سجده عایشه برای شهادت علی (عليه السلام)

ابوالفرج إصفهانى، دانشمند پر آوازه و مقبول نزد اهل سنت، در كتاب «مقاتل الطالبيین» با سند صحيح نقل كرده است: "لما أن جاء عائشة قتل علي عليه السلام سجدت"؛ وقتى خبر شهادت على (عليه السلام) به عائشه رسيد، سجده كرد. سند اين روايت كاملا صحيح و تمام راويان آن ثقه هستند. آیا عایشه با شنیدن خبر شهادت امام علی (علیه السلام)، سجده کرده است؟
آن چه در «مقاتل الطابیین» درباره سجده عایشه آمده، از نظر سندی نیز صحیح می باشد؛ و به جز سجده، عکس العمل های دیگری نیز داشته است که بعضی از مورخین و علمای اهل سنت به آن اشاره کرده اند. در «طبقات کبری» ابن سعد، آمده که بعد از شهادت حضرت علی (علیه السلام) عایشه این شعر را خواند: و ذهب بقتل علی (عليه السلام) إلى الحجاز سفيان بن أمية بن أبی سفيان بن أمية بن عبد شمس فبلغ ذلك عائشة فقالت: «فأَلقتْ عَصاها واستقرَّ بها النَّوى * كما قرَّ عيناً بالإيابِ المُسافِرُ» سفيان بن أميه، خبر كشته شدن على (عليه السلام) را به حجاز برد، وقتى اين خبر به عائشه رسيد گفت: عصايش را انداخت و سرجاى خودش آرام گرفت، هم چنان كه چشم‌ ها در هنگام بازگشت مسافر روشن مى‌ شود.(1) خود «انداختن عصا» نیز كنايه از اطمينان قلب و آسودگى خاطر است، كه وقتى شخصى در مكان معينى قلبش آرام و فكرش آسوده شود، گفته مى‏ شود: «القى عصاه». مقصود عايشه از گفتن اين شعر آن بود كه در حقيقت مى‌خواست بگويد از بابت على خيالم آسوده شد، دلم آرام گرفت، و سينه‌ ام باز و فكرم راحت شد، چون هميشه منتظر چنين خبرى بود، مانند كسى كه انتظار مسافرى را داشته باشد كه به آمدن مسافر چشم‌ هايش روشن و قلبش آرام‏ گردد؟!.

ـــــــــــــــــــــ

(1) ابن سعد (متوفاى 230هـ)، الطبقات الكبرى، ج 3، ص 40، ناشر: دار صادر ـ بيروت.

برای مشاهده مطلب در تاپیک اصلی کلیک فرمائید