استفاده از شب قدر

چگونه شب های قدر را قدر بدانیم و بتوانیم از آن بهره ببریم؟

برای استفاده از شب قدر و احیای آن: الف: سعی کنیم در طول روز، حتی المقدور استراحت لازم را داشته باشیم، تا بدن در شب دچار کسالت و خواب آلودگی نگردد. ب: در زمان افطار هم به پرخوری روی نیاوریم، تا پرخوری و سنگین بودن معده، اثر سوء خود را بر حسم نگذارد و به بی حالی سوق ندهد. ج: به اهمیت این شب حساس بیشتر، فکر کنیم. اگر کسی به انسان بگوید، اگر تا سحر بیدار باشید، ده میلیارد به شما می دهیم، مگر خواب به سراغ انسان می آید؟ بلکه بالعکس چنان نشاطی عارض او می گردد که لحظه شماری می کند شب فرا برسد و او تا سحر بیدار باشد تا به آن جایزه هنگفت دست یابد. حال این شب حساس، که یک فرصت طلایی است و در طول سال، یک شب هم بیشتر نیست، چنان اهمیتی دارد که: 1.حق تعالی در قرآن می فرماید: «لَيْلَةُ الْقَدْرِ خَيْرٌ مِنْ أَلْفِ شَهْر»؛ شب قدر (در مقام و مرتبه) از هزار ماه بهتر و بالاتر است‏.(1) 2. شب رحمت خاصه حق تعالی برای مومنین و شب زنده داران است. در روایتی پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله) فرمود که موسی کلیم (علیه اسلام) به خدا عرض کرد: «إلَهِي أُرِيدُ قُرْبَكَ؛ خدایا! قرب تو را می خواهم. قَالَ قُرْبِي لِمَنِ اسْتَيْقَظَ لَيْلَةَ الْقَدْرِ؛ خداوند به او فرمود: اگر قرب مرا می خواهی شب قدر بیدار باش! قالَ إِلَهِي أُرِيدُ رَحْمَتَكَ؛ عرض می کند: خدایا! رحمت تو را می خواهم. قَالَ رَحْمَتِي لِمَنْ رَحِمَ الْمَسَاكِينَ لَيْلَةَ الْقَدْرِ؛ رحمت من برای کسی است که در شب قدر به تنگ دستان ترحم کند. قالَ إِلَهِي أُرِيدُ الْجَوَازَ عَلَى الصِّرَاطِ؛ عرض می کند: خدایا! می خواهم از صراط به راحتی عبور کنم و نلغزم. قَالَ ذَلِكَ لِمَنْ تَصَدَّقَ بِصَدَقَةٍ لَيْلَةَ الْقَدْرِ؛ خداوند می فرماید: این برای کسی است که در شب قدر در راه من صدقه ای بدهد و انفاقی بکند. قالَ إِلَهِي أُرِيدُ مِنْ أَشْجَارِ الْجَنَّةِ وَ ثِمَارِهَا؛ عرض می کند: خدایا! من از درخت های بهشت و میوه های آن می خواهم. قَالَ ذَلِكَ لِمَنْ سَبَّحَ تَسْبِيحَةً فِي لَيْلَةِ الْقَدْرِ؛ این برای کسی است که در شب قدر تسبیح من را بگوید. قالَ إِلَهِي أُرِيدُ النَّجَاةَ مِنَ النَّارِ؛ خدایا! من رهایی از آتش می خواهم. قَالَ ذَلِكَ لِمَنِ اسْتَغْفَرَ فِي لَيْلَةِ الْقَدْرِ؛ این برای کسی است که در شب قدر استغفار کند. قالَ إِلَهِي أُرِيدُ رِضَاكَ؛ خدایا! رضا ی تو را می خواهم. قَالَ رِضَايَ لِمَنْ صَلَّى رَكْعَتَيْنِ فِي لَيْلَةِ الْقَدْرِ؛ خداوند به او می فرماید: رضای من نسبت به کسی است که در شب قدر دو رکعت نماز بخواند».(2) ج: از ويژگيهاي مهم شب قدر اين است كه مقدرات سال بر امام زمان (صلوات الله عليه) عرضه شده و مورد امضای ايشان قرار می گیرد و خسران عظیم آنجاست که انسان چنین فرصت بی نظیری را که خداوند پیش روی ما قرار داده است كه ارزش يك عمر هشتاد و چند ساله را دارد با غفلت از دست بدهد و بهره ی چندانی از آن نبرد. د: در سیره امامان معصوم (علیهم السلام) آمده که ایشان همواره به احیای شب های قدر اهتمام داشته اند: «أَنَّ رَسُولَ اللَّهِ (صلی الله علیه و آله و سلم) كَانَ‏ يَطْوِي‏ فِرَاشَهُ‏ وَ يَشُدُّ مِئْزَرَهُ فِي الْعَشْرِ الْأَوَاخِرِ مِنْ شَهْرِ رَمَضَانَ وَ كَانَ يُوقِظُ أَهْلَهُ لَيْلَةَ ثَلَاثٍ وَ عِشْرِينَ وَ كَانَ يَرُشُّ وُجُوهَ النِّيَامِ بِالْمَاءِ فِي تِلْكَ اللَّيْلَةِ وَ كَانَتْ فَاطِمَةُ (علیها السلام) لَا تَدَعُ أَحَداً مِنْ أَهْلِهَا يَنَامُ تِلْكَ اللَّيْلَةَ-وَ تُدَاوِيهِمْ بِقِلَّةِ الطَّعَامِ وَ تَتَأَهَّبُ لَهَا مِنَ النَّهَارِ وَ تَقُولُ مَحْرُومٌ مَنْ حُرِمَ خَيْرَهَا» رسول خدا (صلی الله علیه و آله) [این چنین] بود که رخت خواب خویش را جمع می کرد و کمربند همّت برای عبادت را در دهه آخر از ماه رمضان محکم می بست و همیشه این گونه بود که اهل و عیالش را در شب بیست و سوم بیدار نگه می داشت و بر روی خواب رفتگان در آن شب آب می پاشید تا از درک شب قدر، و درک شب زنده داری محروم نشوند. سیره حضرت فاطمه (علیها السلام) این بود که هیچ فردی از خانواده خویش را نمی گذاشت در آن شب (بیست و سوم) بخوابد و [مشکل خواب] آنها را با کمی غذا و آمادگی در روز درمان می نمود و می فرمود: محروم است کسی که از خیر و برکت آین شب محروم شود.(3) «مَرِضَ أَبُو عَبْدِ اللَّهِ (علیه السلام) مَرَضاً شَدِيداً فَلَمَّا كَانَ لَيْلَةُ ثَلَاثٍ وَ عِشْرِينَ أَمَرَ مَوَالِيَهُ فَحَمَلُوهُ إِلَى الْمَسْجِدِ فَكَانَ فِيهِ لَيْلَتَ»؛ امام صادق (علیه السلام) بیماری سختی گرفت، وقتی شب 23 شد به غلامانش دستور داد که او را به مسجد ببرند، غلامان حضرت چنین کردند و حضرت تا صبح در آن شب در مسجد ماند.(4) پس با آمادگی جسمی و توجه به اهمیت فضایل و برکات این شب خاص، انشاء الله از آن بهره خواهیم برد.

پی نوشت:

1. قدر/ 3.

2. مجلسى، محمد باقر بن محمد تقى‏، بحار الأنوار( ط- بيروت)، دار إحياء التراث العربي‏، بيروت، ‏1403 ق‏، ج95، ص145.

3. همان، ج94، ص10. 4. همان،ج95، ص169.

برای مشاهده مطلب در تاپیک اصلی کلیک فرمائید