لعن در زیارت عاشورا
علمای شیعه می گویند به سه خلیفه سنی ها نباید توهین بشود، و اگر کسی لعن کند کار حرام انجام داده چون باعث اختلاف بین شیعه و سنی می شود. حال خودشان هر روز زیارت عاشورا می خوانند که هر سه خلیفه را لعنت کرده است. چرا علمای شیعه حرف خودشان را نقض می کنند؟ لعن بر ظالمین، سنتی است الهی که آیات قرآن و روایات نبوی (صلی الله علیه و آله) و اهل بیت (علیهم السلام) خصوصا زیارت عاشورا بیانگر آن است. از نظر شیعه خلفا پایه گذار ظلم بر اهل بیت (علیهم السلام) بوده اند؛ لذا شیعه از آنان بیزاری و تبرّی می جوید؛ تبرّی ای که مبتنی بر حقائق تاریخی است. اما آیا معنای این بیزاری به معنای اعلان آن در جامعه اسلامی و در جمع اهل سنت خواهد بود؟! جواب منفی است لذا چنین امری از سوی اهل بیت (علیهم السلام) منع شده است. یعنی از طرفی زیاراتی هم چون زیارت عاشورا به شیعه تعلیم شده که مظهر تبرّی از دشمنان اهل بیت (علیهم السلام) می باشد؛ و از سوی دیگر اهل بیت (علیهم السلام) از انزجاری که باعث تحریک پیروان و دوستاران این افراد شود که در نتیجه شیعیان اهل بیت (علیهم السلام) آسیب ببینند نهی فرموده اند. در روایتی می خوانیم که شخصی به امام صادق (علیه السلام) خبر داد که یکی از شیعیان در مسجد نشسته و علنا به خلفا دشنام می دهد. حضرت فرمودند: او را چه شده؟ خدا او را لعنت کند که متعرض ما شده است. خداوند متعال می فرماید: (به معبود) كسانى كه غير خدا را مى خوانند دشنام ندهيد، مبادا آن ها (نيز) از روى (ظلم و) جهل، خدا را دشنام دهند.(1) در این روایت هر چند سخن از سبّ و دشنام به میان آمده است، اما از تعلیل امام به آیه ی شریفه به این که چنین عملی باعث واکنش دوستاران این افراد خواهد شد، متوجه می شویم که چنین ملاکی در مساله لعن بر خلفا در جایی که اهل سنت باشند نیز خواهد بود؛ لذا در این شرایط لعن باید در قالب عنوانی کلی که مورد قبول فریقین است صورت بپذیرد همچون لعن بر ظالمین و دشمنان اهل بیت (علیهم السلام). بر این اساس در فتوای مقام معظم رهبری (دام ظله العالی) می خوانیم: «اهانت به نمادهای برادران اهل سنت از جمله اتهام زنی به همسر پیامبر اسلام [عایشه] حرام است. این موضوع شامل زنان همه پیامبران و به ویژه سید الانبیاء پیامبر اعظم ـ حضرت محمد (صلی الله علیه وآله) ـ می شود». بنابر این آن جا که دستور لعن است امری است مربوط به اعتقادات، و بیانگر آن است که این افراد مشمول لعن و طرد الهی اند؛ لذا ما از آن ها بیزاری می جوئیم. اما این امر بدان معنا نخواهد بود که بیزاری از این افراد در هر جا و مکانی شایسته باشد؛ بلکه این امر زمانی خواهد بود که مانعی وجود نداشته باشد.
ــــــــــــــــــــــــ
(1) "و في الاعتقادات عنه (عليه السلام) أنه قيل له: إنا نرى في المسجد رجلا يعلن بسب أعدائكم و يسبهم فقال: ما له لعنه الله تعرض بنا قال الله «ولا تسبوا الذين يدعون» الآية". بحارالانوار، ج 71، ص 217.
