چرا از میان معصومین (ع) فقط برای امام حسین (ع) چنین مجالس عزاداری هایی برپا می شود؟

چرا فقط برای امام حسین چنین عزاداری بزرگی میشه اما برای سایر ائمه این جوری نیست؟

اين طور نيست که فقط براي سید الشهدا (ع)عزاداری بر پا شود و برای ساير امامان مراسم عزاداري نباشد، بلکه برای آن ها هم هست، منتهی کم تر. برای عزاداری هر کدام از آنان اجر و پاداش فراوان وارد شده است . از امام صادق(ع) در باره عزاداری امام حسین و سایر امامان نقل شده است :
نَفَسُ الْمَهْمُومِ لَنَا الْمُغْتَمِّ لِظُلْمِنَا تَسْبِيحٌ وَ هَمُّهُ لِأَمْرِنَا عِبَادَةٌ وَ كِتْمَانُهُ لِسِرِّنَا جِهَادٌ فِي سَبِيلِ اللَّهِ قَالَ لِي مُحَمَّدُ بْنُ سَعِيدٍ اكْتُبْ هَذَا بِالذَّهَبِ فَمَا كَتَبْتَ شَيْئاً أَحْسَنَ مِنْهُ (۱) ؛
نفس کسی که برای ما اندوهناک باشد، تسبيح و هم و غم او به خاطر ما عبادت است و پوشاندن راز ما جهاد در راه خدا است .

امام علي با آن همه فداكاري و از جان گذشتگي در راه اسلام بعد از رحلت پيامبر(ص) حق مسلّمش را گرفته و ۲۵سال خانه نشين كردند . درِ خانه اش را آتش زدند و به همسر عزيزش , فاطمه بدترين توهين را كردند و پهلويش را شكستند و صورتش را سيلي زدند و فرزند معصومش , محسن را شهيد كردند . براي بيعت با خليفه , ريسمان به گردنش انداخته و به طرف مسجد بردند, ولي آن بزرگوار براي حفظ اسلام دندان به جگر گذاشته و آن قدر صبر كردند كه واژه صبر در مقابل او خجل بود، چون خود فرمود:
صبر كردم در حالي که خار در چشم و استخوان در گلو داشتم .
به اين حد هم اكتفا نكرده ،كافرش خواندند . به جرم مخالفت با اسلام و رسول اللّه و قرآن در محراب مسجد شمشير زهرآلود بر فرق نازنينش فرود آورده و شهيدش كردند.
بعد از شهادت از جسد مطهرش نگذشتند. تصميم گرفتند آن را آتش بزنند. به همين خاطر بيش از صدسال قبر مباركش مجهول بود. به دستور معاويه خطباي مزدور چندين سال حضرت را در منبر لعن كرده و گروهي از به ظاهر نمازگزاران در قنوت نماز نفرينش مي كردند.
دشمنی بنام بنی امیه تمام توان خود را به كار برده بود كه نام و ياد و تمام زحمات و آثار حضرت را از صفحه روزگار بر دارد . در نتيجه نام رسول خدا(ع) و بالاتر از همه اسلام را از بين ببرد. پس برای امام علی (ع) هم مراسم عزا بر پا می شود . پیروان حضرت در برخی مکان ها و کشورها به خوبی از حضرت تجلیل به عمل می آورند .

اما سوگواری و عزاداری برای شهادت حضرت اباعبدالله (ع) و يارانش آن قدر روشن است كه نياز به گفتن ندارد. شهادت امام حسين (ع)و يارانش و اسارت و دربدري اهل بيتش به قدري جان سوز و جان گداز بود كه تاكنون در جهان اسلام بلكه در تاريخ بشر چنین مصيبت و بليه اي رخ نداده است . او را به جرم اين كه از دين خارج شده و عليه خليفه وقت یزید قيام كرده، در كنار شريعه فرات با لب تشنه سر بريدند . اسب بر پيكر مباركش تازاندند . بعد از شهادت حضرت زن و فرزنش را به اسارت برده , بدترين هتّاكي ها و زخم زبان ها را به آن ها زدند . در مسير راه به هر شهر و دياري كه مي رسيدند ، مردم با پوشيدن لباس نو و رقص و پاي كوبي از آن ها استقبال مي كردند و مي گفتند اين ها خارجي اند و مستحق عذاب !

ضمن اینکه اگر شهادت امام حسین نبود، دین جدش پیامبر اسلام که با زحمات زیاد به دست آمده بود، به دست بنی امیه کثیف از بین می رفت. از این رو امامان معصوم به بر پایی عزا تاکید فراوان دارند .
با توجّه به مطالب فوق حال بگوييد بهترين و عاقلانه ترين روش مبارزه با مخالفان اهل بيت و اسلام و خنثي كردن تلاش بي وقفه چندين ساله آن ها و زنده كردن نام علي و حسين و اهل البيت و شرح جنايت ها و خيانت هايي كه بر آن ها صورت گرفت ، چه بوده و چيست ؟ آيا روشي بهتر از تشكيل مجالس و اقامه عزا براي علي و فاطمه و حسين (ع)وجود دارد؟!

در اهمیت عزای امام حسین (ع) احادیث فراوان نقل شده، از جمله این حدیث که از حضرت رضا (ع) نقل شده است :
محرم ماهى بود كه اهل جاهليت نبرد را در آن حرام مى‏دانستند، ولی بعد از آن خون ما را در آن حلال شمردند . حرمت ما را هتك كردند . فرزندان و زنان ما را اسير كردند . آتش به خيمه‏هاى ما زدند . آنچه از وسائل در آن بود چپاول كردند . در امر ما رعايتى به خاطر رسول خدا نكردند. روز شهادت حسين (ع) چشم ما را فراوان گریاندند . اشك ما را روان ساخت . عزيز ما را در زمين كربلا خوار كردند . گرفتارى و بلا به ما دچار ساختند. از این رو تا روز قيامت بر مانند حسين بايد گريست. اين گريه گناهان بزرگ را بريزد. پدرم را روشی بود كه چون محرم مي شد خنده نداشت . اندوه بر او غالب بود تا روز دهم محرم. روز دهم روز مصيبت و حزن و گريه‏اش بود . مي فرمود در اين روز حسين كشته شد . (۲)

ساير امامان براي بيان حقّانيّت اهل بيت، از بيان مظلوميت علي و شهادت جانگداز حضرت امام حسين (ع) استفاده مي كردند. گاهي خود ذكر مصيبت مي نمودند . به ياران و اصحاب خويش سفارش اكيد دراقامه عزا مي كردند .به شعرا و مدّاحان اهل البيت به خصوص مداحان امام علي و فاطمه اطهر و امام حسين جايزه و انعام مي بخشيدند. این ها همه پاسخ چرایی عزاداری برای امام حسین است .

به هر حال به سه دلیل می توان اهمیت و بزرگی عزاداری امام حسین را نسبت به سایر امامان دیگر توجیه کرد:
۱- دستور اهل بیت .
۲- ماهیت قیام امام حسین و اهداف آن.
۳- کیفیت شهادت آن حضرت.
این ها عواملی بود که در اهمیت و بزرگی قیام امام حسین (ع) دخیل بوده است.

پی نوشت ها:
۱. کافی ،ص ۱۲۸.
۲. امالى شيخ صدوق ،ص ۱۲۹.