اسود بن یغوث

اسود بن یغوث چه کسی بود؟ گمان می کنم‌ نام‌ دایی حضرت یس (صلوات الله علیه) باشد. لطفا شخصیتشان را معرفی کنید.

«اسود‌ بن‌ عبد یغوث‌ بن عبد‌ بن‌ الحارث» یکی از بزرگان قریش در جاهلیت بود. او یکی از ۴ یا ۵ نفری است که همواره پیامبر (صلی‌ الله‌ علیه‌ و آله‌ و سلم) را استهزا می‌ کرد. به گفته بلاذری، با دیدن مسلمانان به یارانش می‌ گفت: پادشاهان زمین که وارثان مُلک کسرا و قیصرند آمدند و از پیامبر به تمسخر می‌ پرسید: آیا امروز از آسمان با تو سخنی گفته نشده؟(1)؛ وی همچنین کودکان و غلامان را به آزار پیامبر (صلی‌ الله‌ علیه‌ و آله‌ و سلم) و دشنام دادن به او وا‌ می‌ داشت. بر پایه گزارشی، روزی او و دیگر همدستانش شتری را کشته بودند و چون پیامبر را در حال نماز دیدند، شکمبه آن را بیرون آورده، به غلامی‌ دادند تا بر دوش پیامبر بنهد و او درحالی‌ که پیامبر در سجده بود، محتویات شکمبه را بر شانه حضرت خالی کرد.(2) طبق نقل منابع، برخی از آیات قرآن در نکوهش و مزمت این شخص نازل شده است. در این باره گفته‌ اند: گروهی از جمله اسود بن‌ عبد یغوث نزد پیامبر (صلی‌ الله‌ علیه‌ و آله‌ و سلم) آمدند و از روی تمسخر گفتند: کاش با تو فرشته‌ ای بود که دیده می‌ شد و درباره تو با مردم سخن می‌ گفت، که آیه 8 سوره انعام در پاسخ آنان نازل شد(3): «و‌قَالُوا لَولاَ اُنزِلَ عَلَیهِ مَلَکٌ ولَو اَنزَلنَا مَلَکًا‌لَقُضِیَ الاَمرُ ثُمَّ لاَیُنظَرُون»؛ گفتند: چرا فرشته‌ ای بر او فرو فرستاده نشد؟ و اگر فرشته‌ ای می‌ فرستادیم، همانا کار تمام می شد (‌هلاک می‌ شدند) و دیگر مهلت نمی‌ یافتند. همچنین آیه 95 حجر که می فرماید: «اِنّا کَفَینکَ المُستَهزِءین؛ ما [شرّ] استهزا کنندگان را از تو باز داشتیم»، درباره اسود‌ بن‌ عبد یغوث و دیگر سران قریش نازل شده که همواره پیامبر (صلی‌ الله‌ علیه‌ و آله‌ و سلم) را مسخره می‌ کرد.(4) در چگونگی مرگ وی آراء گوناگونی است که همگی حاکی از هلاکت او با عذاب الهی است. بنا به نقلی، به اشاره جبرئیل، به خوره و استسقاء مبتلا شد و مُرد.(5)

پی نوشتها:

1. بلاذری، أحمد بن يحيى (م 279)، انساب الأشراف، تحقيق سهيل زكار و رياض زركلى، بيروت، دار الفكر، ط الأولى، 1417/1996، ج‌1، ص131-132.

2. احمد بن ابى يعقوب ابن واضح يعقوبى (م بعد 292)، تاريخ يعقوبى، ترجمه محمد ابراهيم آيتى، تهران، انتشارات علمى و فرهنگى، چ ششم، 1371ش. ج‏1، ص380.

3.ابن هشام (م 218)، السيرة النبوية، ترجمه سيد هاشم رسولى، تهران، انتشارات كتابچى، چ پنجم، 1375ش، ج‏1، ص252.

4. أنساب‏ الأشراف، ج‏1، ص131. 5. أنساب‏ الأشراف، ج‏1، ص132.

برای مشاهده مطلب در تاپیک اصلی کلیک فرمائید