نماز سیاه و نماز شیطان

نماز جماعت سیاه و یا نماز شیطان چیست؟ آیا ایزدیان شیطان را می پرستند؟

الف: مراسم نماز سیاه یکی از مهم ترین مراسم شیطان پرستان است.
در نماز سیاه، شیطان پرستان، کشیش و حاضران در حالی که برهنه هستند، دعاها و سرودهای مذهبی را به صورت برعکس می خوانند؛ مثلاً هر جا که از بهشت و زیبایی سخن گفته شده، از جهنم و زشتی سخن می گویند. هرگاه نام خدا، یا حضرت مسیح (علیه السلام) آورده می شود، همگی شروع به انجام حرکات کفرآمیز می کنند. در ابتدای شکل گیری مراسم نماز سیاه، قرار بود که فقط به مسیحیت و اعمال این آئین توهین شود و کار دیگری انجام نشود، اما پس از مدتی، اعمال جنسی و کشتن کودکان بی گناه نیز به آن اضافه شد.
در این مراسم که از پلیدترین مراسم شیطان پرستان است، اعمال بیهوده، بی استدلال و خرافی انجام می گیرد و دعاهایی با مضامین شیطانی خوانده می شود. علاوه بر این که از نمادهای شیطانی؛ همچون ستاره پنج پر وارونه، جمجمه، شراب، خون، شمع، پارچه های سیاه و آتش دان نیز استفاده می شود.(1)

ب: ایزدی ها در کنار عقاید خاصی که دارند، برای شیطان تقدس قائل هستند، اما این امر را به نحو قطعی نمی توان به معنای پرستش شیطان تلقی نمود.
البته گروه افراطی و جنایتکار داعش، به همین بهانه و اتهام به شیطان پرستی ایزدی ها، انواع و اقسام جنایت ها، از بردگی زنان، اسارت و فروش آنان، قتل و کشتار و... را بر این فرقه وارد نمودند.
تقدیس و احترام آنان به شیطان، از موضع گیری ابلیس در مساله سجده بر آدم ریشه گرفته است. آنان معتقدند که خداوند فرشتگان خود را با سجود در برابر آدم امتحان کرده پس همه فرشتگان با سجده بر غیرخدا مشرک شدند. این تنها ابلیس بود که شرک را نپذیرفت و به همین علت است که او را برگزیده تا سرور فرشتگان و اولین مخلوقات باشد.
در کتاب جلوه (از کتب مورد اعتناء ایزدی ها) آمده است:
آن که پیش از همه خلایق بوده است ملک طاووس (نامی که انان برای شیطان برگزیدند) است. این که عزازیل(یکی از نام های شیطان) نپذیرفت که در برابر آدم سجده کند و از بهشت رانده شد داستان کهنی است که یهودی و نصاری و مسلمانان آن را می دانند اما در شرح و تفصیل آن اختلاف دارند.
به همین دلیل است که ایزدی ها به شدت رضای او را می طلبد و برایش روزهای معین، اعیاد مشخص، طواف های معلوم و جشن های مرسوم به پا می کنند و می گویند: «ما به جز خدای عالمیان ملک طاووس را بدان جهت گرامی می داریم که او مصدر و منبع تمامی پلیدی ها و نحسی هاست. ما اگر توجه او را به خود جلب نکنیم از انتقام او خلاصی نیاییم و اگر او را راضی و خشنود کنیم سعادت ابدی دنیا و آخرت را به دست آورده ایم.
اما خدای عالمیان که عین خیر و صلاح است و کمترین عیب و پلیدی در او دیده نمی شود بلکه او منبع کرم و رحمت و بخشش است تا ابد بر کسی کینه نمی ورزد. او عاقبت با ملک طاووس مصالحه و آشتی خواهد کردو او را به علیین خواهد برد به همین جهت کسانی که او را لعن و نفرین می کنند هلاک خواهند شد.
این عاقبت خوب ملک طاووس که با عقاید جمع ادیان تفاوت دارد مردم را به وهم و گمان انداخت که یزدیه او را می پرستند در حقیقت باید گفت که تقدیس چیزی است و عبادت چیز دیگر؛ چه اینکه یزیدیان خدای عالمیان را می پرستند و به همین علت و برای اینکه این شبهه را از خود دور کنند می گویند: ما او را نمی پرستیم بلکه رضای او را می طلبیم و از او راهنمایی می جوییم.»(2)

پی نوشت ها:
1. امین خندقی، جواد، شناخت و بررسی شیطان پرستی، موسسه فرهنگی ولاء منتظر، قم، 1391، ص129-130.
2. برای اطلاع بیشتر ر.ک: یزیدیان یا شیطان پرستان، دکتر محمد التونجی، ترجمه دکتر احسان مقدس، موسسه انتشارات عطایی، تهران، 1380، صص135-137.

برای مشاهده مطلب در تاپیک اصلی کلیک فرمائید