حضرت عیسی(ع) کجا و چگونه؟

در قرآن ( آل عمران/ 47) آمده که حضرت عیسی(ع) زنده است و به آسمان ها رفته و امر بر کشندگان او مشتبه شده است. سوال: این جایی که مسیح رفته با احوالات زمین فرق می کند و یک انسان زمینی چطور می تواند به جایی برود که با بدن او سازگار نیست؟ آیا عیسی در جهان فرشتگان است؟ آیا او می تواند در آنجا زنده بماند؟

نظر مفسرین از جمله مرحوم علامه طباطبائی (1) این است که حضرت عیسی (علیه السلام) روح و جسم ایشان هر دو توفّی شد یعنی با تمام وجودش به آسمان رفت و توفّی یعنی گرفته شد، نه توفّی به معنای مصطلحش که در قرآن آمده است. پس حضرت عیسی (علیه السلام) به تمام و کمال، هم روح و هم جسمش دریافت شد و به آسمان رفت و در آنجاست و بعد از ظهور امام زمان (علیه السلام) پایین می آیند و پشت سر امام زمان (علیه السلام) نماز می خوانند و از این طریق مسیحیان عالم، همه به مصلح جهانی ایمان می آورند و دین اسلام دین عمومی و همگانی خواهد شد. پس در واقع توفای حضرت عیسی به معنای عروج ایشان، هم با روح و هم با جسم است. در مورد کیفیت تامین نیازهای مادی و جسمی ایشان باید گفت آن خدایی که توانست حضرت عیسی (علیه السلام) را بدون پدر خلق کند، می تواند زندگیش در آسمان ها را بدون نیاز به مسائلی که گفته شد اداره کند و هیچ مشکلی هم پیش نیاید؛ اگرچه جزئیاتش برای ما روشن نیست، زیرا در روایات به آن اشاره نشده است. باید توجه داشت حقیقت انسان روح است و روح نیز از بین نمی رود و باقی می ماند. حضرت عیسی (علیه السلام) به تمام و کمال هم روح و هم جسمش دریافت شد و به آسمان رفت و در آنجاست و همه نیازهای مادی و غیر مادی ایشان تامین می شود اگر چه جزئیات آن برای ما روشن نیست. و در مجموع از نظر عقل محال نیست که خدای تعالی مسیح را گرفته، به سوی خود بالا برده و نزد خود حفظش فرموده باشد و یا زندگی او را حفظ کرده، به نحوی که با جریان های عادی و معمولی نزد ما انسان ها منطبق نبوده؛ و این ماجرا از سایر ماجراهای معجزه آسایی که از خود عیسی (علیه السلام) واقع شد و قرآن کریم آن ها را حکایت نموده، مهم تر نمی باشد، از ولادتش از مادری شوهر ندیده و سخن گفتنش با مردم بعد از چند ساعت به دنیا آمدن، عجیب تر نیست. اگر برای مرده زنده کردن و سایر معجزات آن جناب و معجزات ابراهیم و موسی و صالح و سایر انبیاء (علیهم السلام) توجیهی علمی عادی پیدا شد، برای زنده به آسمان رفتن عیسی نیز پیدا می شود و هرگز علم عادی نمی تواند برای اینگونه خوارق عادات، توجیه پیدا کند؛ پس همه این معجزات مجرای واحدی دارند و دلیل بر وجود و وقوع آن ها کتاب خدای عزیز است که دلالتش بر آن قابل انکار نیست.

پی نوشت:

1. سید محمدحسین طباطبایی، تفسير الميزان، ترجمه موسوی همدانی، انتشارات: جامعه مدرسین، (دفتر انتشارات اسلامی )ـ قم، جلد ‏3، ص 341 و ص 325؛ و نیز ج 5، ص 218 - 219.

http://http://www.askquran.ir/showthread.php?t=58501&p=888926&viewfull=1#post88