شفاعت

آیا مساله شفاعت در روز قیامت با عدالت الهی ناسازگاری ندارد؟ رحمت خداوند از طريق اسباب خاص خودش نصيب بندگان می شود. چنانكه يكي از اسباب بخشش خداوندی استغفار است (و نمی گوييم بخشش خداوند به سبب استغفار پارتی بازی و خلاف عدالت است) همانگونه شفاعت نيز يكی از اسباب رسيدن رحمت و بخشش خداوندی به بندگان است كه بندگان بايد در زندگی به گونه ای عمل كنند كه شفاعت شامل حال آن ها شود. در مورد شفاعت شبهات زيادی مطرح شده كه يكی از آن ها همان بحث شفاعت و عدالت خداوند است.

کجای قرآن اذن شفاعت را مشخص کرده است؟ و آیا کسی غیر خدا اجابت کننده است؟ در پاسخ سؤال شما گفتنی است: حدود سی آیه در قرآن مربوط به شفاعت است که به چند دسته تقسیم می شوند: 1- آیاتی که شفاعت را نفی می کنند، مانند: «يَوْمٌ لَا بَيْعٌ فِيهِ وَلَا خُلَّةٌ وَلَا شَفَاعَةٌ»؛ روزی که معامله و دوستی و شفاعت در آن نیست.(1) 2- آیاتی که تنها به شفاعت خداوند صراحت دارند. مانند: «مَا لَكُمْ مِنْ دُونِهِ مِنْ وَلِيٍّ وَلَا شَفِيعٍ»؛ برایتان غیر از او هیچ یاور و شفاعت کننده ای نیست.(2) 3- آیاتی که از شفاعت دیگران با اذن خداوند یاد می کنند.

آيا درخواست شفاعت از شفيعان واقعى، شرك است؟ قرآن میفرماید:«قُلْ لِلّهِ الشَّفاعَةُ جَميعاً».(1)بگو تمام شفاعت براى خداست.زمر: 44