زیارت عاشورا و لعن بر پیروان ظلم

ما در زیارت عاشورا کسانی که به حق حضرت محمد و آل ایشان ظلم کردند و هر کس که از آنها تابعیت کرد را لعن می کنیم، آیا ممکن است به مرحله ای برسیم که خودمان مشمول این لعن بشویم؟ یا منظور از «وَ آخِرَ تابِعٍ لَهُ عَلى ذلِكَ» افراد خاصی هستند؟ اول؛اهل بیت عصمت و طهارت (علیهم السلام) مصداق و مظهر حق و خط کش صراط حق و مستقیم، از صراط باطل و طواغیت زمان هستند و اطاعت آنها پس از اطاعات خدا و در مدار آن اطاعت، بر اهل ایمان واجب گردیده است(1)، زیرا راهیابی به سعادت و کمال حقیقی و جلب رضای حقتعالی جز از گذر پیروی از ایشان میسر نیست.(2) دوم؛ بدون شک، اطاعت و پیروی آنها و حرکت در مدار و مسیر خط کشی و علامات و نشانه های صراط مستقیم ایشان، فقط اختصاص به زمان حضورشان ندارد، بلکه دامنه تأثیر آنچه تحت عنوان حلال و حرام دین الهی و سنت نبوی و اهل بیت (علیهم السلام) است و در کلام دین تحت عنوان ثقل اصغر نامیده می شود(3)، تا روز قیامت تداوم دارد.(4) از این رو بر اهل ایمان واجب است در هر زمانی به آن ذوات مقدسه تمسّک جسته و برنامه زندگی شان را بر اساس روح رویکرد و عملکرد و سفارشات نورانی آنها تنظیم کنند. سوم؛ از جمله مبانی اساسی قولی و عملی آنها، حرکت در مدار صراط مستقیم و حق الهی، بندگی و اطاعت حقتعالی، پرهیز از ظلم و فساد و تباهی، مبارزه با مصادیق علمی و عملی شرک و ظلم و فساد، و تلاش در جهت برقراری حق و عدل بوده، از اینرو بر اهل ایمان و شیعیان نیز واجب است که تمام هم و غمشان تحقق و پیاده کردن همان صراط در زندگی خود و جامعه پیرامونی شان باشد. چهارم؛ وقتی زندگی پاک و الهی آنها را رصد می کنیم، تماماً تلاش برای احیای امر دین و ارزشها و مبارزه با ظلم و فساد و تباهی بوده و هیچ زمان با ظلم کنار نیامده اند و در این راه نورانی از جان عزیز خود و حتی جان عزیزانشان هم گذشته اند، از این رو بر اهل ایمان و شیعیان راستین است که بنیاد نظری و عملی زندگی شان را بر همان مبنا استوار سازند تا عنوان شیعه و پیرو صادق در باره ایشان صدق کند. پنجم؛ در زیارت عاشورا بر کسانی که در همان صراط مستقیم، همگام با امامان راستین خود در دفاع از حق و مبارزه با ظلم گام نهاده اند سلام و درود می فرستیم(5) و حق نیز همین است؛ زیرا هر کس در هر مقطع زمانی چه ملازم رکاب امام معصوم (علیه السلام) باشد و چه بسته به شرایطی نتوانسته ملازم باشد، اما در همان راستا و در جهت تحقق حق و ابطال باطل، گام برداشته و یا حتی بدلیل عدم وجود شرایط نتوانسته گامی بردارد اما آرزوی قلبی اش یاری راه امام و نصرت دین الهی بوده (یا لیتنا کنا معکم)، نیز مشمول این سلام و درود می شود و در اجر و ثواب شهدای جبهه حق شریک است.(6) ششم؛ و نیز در زیارت عاشورا بر کسانی که بر محمد و آل محمد(صلی الله علیهم اجمعین) در هر مقطعی ظلم کرده و می کنند و حق الهی ایشان را نادیده گرفته یا می گیرند، یا مستقیماً به همکاری با ظلمه قیام می کنند، یا حقوق الهی و حق اهل بیت (علیهم السلام) را نادیده گرفته و ادا نمی کنند(7) یا با بی تفاوتی شان نسبت به جبهه حق، زمینه ظلم و ستم را فراهم می کنند و یا در برابر ظلم ظالمان و عناد و دشمنی ایشان با طریق حق و حقمداران سکوت می کنند، لعن و نفرین فرستاده است.(8) در نتیجه همه کسانی که به زبان، اظهار محبت و دوستی نسبت به اهل بیت عصمت و طهارت می کنند باید در مقام دوستی و محبتشان، به راه و مسلک اهل بیت (علیهم السلام) هم صادق و راستین باشند و در عمل، صراط و طریق زندگی آنها را در جان خود و جامعه پیگیری کنند؛ اما اگر این اظهار محبت و دوستی فقط و فقط صرفاً زبانی باشد و عملشان تأیید عمل مخالفان و دشمنان اهل بیت (علیهم السلام) و محمد و آل محمد باشد، بعید نیست گاهی که زبان به لعن دشمنان محمد و آل محمد (صلی الله علیهم اجمعین) می گشایند، گو اینکه دارند خود را لعن می کنند.

_____________

(1) «يا أَيُّهَا الَّذينَ آمَنُوا أَطيعُوا اللَّهَ وَ أَطيعُوا الرَّسُولَ وَ أُولِي الْأَمْرِ مِنْکُمْ...»؛ اى کسانى که ایمان آورده‌اید، از خدا اطاعت کنید و از رسول و اولوالامر خویش فرمان برید.(نساء/ 59)

(2) «بِكُمْ يُسْلَكُ إِلَي الرِّضْوَانِ وَ عَلَي مَنْ جَحَدَ وِلاَيَتَكُمْ غَضَبُ الرَّحْمَنِ»؛ به وسيله‌ي شما راه به سوي بهشت(رضوان الهی) طيّ مي ‌شود و خشم خداوند مهربان، دامنگير كسي مي ‌گردد كه منكر ولايت شما باشد.(زیارت جامعه کبیره)

(3) رجوع شود به حدیث ثقلین: «إِنِّی تَارِکٌ فِیکُمُ الثَّقَلَیْنِ مَا إِنْ تَمَسَّکْتُمْ بِهِمَا لَنْ تَضِلُّوا، کِتَابَ اللَّهِ وَ عِتْرَتِی؛ أَهْلَ بَیْتِی وَ إِنَّهُمَا لَنْ یَفْتَرِقَا حَتَّى یَرِدَا عَلَیَّ الْحَوْضَ»؛ یعنی ای مردم، قرآن(ثقل اکبر) و ولایت اهل بیت(ثقل اصغر) دو ثقل گرانبها هستند و هرگز از هم جدا شدنی نیستند... .(کمال الدین وتمام النعمة، ج1، باب22، ص233 234)

(4) قال الصادق (ع): «حَلَالُ مُحَمَّدٍ حَلَالٌ أبَداً إلَى يَوْمِ الْقِيَمَةِ، وَ حَرَامُهُ حَرَامٌ أبَداً إلَى يَوْمِ الْقِيَمَةِ؛ لَا يَكُونُ غَيْرَهُ وَ لَا يَجِى‏ءُ غَيْرُهُ‏»؛ حلال محمّد حلال است هميشه تا روز قيامت و حرام او حرام است هميشه تا روز قيامت؛ غير او نمى ‏باشد و غير از او چيزى نخواهد آمد.(اصول كافى، ج 1، ص 58)

(5) «السّلام علیکم ایّتها الأرواح الّتی حلّت بفناء الحسین و اناخت برحله، أشهد أنّکم أقمتم الصّلوة و آتیتم الزّکوة و أمرتم بالمعروف و نهیتم عن المنکر و جاهدتم الملحدین و عبدتم الله حتّی أتاکم الیقین، والّذی بعث محمّداً بالحقّ نبیّاً لقد شارکناکم فیما دخلتم فیه»؛ سلام بر شما ای جان‎های پاک که در آستان حسین(علیه‎السلام) نزول کرده و آرمیده‎اید! گواهی می‎دهم که شما نماز را برپا داشته، زکات را ادا نموده، امر به نیکی و نهی از پلیدی کرده و با ملحدان مبارزه کرده‎اید و خدا را تا هنگام شهادت، پرستش و عبادت نموده‎اید. سوگند به آن خدایی که محمّد(صلی الله علیه و آله) را به حقّ برگزیده و مبعوث کرد! ما نیز در آنچه شما شهیدان در آن وارد شده‎اید، شریک هستیم.(روایت عطیّة بن سعد در منتهی الآمال، ص 536 و 537؛ سحاب رحمت، ص 800 – 797؛ قصّه کربلا، ص 527 – 525؛ زندگانی امام حسین(علیه‎السلام)، ص 677 – 674؛ معالی السّبطین، شیخ محمد مهدی حائری، ج 2، ص 195 – 192؛ منشورات الشّریف الرّضی، قم، دوم، 1363 ش؛ مقتل امام حسین (علیه‎السلام)، ترجمه جواد محدّثی، ص 259 و 260، شرکت چاپ و نشر بین الملل، تهران، دوم، 1382 ش)

(6) جابر گفت: ای عطیّه! من از حبیبم رسول خدا(صلی الله علیه و آله) شنیدم که می‎فرمود: «من أحبّ قوماً حشر معهم، و من أحبّ عمل قوم اُشرک فی عملهم»؛ هر کس گروهی را دوست بدارد، با آنان محشور می‎شود و هر کس کار عدّه‎ای را دوست بدارد، در عمل آنها شریک خواهد بود.(همان منبع)

(7) ابوبصیر می گوید: به امام صادق (علیه السلام) عرض کردم کوچکترین چیزی که بنده را داخل آتش می کند چیست؟ فرمود این است که کسی یک درهم مال یتیم را بخورد و ما یتیم هستیم.(وسائل، ج 6، ص 337، ح 1)؛ امام زمان (علیه السلام) در نامه ای که برای محمد ابن عثمان (دومین نایب خاص خود) فرستاد در آن نوشته بود: «لعنة اللّه والملائکة والناس اجمعین على مَن استحلّ من مالنا درهماً»؛ به نام خداوند رحمن و رحیم لعنت خدا و فرشتگان و تمام مردم بر کسی که یک درهم بدون مجوز مال ما را بخورد.(وسائل، ج 6، ص 337، ح 7)

(8) «اَللَّهُمَّ الْعَنْ اَوَّلَ ظالِمٍ ظَلَمَ حَقَّ مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ وَ آخِرَ تابِعٍ لَهُ عَلى ذلِكَ ... وَ شَایِعَت وَ بَایِعَت وَ تَابِعَت عَلیَ قَتلِه، اَللَّهُمَّ العَنهُم جَمیِعاً»(زیارت عاشورا)

برای مشاهده مطلب در تاپیک اصلی کلیک فرمائید