خیال معشوق

استاد مطهري در كتاب «فطرت» گفته اند كه عاشق، خيال معشوق را بيشتر از خود او مي خواهد، لطفا در اين مورد توضيح دهيد؟
احتمالا منظور از عشق در اینجا عشق دنیوی است نه آن محبتی که میان بنده و خدا وجود دارد(1) پس میتوان نتیجه گرفت که عشق (به معنای واقعی و همه جانبه خود) میان بنده و خدا وجود ندارد، بعنوان نمونه همین قاعده که استاد شهید مطرح کردند درباره خداوند صادق نیست، خداوند اگر معشوق باشد، عاشق خدا نمیتواند چیزی غیر خدا بخواهد، او میان خیال خدا و خود خدا فرقی قائل نیست، در حالی که می گویند وصال مدفن عشق است، یعنی اگر مجنون به لیلی برسد دیگر از آن شیوائی و شیدائی و سر به بیابان گذاشتنهای او خبری نخواهد بود، نمونه کوچکتر آن را در زندگی عادی خود داریم، نوجوانی که عشق دوچرخه دارد را فرض کنید، او تا وقتی عاشق دوچرخه است که نداشته باشد روز و شب خواب او را می بیند و به محضی که دارای دوچرخه شد دیگر عشق به دوچرخه از بین می رود. اما بنده خوب خدا هرچه بیشتر عبادت کند و در راه او از مال و جانش بگذرد و به لقاء الله نیز برسد باز محبتش به خدا همچنان باقی است، اینطور نیست که خیال او را بیشتر از خودش بخواهد، این مطلب را می توان از معرفت و نوع مناجات اولیاء الهی با خداوند متعال دریافت، آنها هیچگاه خیال خدا را مطرح نساختند بلکه به خود خدا توجه داشته و همه چیز را به فدای او و در راه اطاعت او صرف می کردند. البته ناگفته نماند آنچه در قالب شعر و مناجات نامه ها مطرح است، استعاره بوده و غرض معانی حقیقی آن نمی باشد.

ـــــــــــــــ

(1) در آیه و روایات محبت و بندگی و اطاعت از خدا با واژه های گوناگونی به کار رفته است اما در هیچ جا تعبیر به عشق نشده است.

لینک بحث اصلی :http://http://www.askquran.ir/thread28535.html#post482444