تفسير آيه 55 سوره طه در باره آفرينش دوباره انسان

قرآن کریم می فرماید: منهاخلقناكم و فيها نعيدكم و منهها نخرجكم تارۀ اخري (طه/55)، ما شما را از خاك افريديم و به ان باز ميگردانيم و بار ديگر شما را از ان بيرون مي اوريم. در یک سایت قرآنی این مطلب نوشته شده بود: پس از مردن انسان، تمام بدن وي ميميرد و متلاشي ميشود بي جز يك عنصر كه در پايين ستون فقرات قرار دارد كه اين عنصر نه ميپوسد و نه ميسوزد و خلاصه اينكه هرگز نمي ميرد.پيامبر اسلام در حديثي به اين عنصر اشاره كرده و مي گويد:كل ابن ادم ياكله التراب الا عجب الذنب منه خلق و فيه يركب(تماميت فرزند ادم را خاك ميخورد به جز استخوان انتهاي پايين ستون فقرات از ان فريده شده و بر ان نيز سوار ميشود. ) در قران ايه ي 57 سوره ي اعراف مي فرمايد: (همانگنه كه باران مي ايد و در زمين مرده ي بي گياه ‍ گياهان سر در مياورند مردگان نيز اينگونه از زمين در مي ايند.) حال شما اين ايات را با حديث پيامبر اسلام مقايسه كرده و نظر خود را بنويسد.

1- حدیث نبوی مورد اشاره، در منابع اهل سنت یعنی صحیح بخاری و صحیح مسلم آمده )أخرجه مسلم في الفتن حديث 142 و أخرجه البخاري في تفسير سورة 39، باب 3 ، به نقل از تفسير القرآن العظيم/ابن كثير/ج‏8/ص323) و در نقل دست کم برخی اسناد این روایت افرادی ضعیف دیده می شوند. این حدیث ظاهرا در منابع روایی شیعه نقل نشده است (بنده نقلی نیافتم) 2- لزومی ندارد که هر اعتقاد مذهبی را با مهر تأیید علمی باور نماییم. وقتی خبری از مُخبر صادق رسد، دیگر جای تردید و بحث بود و نبود دلیل علمی نیست! گاهی دلایل عقلی محکم از صدق یک گفتار و درستی یک مطلب پشتیبانی می کند و همین برای ما کافی است. 3- قرآن کریم در آیات فراوانی از زندگانی بعد از مرگ یا همان برانگیخته شدن از قبور و آغاز جهانی دیگر خبر داده است که به دو مورد از این آیات که متناسب با این بحث است، اشاره می کنیم: أَ وَ لَمْ يَرَ الْإِنْسانُ أَنَّا خَلَقْناهُ مِنْ نُطْفَةٍ فَإِذا هُوَ خَصيمٌ مُبينٌ وَ ضَرَبَ لَنا مَثَلاً وَ نَسِيَ خَلْقَهُ قالَ مَنْ يُحْيِ الْعِظامَ وَ هِيَ رَميمٌ قُلْ يُحْييهَا الَّذي أَنْشَأَها أَوَّلَ مَرَّةٍ وَ هُوَ بِكُلِّ خَلْقٍ عَليمٌ (یس/77تا79( آيا انسان نمى ‏داند كه ما او را از نطفه ‏اى بى ‏ارزش آفريديم؟! و او (چنان صاحب قدرت و شعور و نطق شد كه) به مخاصمه آشكار (با ما) برخاست! و براى ما مثالى زد و آفرينش خود را فراموش كرد و گفت: «چه كسى اين استخوانها را زنده مى‏ كند در حالى كه پوسيده است؟!» بگو: «همان كسى آن را زنده مى‏ كند كه نخستين بار آن را آفريد و او به هر مخلوقى داناست! جالب اين كه قرآن مجيد با جمله كوتاه «و نسى خلقه» تمام پاسخ سؤال کننده را داده است، هر چند در ادامه توضيح بيشتر و دلائل افزونتر نيز ذكر كرده است و مى‏ گويد: اگر آفرينش خويش را فراموش نكرده بودى، هرگز به چنين استدلال واهى و سستى دست نمى‏ زدى! اى انسان فراموشكار! به عقب بازگرد، و آفرينش خود را بنگر، چگونه نطفه ناچيزى بودى، و هر روز لباس تازه‏ اى از حيات بر تن تو پوشانيده شد! تو دائما در حال مرگ و معاد هستى؛ از جمادى مُردى و نامى شدى، و از جهان نباتات نيز مُردى و حيوان گشتی، از عالم حيوان نيز مردى، انسان شدى. اما توى فراموشكار همه اينها را به طاق نسيان زدى! حال مى‏ پرسى چه كسى اين استخوان پوسيده را زنده مى ‏كند؟! اين استخوان هر گاه كاملا بپوسد تازه خاك مى‏ شود، مگر روز اول خاك نبودى؟ لذا بلافاصله به پيامبر اسلام (صلّى اللّه عليه و اله) دستور مى‏ دهد كه به اين فراموشكار «بگو: كسى او را زنده مى‏ كند كه در روز نخست او را ايجاد كرد» و اگر فكر مى‏ كنيد اين استخوان پوسيده، وقتى كه خاك شد و در همه جا پراكنده گشت، چه كسى مى‏ تواند آن اجزا را بشناسد و از نقاط مختلف گردآورى كند؟ پاسخ آن نيز روشن است: «او از هر مخلوقى آگاه است» و تمام ويژگيهاى آنها را مى‏ داند! كسى كه داراى چنين «علم» و چنان «قدرتى» است مسأله معاد و احياى مردگان مشكلى برايش ايجاد نخواهد كرد)با استفاده از تفسير نمونه، ج‏18، ص: 455 و 459( يا أَيُّهَا النَّاسُ إِنْ كُنْتُمْ في‏ رَيْبٍ مِنَ الْبَعْثِ فَإِنَّا خَلَقْناكُمْ مِنْ تُرابٍ ثُمَّ مِنْ نُطْفَةٍ ثُمَّ مِنْ عَلَقَةٍ ثُمَّ مِنْ مُضْغَةٍ مُخَلَّقَةٍ وَ غَيْرِ مُخَلَّقَةٍ لِنُبَيِّنَ لَكُمْ وَ نُقِرُّ فِي الْأَرْحامِ ما نَشاءُ إِلى‏ أَجَلٍ مُسَمًّى ثُمَّ نُخْرِجُكُمْ طِفْلاً ثُمَّ لِتَبْلُغُوا أَشُدَّكُمْ وَ مِنْكُمْ مَنْ يُتَوَفَّى وَ مِنْكُمْ مَنْ يُرَدُّ إِلى‏ أَرْذَلِ الْعُمُرِ لِكَيْلا يَعْلَمَ مِنْ بَعْدِ عِلْمٍ شَيْئاً وَ تَرَى الْأَرْضَ هامِدَةً فَإِذا أَنْزَلْنا عَلَيْهَا الْماءَ اهْتَزَّتْ وَ رَبَتْ وَ أَنْبَتَتْ مِنْ كُلِّ زَوْجٍ بَهيجٍ ، ذلِكَ بِأَنَّ اللَّهَ هُوَ الْحَقُّ وَ أَنَّهُ يُحْيِ الْمَوْتى‏ وَ أَنَّهُ عَلى‏ كُلِّ شَيْ‏ءٍ قَديرٌ (حج/5و6( اى مردم! اگر در رستاخيز شك داريد، (به اين نكته توجّه كنيد كه:) ما شما را از خاك آفريديم، سپس از نطفه، و بعد از خون بسته شده، سپس از «مضغه» [چيزى شبيه گوشت جويده شده‏]، كه بعضى داراى شكل و خلقت است و بعضى بدون شكل تا براى شما روشن سازيم (كه بر هر چيز قادريم)! و جنين‏ هايى را كه بخواهيم تا مدّت معيّنى در رحم (مادران) قرار مى‏ دهيم (و آنچه را بخواهيم ساقط مى ‏كنيم) بعد شما را بصورت طفل بيرون مى ‏آوريم سپس هدف اين است كه به حدّ رشد و بلوغ خويش برسيد. در اين ميان بعضى از شما مى ‏ميرند و بعضى آن قدر عمر مى ‏كنند كه به بدترين مرحله زندگى (و پيرى) مى ‏رسند آن چنان كه بعد از علم و آگاهى، چيزى نمى ‏دانند! (از سوى ديگر،) زمين را (در فصل زمستان) خشك و مرده مى ‏بينى، اما هنگامى كه آب باران بر آن فرو مى ‏فرستيم، به حركت درمى ‏آيد و مى ‏رويد و از هر نوع گياهان زيبا مى ‏روياند! ، اين بخاطر آن است كه (بدانيد) خداوند حق است و اوست كه مردگان را زنده مى ‏كند و بر هر چيزى تواناست. در این آیات به دو نمونه روشن براى اثبات معاد جسمانى استدلال شده: يكى از طريق توجه به تحولات دوران جنينى و ديگرى از طريق تحولات زمين به هنگام نمو گياهان.