بهترین راه شناخت خیر و شر
به نظر شما شناخت شر و بدی و مسیرهای منتهی به آن مهمتر هست یا شناخت نیکی و خیر؟بهترین راه شناخت هر کدام چی است و چگونه باید باشد؟ هر كدام از شناخت خوبي و مسیرهای منتهی به آن و بدي به نوبه خود مهم هستند و نمي توان غافل شد از هر يك.و به عبارتي اينها مكمل يكديگر مي باشند به اين صورت كه شما وقتي خوبي را شناختيد در مقابل ان بدي هم مشخص است و يا بر عكس. اما در مورد راه شناخت خوبي و بدي ها دوست عزيز بايد عرض كنم كه يكي از بهترين موهبتهاي خداوند به انسان عقل است، كه خوبي و بدي را به طور كلي به وسيله آن تشخيص ميدهد اموري مانند ظلم بد است و عدالت و محبت خوب؛ ليكن از آنجا كه انسان در جهاني زندگي ميكند كه پر از رابطههاست، نميتواند به اين مقدار رهنمود عقل كفايت كند، زيرا انسان با خويش، با ديگران و با نظام هستي رابطه دارد و اين رابطه دارد و اين رابطهها به ضابطه و قانون نياز دارد؛ قوانيني كه با توجّه به خوبي و بدي و مصالح واقعي انسان تدوين شده باشد. به دليل عدم دسترسي عقل به كشف تمامي روابط و قوانين حاكم بر آن وحي ضرورت مييابد؛ كه وحي به همه اين پيوندها و رابطهها و قوانين آن آگاه است. البته اين انتخاب نيز به رهنمود عقل است. چرا كه عقل گستره آگاهي وحي را از خويش وسيعتر ميبيند و به اين هدايت دل ميسپارد. در حديث زيبايي آمده است.«خداوند وقتي آدم را آفريد، حياء و دين و عقل را برابر انسان نهاد و گفت:انتخاب كن، انسان عقل را برگزيد. سپس دين و حياء به دنبال عقل حركت كردند سؤال شد: و شما كجا ميرويد؟ حياء و دين گفتند:و آنجا كه عقل باشد ما نيز هستيم».(اصول كافي، باب عقل و جهل) اين پيروي ابتدايي دين و حيا همان رهنمود عقل است كه با جزئيات خوبي و بدي دسترسي ندارد و بعد از آن تابعيت عقل از دين شروع ميشود، تا به كمال خويش دست يابد. اگر عقل گرايان افراطي ادعا كنند كه عقل همه چيز را تشخيص ميدهد، مشكل بزرگي رخ مينمايد و آن اينكه به چه دليل بايد خوبي و بدي را دعايت كرد؟ اصلاً چرا ظلم بد است؟ اينجاست كه ايمان به خداوند، ضمانت اجرايي و پشتوانه همه خوبيها و بديها ميشود؛ چرا كه به گفته داستايوفسكي:«اگر خدا نباشد همه چيز مجاز است». در آيهاي از قرآن(بقره، آيه 177) به نحو بسيار زيبايي توصيف شده كه خوبيها به چه مبانياي تكيه دارد كه از معناي مخالف آن بديها هم روشن ميشود.
برای مشاهده مطلب در تاپیک اصلی کلیک فرمائید
