سجده و رحمت الهی
اصل این حدیث و سندش چیست: «اگر شخصی که به نماز می ایستد بداند چه رحمتی او را فرا گرفته هرگز نمی خواست که از نماز فارغ بشود»؟
قال علی (علیه السلام): «لَو يَعلَمُ المُصَلّى ما يَغشاهُ مِنَ الرَّحمَةِ لَما رَفَعَ رَأسَهُ مِنَ السُّجودِ»؛ اگر نمازگزار بداند تا چه حد مشمول رحمت الهى است هرگز سر خود را از سجده بر نخواهد داشت.(1) وَ مِنْهُ، عَنْ أَبِيهِ عَنْ سَعْدِ بْنِ عَبْدِ اللَّهِ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ عِيسَى الْيَقْطِينِیّ عَنِ الْقَاسِمِ بْنِ يَحْيَى عَنْ جَدِّهِ الْحَسَنِ عَنْ أَبِي بَصِيرٍ وَ مُحَمَّدِ بْنِ مُسْلِمٍ عَنْ أَبِی عَبْدِ اللَّهِ عَنْ آبَائِهِ ع قَالَ قَالَ أَمِيرُ الْمُؤْمِنِينَ ع: «لَوْ يَعْلَمُ الْمُصَلِّی مَا يَغْشَاهُ مِنْ جَلَالِ اللَّهِ مَا سَرَّهُ أَنْ يَرْفَعَ رَأْسَهُ مِنَ السُّجُود»؛ اگر نماز گزار بداند چقدر از جلال خدا او را فراگرفته خوشش نمی آید سر از سجده بر دارد.(2) از جهت سند، روایت صحیحه است.
_______
(1) غررالحكم، ج 5، ص 116، ح 7592.
(2) الخصال، ج 2، ص 167، س 17؛ بحار الأنوار (ط - بيروت)، ج 79، ص 207.
