عبدالله بن سلام

عبدالله بن سلام چه کسی بود و چگونه اسلام آورد؟

اسم کامل وی، عبداللَّه بن سلام بن الحارث الاسرائیلی است. نام او در روزگار جاهلیت «حصین» بود. پیامبر (صلی‌ الله‌ علیه‌ و‌ آله‌ و سلم) پس از اسلام آوردن، او را عبدالله نامید.(1) وی از احبار و بزرگان یهود بنی‌قینقاع و هم‌پیمان انصار از بنی‌عوف بن خزرج بود.همچنین او را از نوادگان یوسف بن یعقوب (علیهماالسلام) و از عالمان دین یهود دانسته‌اند. در روایات مربوط به چگونگی و زمان اسلام آوردن وی، اختلافی آشکار به چشم می‌خورد. بعضی اسلام آوردن او را در ماه شوال سال اول هجری دانسته(2) و برخی آن را تا سال هشتم هجری به تأخیر انداخته‌اند(3)؛ که با توجه به حضور او در جنگ بنی‌نضیر همراه مسلمانان، قول نخست صحیح‌تر به نظر می‌رسد.(4) در روزگار عثمان، ابن سلام و کعب الاحبار از مشاوران هیئت حاکمه و منبع اصلی بسیاری از انحرافات سیاسی و عقیدتی در حکومت اسلامی بودند. در جناح‌بندی‌های سیاسی پس از عثمان، ابن سلام همواره به دشمنان علی (علیه‌ السلام) گرایش داشت؛ از این‌رو هنگامی که مردم با علی (علیه‌ السلام) بیعت کردند، او از جمله کسانی بود که از بیعت با ایشان سر باز زد. عبدالله بن سلام در حمایت و تأیید حکومت و سلطنت معاویه، جِد و جهدی تمام داشت و سعی داشت با عملی‌کردن خواسته‌های معاویه به چنین جایگاهی دست یابد و در این‌باره تا آن‌جا پیش رفت که به درخواست معاویه، همسرش اُرینب را که در زیبایی ضرب‌المثل بود، طلاق داد تا به پیشنهاد معاویه با دختر او ازدواج کند؛ اما به‌زودی دریافت که فریب خورده و قصد معاویه از این پیشنهاد، تزویج همسر ابن سلام برای یزید است.(5) عبدالله بن سلام سرانجام در روزگار خلافت معاویه، سال ۴۳ هجری درگذشت.

پی نوشتها:

۱. ابن عبدالبر، ابوعمر یوسف بن عبدالله بن محمد، الاستیعاب فی معرفة الاصحاب، ج۳، ص۹۲۱، تحقیق علی‌محمد البجاوی، بیروت، دارالجیل، ط الاولی، ۱۴۱۲/۱۹۹۲.

۲. مسعودی، ابوالحسن علی بن الحسین، التنبیه و الاشراف، ص۲۰۱، تصحیح عبدالله اسماعیل الصاوی، القاهرة، دارالصاوی، بی‌تا (افست قم، مؤسسة نشر المنابع الثقافة الاسلامیة).

3. عسقلانی، ابن حجر، احمد بن علی، الاصابة فی تمییز الصحابة، ج۴، ص۱۰۳، تحقیق عادل احمد عبدالموجود و علی محمد معوض، بیروت، دارالکتب العلمیة، ط الاولی، ۱۴۱۵/۱۹۹۵.

4. واقدی، محمد بن عمر، المغازی، ج۱، ص۳۷۲ ۳۷۳، تحقیق مارسدن جونس، بیروت، مؤسسة الاعلمی، ط الثالثة، ۱۴۰۹/۱۹۸۹.

5. دینوری، ابن قتیبة، ابومحمد عبدالله بن مسلم، الامامة و السیاسة المعروف بتاریخ الخلفاء، ج۱، ص۲۱۷-۲۲۳، تحقیق علی شیری، بیروت، دارالاضواء، ط الاولی، ۱۴۱۰/۱۹۹۰.

برای مشاهده مطلب در تاپیک اصلی کلیک فرمائید