تقویت غیرت

image: 
چگونه غيرتمان را تقويت كنيم؟

چگونه غيرتمان را تقويت كنيم؟ غيرت و حميت يكی از ملكات و فضايل اخلاقی و به معنای آن است که آدمى از دين، عِرض(آبرو) خود و اولاد و اموال خويش محافظت و نگاهبانى كند. ضد اين صفت ممدوحه،‌ بى‏ غيرتى و بى ‏حميتى است. و آن، كوتاهى و اهمال كردن در محافظت آن چه نگاهبانى آن لازم است از دين و عِرض و اولاد و اموال. از براى محافظت و نگاهبانى هر يك از اموري كه بايد در آن ها غيرت و حميت داشت ، طريقه ‏اى است كه صاحب غيرت و حميت از آن تجاوز نمى ‏كند. مرحوم نراقی در «معراج السعاده» ضمن تبيين انواع غيرت، به راه های تقويت غيرت اشاره كرده و می فرمايد: "غيرت و حميت در دين، آن است كه سعى كند در رد بدعت كسى كه در دين بدعت نهد، و اهانت كسى كه به دين اهانت رساند. و دفع ادعاى باطل كنندگان دين. و رد شبهه منكرين؛ و در ترويج احكام دين، جدّ و جهد لازمه را به عمل آورد. و در نشر مسائل حرام و حلال، نهايت مبالغه را بكند. و در امر به معروف و نهى از منكر مسامحه نكند. و با كسانى كه علنی معصيت می كنن‏د به غير ‏ضرورت، دوستى نكند. و با ضرورت هم در دل بر ايشان غضبناك باشد. غيرت در عِرض و حرم، آن است كه از اهل خود غافل نشود و اهمال در ابتداى امرى كه عاقبت آن به فساد منجر مى‏ شود نكند. پس زنان خود را از ديدن مردان نامحرم محافظت كند، و ايشان را از رفتن به كوچه و بازار ـ به غير ضرورت ـ منع نمايد. مقتضاى غيرت بر اولاد، آن است كه در ابتداى امر، مراقب احوال او باشى. و از براى پرستارى و شيردادن او زنى صاحب عفت و صلاح معين نمائى. و غذاى او را از حلال مهيّا سازى، زيرا كه طفلى كه گوشت او از شيرى كه از غذاى حرام به هم رسيده متكوّن شود طبع او خبيث مى شود، و طينت او از خباثت سرشته مى‏ گردد. و چون به سرحد تميز (تشخیص خوب و بد) رسد بايد او را از آداب نيكان بياموزى. و آداب خوردن و گفتن و نشستن و برخاستن و غير اين‏ ها به او ياد دهى. و ...".(1) براي مطالعه بيشتر در اين زمينه به كتاب معراج السعاده تاليف مرحوم ملا احمد نراقی مراجعه نمائيد. نكته: صفت غيرت اگر چه خوب، و در نظر شرع و عقل مستحسن و مرغوب است، اما بايد كه به حد افراط نرسد و رفتار انسان به شكلی نباشد كه بى ‏سبب به اهل خود بدگمان، و بر ايشان تنگ بگيرد، و در صدد تجسس احوالات ايشان برآيد.

____________

(1) نراقی،‌ ملا احمد، معراج السعاده،‌ انتشارات هجرت،‌ چاپ پنجم، 1377 ه ش،‌ ج 2، ص 226 .

برای مشاهده مطلب در تاپیک اصلی کلیک فرمائید

 

موضوع: