آرامش اخلاقی

از نظر اخلاقی چه عواملی باعث آرامش می شود؟

میان اخلاقی زیستن و رسیدن به آرامش، ارتباط تنگاتنگی وجود دارد. در بیانات امام صادق (علیه السلام) آمده است:
«مَنْ سَاءَ خُلُقُهُ عَذَّبَ‏ نَفْسَهُ‏؛ کسی که بدخلق باشد، خود را عذاب می دهد.»(1)

منظور از بدخلقی در این روایت، تنها بداخلاقی در ارتباط با دیگران و ترش روئی نیست، بلکه شامل همه رذیله های منفی و صفات نفسانی زشت می شود؛ چرا که همه رذائل اعم از حرص و طمع، خشم، تکبر، کم صبری، دروغ، غیبت، سوء ظن، ترس، یاس و ناامیدی، حسد، کینه، بخل، دشمنی، شهوت طلبی و... در ایجاد ناآرامی روانی تاثیرگذار هستند.

طمع احساس رضایتمندی از داشته های فعلی را از انسان می گیرد.
خشم او را به سرعت در آستانه آزردگی و واکنش قرار می دهد.
تکبر باعث می شود رفتارهای معمولی دیگران را حمل بر توهین و بی احترامی به خود کند.
کم صبری آستانه تحمل او را کاهش می دهد و او را در مسائل مختلف دچار درماندگی و به هم ریختگی می کند.
دروغ او را دچار دوگانگی و انرژی روانی او را معطوف به ایجاد سازگاری تصنعی در میان حقیقت و باطل می کند. 
غیبت، اعلان و اظهار دشمنی با دیگران است و فرد را در یک تقابل با دیگران قرار می دهد.
سوء ظن بدترین برداشت ممکن از میان همه احتمالات را به فرد تحمیل می کند و او را تبدیل به انسانی منفی گرا می کند.
ترس، این احساس را در فرد ایجاد می کند که همیشه در یک محیط ناامن به سر می برد که هر لحظه انتظار یک آسیب را می کشد.
یاس و ناامیدی او را در برابر چالش های زندگی خلع سلاح و بیچاره می کند.
حسد او را در حسرت داشته های دیگران می سوزاند.
کینه، دشمنی ای است که قبل از این که به دشمن آسیب بزند صاحب خود را از بین می برد.
بخل، نداری و فقری را که بخیل از آن می ترسد، هم اکنون به سر او آورده است.
شهوت طلبی نیز نیازهای کاذبی را در انسان ایجاد می کند که هیچ گاه نمی تواند آن را ارضا کند.

بنابراین؛ همه فضائل اخلاقی به ایجاد آرامش در انسان کمک می کند و رذائل اخلاقی آرامش را از او می گیرد.

پی نوشت:
1. کلینی، محمد بن یعقوب(329 ق)، الکافی، تهران، دارالکتب الاسلامیه، ج‏2، ص321.

برای مشاهده مطلب در تاپیک اصلی کلیک فرمایید