نقد سروش

آقای سروش در خصوص وحی چنین می نویسد: «وحي هرچه باشد، به شهادت تاريخ و به گواهی مأثورات دينی، فضايی متفاوت با فضای بيداری دارد و به زبان ويژه خويش از حقايق سخن می گويد و چون همه خواب‌ های ديگر نيازمند تعبير و خوابگزاران است. مگر پيامبر هنگام دريافت وحی به ناهشياری نمی رفت و غفلتی گران بر او عارض نمی شد و پس از هشياری ديده‌ ها و شنيده‌ های بی خودانه خويش را با صحابيان، در ميان نمی نهاد؟