چرا فقط برای امام حسین(ع) اربعین می گیریم؟
چرا فقط برای امام حسین(ع) اربعین می گیریم؟
اقامه عزای امام حسین (ع) در اربعین سالار شهیدان در جهان تشیع به خاطر چند چیز است:
۱ ـ برپایی مراسم سوگواری برای امام حسین(ع) در مناسبت‌های مختلف دستور امامان (ع) است. گریستن بر ابا عبداله الحسین(ع) ثواب بسیار دارد. فرشتگان، پیامبران، زمین، آسمان، حیوانات صحرا و دریا هم بر عزای حسین (ع) گریسته‌اند.
عزاداری بر حسین (ع) نشانه پیوند قلبی با اهل بیت و سید الشهدا است. دستور امامان بر گریستن بر امام حسین (ع) بسیار است. حضرت رضا (ع) به ریّان بن شبیب فرمود: «اگر بر چیزی گریه كنی، بر حسین بن علی گریه كن، كه او را همچون گوسفند سر بریدند»[۱]
یكی از رموز این همه تأكید بر سوگواری امام حسین (ع) این است كه این كار یك نوع مبارزه با ستمگران بنی امیه و بنی عباس و طاغوتیان برای ابد است. در حقیقت برقراری عزای حسینی یك جهاد مقدس و احیای خط ائمه(ع) و تبیین مظلومیت آنان و اعتراض به ظالمان و حمایت از مظلومان، و انتقال فرهنگ شهادت به نسل‌های آینده است. به همین خاطر امام بزرگوار فرمودند: "این محرم و صفر است که اسلام را زنده نگه داشته است."
۲ ـ در نخستین اربعین شهادت امام حسین(ع) جابر بن عبداله انصاری و عطیه عوفی موفق به زیارت تربت و قبر سید الشهداء(ع) شدند، نیز بنا، به برخی نقل‌ها در اربعین، كاروان اسرای اهل بیت(ع) در بازگشت از شام وارد كربلا شدند و برای شهدای كربلا گریه و عزا داری نمودند بنابر این اولین عزا داری برای سید الشهدا در اربعین شهادت حضرت صورت گرفت. شیعیان نیز برای شركت در عزاداری حضرت زینب و اسرای كربلا و احیای خاطره غمبار عاشورا و تداوم شور حسینی همه ساله در اربعین عزاداری می‌كنند.
۳ ـ زیارت امام حسین(ع) در روز اربعین مستحب است و از نشانه‌های مؤمن شمرده شده است. امام عسكری (ع) فرمود: «نشانه‌های مؤمن پنج چیز است: پنجاه و یك ركعت نماز، زیارت اربیعن، انگشتر به دست راست كردن، پیشانی به خاك گذاشتن (در حال سجده)، و بسم الله را (در نماز) بلند گفتن».[۲]
به طور كلی، تاكید و توصیه‌ای كه از طرف ائمه (ع) برای عزاداری امام حسین صورت گرفته، در مورد هیچ امامی صورت نگرفته و با آن كه شهادت امام حسین در یك روز است، اما همان طور كه می د‌انید عزاداری برای او از مدت‌ها قبل و پس از آن ادامه می‌یاید. این همه برای رسیدن به هدف و درس هایی است كه در عاشورا بوده كه هدف تمام امامان (ع) در آن خلاصه شده است كه در قیام امام حسین (ع) روشن‌تر، آشكارتر، جامع‌تر و عمیق‌تر وجود یافته است.
پی نوشت:
[۱]. أمالی الصدوق، ص: ۱۳۱.
[۲]. درر الأخبار با ترجمه ، ص ۶۹۷.
