آيا پيامبر (ص) با كسي مشورت ميفرمودند ؟

image: 
پیامبر اسلام (ص) درباره جنگها و سایر امور به هیچ وجه حاضر نمی شد با مردم مشورت نماید و اگر هم مشورت می كرد به نتیجه آن مشورت عمل نمی کردند؟!

پیامبر اسلام (ص) درباره جنگها و سایر امور به هیچ وجه حاضر نمی شد با مردم مشورت نماید و اگر هم مشورت می كرد به نتیجه آن مشورت عمل نمی کردند؟! 1. بنا به دستور قرآن :....وَ شاوِرْهُمْ فى الاَمْرِ ....(آل عمران/159)... و در كارها، با آنها مشورت كن !....پیامبر(ص)در مواردی بسیاری با مسلمانان مشورت می کردند.امام رضا(علیه السلام) : إنّ رَسولَ الله كان يَستشير أصحابه ثمّ يعزم على ما يريد؛(شيخ حر عاملى، وسائل الشيعه، ج 8، ص 428؛ محمدباقر مجلسى، بحارالأنوار، ج 75، ص 101.) رسول‏ خدا با يارانش درباره قضايا مشورت مى ‏فرمود و آن ‏گاه تصميم‏ نهايى را مى ‏گرفت. نمونه‏ هاى برجسته مشورت پيامبر با اصحاب عبارتند از : در جنگ بدر پیامبر در اصل جنگ، تعيين موضع نبرد و موضوع اسيران، با ياران خود مشورت كرد. )ابن هشام، السيرة النبويه، ج 2، ص 253 (با تلخيص)؛ الطبقات الكبرى، ج 2، ص 14؛ تاريخ طبرى، ج 2، ص‏435-434( در جنگ احد نيز، رسول اكرم با اصحاب خود به رايزنى پرداخت و در خصوص شيوه مقابله با دشمن به گفت‏ وگو نشست. فرمود: أَشيروا عَلَىَّ (ديدگاه ‏هاى مشورتى خود را براى من بازگوييد.) (واقدى، المغازى، ج 1، ص 209 - 211؛ ابن‏ هشام، السيرةالنبويه، ج 3، ص 7.) در جنگ احزاب قبل از آغاز جنگ با مردم مشورت فرمود كه سلمان پيشنهاد داد كه اطراف شهر را خندقي بكنند و در خندق از شهر دفاع نمايند پيامبر اكرم اين رأي را پسنديد و ...(تاریخ طبری، چاپ دوم، بيروت، دارالكتب العلميه، 1408، ج 2، ص 91 و ابن هشام سيرة النبويه، چاپ ششم، بيروت دارالكتب العربي، 1418 ، ج 3، ص 175. ) همچنین در پيكارهاى بنى ‏قريظه و بنى‏ نضير كه از يهود مدينه بودند ، روز حديبيه و در فتح مكه، زمانى كه شنيد ابو سفيان مى ‏آيد و در غزوه طايف، پس از محاصره آنها و در غزوه تبوك، با اصحاب خود مشورت كرد.(مصطفى دلشاد تهرانى، سيره نبوى، دفتر دوم، ص 255.) 2.مشورت پيامبر با ياران تنها به مسايل جنگ منحصر نبوده، بلكه در ساير امور مثل قضاياى خانوادگى و اجتماعى و نيز تعيين افراد اعزامى براى اداره مناطق و مأموريت ‏هاى ديگر نيز بوده است.(مصطفى دلشاد تهرانى، سيره نبوى، دفتر دوم، ص 256.) 3. پیامبر ، علاوه بر آن كه خود اهل مشورت بود، ديگران را نيز توصيه مى ‏فرمود كه به سيره او تأسّى جسته و تنها به رأى و نظر خويش اعتماد نكنند ؛ هنگامى كه امام على(علیه السلام) را به يمن اعزام نمود فرمود: يا عَليُّ... و لا نَدَمَ مَن اِسْتَشارَ(شيخ حر عاملى، وسائل الشيعه، ج 5، ص 216.) (پشيمان نشد آن كس كه مشورت كرد). 4. قلمرو مشورت پيامبر ، امور و مسايلى است كه اوامر و نواهى صريح خدا و رسول بدان تعلق نگرفته باشد، اما در آن‏ جا كه حكم و قضاى الهى و يا مشيت نبوى صادر گرديده است، جايى براى اظهار نظر مؤمنان نيست. خداى تعالى فرمود:وَما كانَ لِمُؤْمِنٍ وَلا مُؤْمِنَةٍ إِذا قَضَى اللَّهُ وَرَسُولُهُ أَمْراً أَنْ يَكُونَ لَهُمُ الخِيَرَةُ مِنْ أَمْرِهِمْ....(احزاب / 36.)هيچ مرد و زن با ايماني حق ندارد هنگامي كه خدا و پيامبرش امري را لازم بدانند اختياري از خود (در برابر فرمان خدا) داشته باشد.

برای مشاهده مطلب در تاپیک اصلی کلیک فرمائید

 

موضوع: