى‏ مِثْلِهِ فَآمَنَ وَ اسْتَكْبَرْتُمْ إِنَّ اللَّهَ لا يَهْدِي الْقَوْمَ الظَّالِمينَ»؛ بگو: به من خبر دهيد اگر اين قرآن از سوى خدا باشد و شما به آن كافر شويد، در حالى كه شاهدى از بنى اسرائيل بر آن شهادت دهد، و او ايمان آورد و شما استكبار كنيد (چه كسى گمراهتر از شما خواهد بود)؟! خداوند گروه ستمگر را هدايت نمى‏ كند.(1) اكثر مفسران بر این نظرند كه اين شاهد دانشمند معروف يهود "عبد اللَّه بن سلام" بود كه در مدينه ايمان آورد و به مسلمين پيوست. در حديثى آمده است كه پيامبر (صلی الله علیه و آله) با بعضى از يارانش در مدينه در يكى از اعياد يهود، وارد كنيسه (معبد آن ها) شدند، آن ها از ورود پيامبر (صلی الله علیه و آله) ناخشنود بودند، پيامبر (صلی الله علیه و آله) فرمود: اى جمعيت يهود دوازده نفر از خودتان را به من نشان دهيد كه گواهى بر وحدانيت خدا و نبوت محمد بدهند تا خداوند غضبش را از تمام يهوديان جهان برگيرد. آن ها ساكت شدند و احدى پاسخ نگفت. پيامبر (صلی الله علیه و آله) سه بار اين مطلب را تكرار كرد، و در هر سه بار همه سكوت كردند، سپس فرمود: شما از بيان حق ابا كرديد، ولى به خدا سوگند "حاشر" و "عاقب" (القابى كه در تورات براى پيامبر آمده بود) منم، خواه ايمان بياوريد يا تكذيبم كنيد. سپس پيامبر (صلی الله علیه و آله) بازگشت اما هنوز قدم بيرون نگذاشته بود كه مردى پشت‏ سر او آمد و گفت اى محمد! بايست، پيامبر (صلی الله علیه و آله) ايستاد. سپس [آن مرد] رو به جمعيت يهود كرد و گفت: مرا چگونه آدمى مى‏ دانيد؟ گفتند: به خدا سوگند ما در ميان خود مردى آگاه‏تر از تو و پدر و جدت نسبت به كتاب آسمانى خود نداريم، سپس افزود: من خدا را گواه مى ‏گيرم كه او همان پيامبرى است كه در تورات و انجيل آمده است! يهود هنگامى كه چنين ديدند گفتند: تو دروغ مى‏ گويى و كلمات زشت و بدى به او نثار كردند. رسول خدا (صلی الله علیه و آله) فرمود: شما دروغ مى‏ گویيد، انكار شما بعد از اقرارتان هرگز پذيرفته نخواهد شد (و اين مرد كسى جز عبد اللَّه بن سلام نبود).(2)

_________

(1) احقاف/ 10.

(2) تفسير نمونه، ج ‏21، ص 313.

برای مشاهده مطلب در تاپیک اصلی کلیک فرمائید