آیا آرزوی مرگ گناه دارد ؟

انسان به طور فطری و ذاتی به دنبال جلب منفعت و دفع مضرت است. یعنی حتی کسی که به خودکشی فکر می کند، به خاطر رسیدن به یک منفعت و راحتیِ بیشتر است.
اما با توجه به اینکه خودکشی نوعی قتل نفس محسوب شده و از بزرگترین گناهان است و امکان توبه از این گناه وجود ندارد، (به این دلیل که انسان دیگر زنده نیست تا بتواند توبه کند) می توان با قطعیت اظهار داشت که بعد از خودکشی راحتی و آرامشی در کار نیست!
آرزوی مرگ هم همینطور است. معمولا بعضی افراد چون زندگی و مشکلات آن به آنها فشار می آورد آرزوی مرگ می کنند ، و مرگ را چاره همه گرفتاری ها می دانند ،اما آیا این آروزیی است که اجابتش آن ها را واقعا خوشحال خواهد کرد؟
اگر ما انسان های وارسته ای هستیم که با طلب مرگ می خواهیم از این جهان برویم که آسوده شویم، این باز جای سۆال دارد بنده وارسته و مطیع خداوند هرگز آرزوی مرگ نمی کند؛ او راضی است به رضای خدا. اگر هم از ترس مشکلات است که مرگ برای انسان های مأیوس و درمانده که امید به خداوند متعال را از دست داده اند ،هولی بزرگ است کسی که امید ندارد رحمت خداوند در زندگی شامل حالش شود ،پس نباید در مرگ هم امیدی به رحمت او داشته باشد .
در روایتی بیان شده است كه پیامبر اعظم  ( صلی  الله علیه و اله ) به دیدار مریضی رفتند كه از شدت بیماری آرزوی مرگ می كرد، رسول خدا( صلی الله علیه و اله ) در جواب او فرمود:
( آرزوی مرگ نداشته باش، زیرا اگر تو آدم خوب و نیکو کاری باشی با طولانی تر شدن عمرت بر کارهای نیک شما افزوده می شود و اگر آدم بدی باشی با تأخیر افتادن مرگت، چه بسا دچار عتاب شوی(یعنی یا توبه كنی و یا كفاره گناهانت را پس بدهی )(وسائل الشیعه، ، ج۲، ص۴۴۹ )
همچنین در روایتی دیگر افرادی را كه آرزوی مرگ می كنند را سرزنش كرده ،می فرمایند:
«لا تَمَنَّ المَوت فَإِن كُنتَ مِن أَهلِ الجَنَّه فَالبَقاءُ خَیرٌ لَك وَ إِن كُنتَ مِن اَهلِ النّار فَما یعجِلُكَ إِلَیها؛
چرا درخواست مرگ می‏كنی؟ اگر اهل بهشت باشی بمانی بهتر است، (چون كارهای نیك بیشتری انجام می دهی )امّا اگر اهل آتش باشی، چرا برای رفتن به جهنّم شتاب می‏كنی؟(کنز العمال، ج۱۵، ص۵۵۳)  
زندگی رنج دارد سختی دارد ،خوش و زیبایی هم دارد ، سختی ها همیشه جایشان را به آسایش و راحتی می دهند ، و تنها چیزی که ما را به آن ها نزدیک می کند صبر است. خداوند متعال در قرآن فرموده است: «همانا بعد از سختی آسانی است». پس بهتر است به وعده خدا دل بسپاریم و خوش باشیم و آرزوی مرگ را کنار بگذاریم که این اتفاقی ست که بدون دعا کردن هم برای همه ما دیر یا زود، بالاخره پیش می آید و دستمان برای همیشه از دنیا کوتاه می ماند.
/۳۵۵/